207 p.
Dit lazen we voor de leesgroep in april. En ja, die bijeenkomst ging gewoon door - zij het dan via Zoom.
Patricia is een vreemde roman, iets waar Peter Terrin blijkbaar voor bekend staat...
Het boek begint met Astrid, geslaagde zakenvrouw, getrouwd en moeder van een zoontje, die de deur achter zich dichttrekt terwijl dat zoontje in bad zit, in haar auto stapt en vertrekt.
Een dolle ('t is natuurlijk te zien wat je onder dol verstaat) trip begint, waarbij ze enkele dagen van huis wegblijft, een nacht bij een vriendin doorbrengt en de tweede dag een ridder op het witte paard ontmoet die haar uit een precaire situatie redt en bij wie ze ook onderdak vindt. Ondertussen keert ze enkele keren naar huis terug om in de lege woning te kijken of ze wel gemist wordt. Ze zit daarbij ook urenlang vanuit haar wagen naar het huis te staren in de hoop dat ze iets opvangt van wat zich binnen de muren afspeelt.
En dan begin je aan het tweede deel van het boek en weet je niet meer wat je juist gelezen hebt...
Ja, Patricia is een vreemd boek, vooral ook omdat je je de helft van de tijd zit af te vragen wie Patricia nu juist is. Zelf was ik er gerust in dat dit op een bepaald moment duidelijk zou worden, maar eens je het boek dichtklapt, heb je nog meer vragen dan de antwoorden die je kreeg.
Dat Peter Terrin een stukje kan schrijven, was mij wel al snel duidelijk: in korte zinnen weet hij vaart te brengen in het verhaal, waardoor je de hele tijd wil doorlezen. Iets wat ik ook heb gedaan, aangezien er een cosy reading night werd georganiseerd op 3 april en ik het boek die avond bijna helemaal heb uitgelezen. Maar hoe duidelijk zijn taal ook is, het verhaal op zich laat je met een vreemd gevoel achter. Wat was nu feit en werkelijkheid en wat was compleet verzonnen? Je weet het gewoon niet.
Is dat erg? Ik vond alvast van niet.
4.5 sterren voor dit boek van een Vlaamse auteur waar ik nog wel meer van wil gaan lezen (waar gaan we dat schrijven?)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten