April wrap up

April was weer een goeie leesmaand, met 12 items op de teller want ik las 9 strips en 3 boeken.

Maar liefst 6 van deze dingen kregen van mij 4 sterren en er waren er jammer genoeg ook 2 die slechts 2 sterren kregen, de stinkers van de maand met andere woorden...

Boek van de maand wordt het volgende:

Love is for losers - Wibke Brueggemann

Of wat had je gedacht na de lofzang die ik er op hield?

Mijn bespreking kan je hier lezen.

De andere twee boeken kregen 3 sterren van mij en eentje kreeg ook een bespreking:

Interior Chinatown - Charles Yu

Mijn bespreking kan je hier lezen.

Viersterrenstrips waar ik iets over kwijt wil:

Karmen - Guillem March

Een prachtig getekende graphic novel over Karmen, een wezen dat mensen vlak nadat ze sterven moet begeleiden op hun laatste reis. Verrassend met momenten maar bovenal o zo mooi getekend.

Noem me Nathan - Catherine Castro, Quentin Zuttion

Deze graphic novel zit in de collectie Querido Glow, jongerenboeken met een LGBTQIA+ thema. 

Nathan weet met zichzelf geen blijf: hij zit dan ook met een lichaam dat als verraad aanvoelt eens hij borsten begint te krijgen en ongesteld wordt. Langzaamaan komen hij en zijn familie er achter wat er juist speelt. Dit verhaal is gebaseerd op een getuigenis van iemand als Nathan en voelde authentiek aan.

Aaron - Ben Gijsemans

Aaron zit thuis te studeren voor zijn herexamens en ontspannen doet hij met het lezen van zijn oude comicboeken. Maar als hij naar buiten kijkt, ziet hij ook steeds dat buurjongetje voetballen op het plein.

Een graphic novel over worstelen met gevoelens die je niet wil voelen, traag voortkabbelend met plaatjes waar soms echt letterlijk niks in gebeurt maar je blijft wel doorlezen.

Dit deed me met momenten denken aan de film Muidhond (het boek heb ik niet gelezen) en niet enkel omdat de thematiek gelijklopend is. 

Een aanrader in zijn genre.

En dan nog even iets over de stinkers van de maand:

Jan, Jans en de kinderen 65 - Studio Jan Kruis
De sonometer (Suske en Wiske blauwe reeks 9) - Studio Vandersteen

Jan, Jans en de kinderen gaat al bergaf sinds Jan Kruis deze strip niet meer tekent. En hier wordt de helft van de strip dan nog eens door een "gasttekenaar" gedaan die deze specifieke stijl niet in de vingers heeft en er niks van bakt. Als er ooit nog nieuwe albums van de reeks uitkomen, lees ik ze niet meer.

Bij De sonometer speelde er iets anders: blijkbaar was dit een onafgewerkt verhaal (of beter nog: enkele schetsen) van Willy Vandersteen dat werd uitgewerkt om een Suske en Wiske verjaardag te vieren. Ze hadden beter geen moeite gedaan, want dit was nog erger dan iets dat recht uit de jaren '60 zou komen: ergernis alom over de verhaallijn, de genderstereotypen en dergelijke. Nee, dit had niets waar je trots op kan zijn...

Alles wat ik las in april.