270 p.
Niet vertaald
Steeds terugkerende frase in het boek:
Ever since you were a boy, you’ve dreamt of being Kung Fu Guy.
You are not Kung Fu Guy.
You are currently Background Oriental Male, but you’ve been practicing.
Maybe tomorrow will be the day.
Charles Yu geeft in Interior Chinatown een stem aan de vele naamloze Chinese en Aziatische immigranten in de VS. Het wordt voor een buitenstaander heel duidelijk hoe in de loop van de geschiedenis de Amerikaanse regering er alles aan deed om "het gele gevaar" buiten te houden door mensen van Aziatische afkomst absoluut geen rechten te geven in the land of opportunity...
Hij doet dit in een uniek formaat: het boek leest als een script voor één of andere detectiveserie waarin hoofdpersonage Willis Wu de ene keer een minimale rol speelt en de andere keer het weet te schoppen tot "special guest star", een filmrol waarbij hij toch enkele lijnen tekst heeft. Maar Yu doet meer dan dat: het persoonlijke leven van Willis en zijn ouders wordt verweven in het filmscript zodat je soms niet meteen weet of je nog in het filmscript zit of dat je Willis' privéleven te zien krijgt.
Een beetje zoals Aziatische Amerikanen worden bekeken in de States: allemaal hetzelfde, met dezelfde achtergrond en een gezicht waar totaal geen emotie van af te lezen valt. Want de acteurs in dit script zijn onderling inwisselbaar, een buitenstaander zal dit toch niet merken...
Treffend is ook de naam van de detectiveserie: Black and White, waarin een zwarte mannelijke en een witte vrouwelijke agent de hoofdrol spelen, zogenaamd om te laten zien hoe progressief de serie én Amerika is. Maar de afleveringen die zich in Chinatown afspelen laten ook duidelijk zien dat Amerika ook alleen dat is: enkel witte en zwarte mensen worden als "Amerikanen" bestempeld, de gele gezichten blijven exotisch en het is zo goed als verboden om accentloos Engels te spreken, want dat is niet "normaal".
Terwijl Willis natuurlijk wel perfect Engels spreekt en zich steeds weer aan stereotypen moet zien aan te passen.
Tussendoor krijg je ook nog een oplijsting van alle wetten die in de VS werden aangenomen om het Aziatische inwijkelingen zo moeilijk mogelijk te maken (quota van slechts 100 migranten uit China per jaar bijv.) en je wordt er toch even stil van...
Interior Chinatown was een eyeopener en ik raad het aan iedereen aan die wat meer wil weten over de Aziatische ervaring in de VS. Het is daarenboven meeslepend geschreven (Charles Yu is ook scenarist in Hollywood, o.a. bij Westworld, dus hij weet hoe hij dat moet aanpakken) en het won vorig jaar de National Book Award, een prestigieuze Amerikaanse literaire prijs.
3.5 sterren voor dit boek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten