373 p.
Vertaald als: Liefde is voor losers
Als ik voel dat het lezen wat minder gaat, is het altijd een goed idee om naar wat luchtige lectuur te grijpen. Ik kwam uit bij Love is for losers en dat bleek een perfecte keuze te zijn.
Deze jongerenroman gaat over Phoebe, een 15-jarige zelfverklaarde "mensenhater" (ik ken er nog zo eentje), die weer maar eens door haar moeder achtergelaten is bij haar doopmeter omdat moederlief zo nodig de dokter moet gaan uithangen in Syrië. Daarnaast is haar beste vriendin smoorverliefd en daardoor onbereikbaar - en haar verstand kwijt volgens Phoebe, staan er belangrijke examens voor de deur en wil ze eigenlijk gewoon met rust gelaten worden.
Een boek dat daarenboven opent met de zin
Did you know that you can marry yourself? How strange/brilliant is that?
enkele casual verwijzingen naar Star Trek doorheen het verhaal strooit en ook de zinsnede
I don't want someone else to make me happy, because what happens when they are no longer there to do it? ... I can't give that sort of power over my life to another person.
laat passeren, kan niet anders dan een boek zijn dat helemaal tot mijn lezershart spreekt.
Ik zat van begin tot eind te genieten van de belevenissen van de introverte, teruggetrokken (niet hetzelfde he mensen!), iedereen van zich afduwende Phoebe omdat je gewoon voelt dat er zoveel meer over dat meisje te ontdekken valt eens ze zich met anderen zou inlaten. En ik weet ook - uit eigen ervaring - hoe moeilijk dat is als je het gevoel hebt dat heel de wereld tegen je is en je dingen wil laten doen waar je ab-so-luut geen zin in hebt.
Wanneer ze begint mee te helpen in de kringloopwinkel van haar doopmeter en daar Emma ontmoet, weet ze met zichzelf ook geen blijf. Emma is alles wat Phoebe niet is: sociaal, vriendelijk, open naar mensen en ziet er ook niet slecht uit. Zeker in contrast met de steeds in het zwart geklede grommeltiener die zij is.
Tussen het studeren voor haar examens en het helpen in de winkel door moet Phoebe dan ook zien af te rekenen met haar gevoelens voor Emma, zonder dat dit als problematisch wordt voorgesteld.
Wanneer je de besprekingen voor dit boek gaat lezen op Goodreads, heb je twee kampen: mensen die het een schitterend boek vinden (zoals ik) en mensen die het niet eens hebben uitgelezen omdat het hoofdpersonage "niet sympathiek" was. Daar neem ik dan eventjes aanstoot aan want Phoebe, dat was - en ben - ik gewoon: iemand die liever niet al te sociaal gaat doen, die enkel voor selecte personen energie heeft en die vooral héél véél ergernis ervaart in haar leven omdat andere mensen er blijkbaar een sport van maken om op de zenuwen te werken.
Langs de andere kant: ik hoef ook niet met iedereen vriendjes te zijn, da's alleen maar vermoeiend en eens ik die les geleerd had, ging het ineens veel beter.
Love is for losers is een leuke en grappige tienerroman over een meisje dat zich alleen voelt in de wereld, maar dat leert dat er altijd mensen klaar staan voor haar. En ja, ook dat liefde een mogelijkheid is.
Goh ja, ik was eigenlijk al verkocht bij het lezen van de achterflap: A hilarious, life-affirming novel about all the big stuff ; love, sex, death, family, heartbreak, kittens and kisses that turn the whole world upside down. Vooral die kittens deden het, moet ik toegeven.
Vier sterren en het is misschien niet hoogstaand, maar ik heb er mij wel heel goed mee geamuseerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten