143 p.
Vertaald uit het Frans: En attendant Bojangles
Ik zal er maar meteen mee in huis vallen: dit boekje is gewoon een pareltje - een term die ik niet licht gebruik als het op lezen aankomt.
Dit is een sprookje, een verhaal van onvoorwaardelijke liefde in een gezin dat er alles aan doet om met de mentale ziekte van de moeder om te gaan.
In het boek wordt afwisselend vanuit het oogpunt van de zoon en de vader - niemand in dit boek heeft een naam - beschreven hoe hun leven er uit ziet: vader heeft voortdurend doldwaze invallen om zijn vrouw ter wille te zijn, er zijn onophoudelijk feestjes waarbij moeder in het middelpunt van de belangstelling staat, er wordt gedanst op Mr. Bojangles van Nina Simone en zoonlief wordt na een tijd zelfs van school gehaald want daar leer je toch niks dat je in het leven vooruit kan helpen...
Het leven is één grote party, tot duidelijk wordt dat de psychische problemen van moeder niet meer houdbaar zijn en ze zelfs opgenomen wordt in een psychiatrische instelling.
Maar ook dan blijft de liefde in dit gezin triomferen en ja, ik zat tegen het einde toch met vochtige ogen te lezen...
Olivier Bourdeaut weet op 143 pagina's een hele fantasierijke wereld te scheppen waar je helemaal in mee gaat als lezer, waardoor de onvermijdelijke afloop nog zoveel sterker binnenkomt.
4.5 sterren voor dit kleinood dat zeker nog zal herlezen worden.
En ook dit krijgt het etiketje #VirginieEfiramademedoit want begin volgend jaar verschijnt de verfilming van dit boek waarbij zij de rol van moeder voor haar rekening neemt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten