Mei favorites

Mei was weer een rustige maand, want wat er al een aantal maanden zat aan te komen, is gebeurd: ik zat 4 dagen thuis (eigenlijk 6 met het weekend er voor) omdat ik mij rustig moest houden. Aan beide armen een tenniselleboog (nee, ik tennis niet), met de linkse véél erger dan de rechtse (en ik ben rechtshandig), was het eventjes beter om niet te gaan werken. Die tennisellebogen zijn nog steeds niet voorbij (da's blijkbaar een proces van lange adem en ik ga nu ook bij de kinesist), maar ik heb mij tijdens die periode ook wat kunnen opladen - wat heel hard welgekomen was.

Met andere woorden: mei was een trage maand zonder veel gebeurtenissen.

En toch kan ik hier wat favorieten aanhalen.

Ik ging 2 keer naar de cinema, en kwam 2 keer als een blij kind naar buiten.

In Detective Pikachu gaat een jongeman op zoek naar zijn verdwenen vader die hij al zo'n 20 jaar niet meer gezien heeft en onderweg komt hij een pikachu tegen die tegen hem praat met de stem van Ryan Reynolds. Het feit dat deze film ook in het Nederlands wordt aangeboden, zegt al genoeg: dit is een film voor de hele familie en deze kinderloze eenling heeft er met volle teugen van genoten (weliswaar in het Engels). Ga dit gewoon zien!

Rocketman zag ik op de voorlaatste dag van de maand en maakte mij eveneens blij. Deze wervelende film over het leven van Elton John moet je gewoon gezien hebben.

Op Netflix zag ik nog 2 toppertjes uit hun Netflix originals stal:

Dumplin' is de verfilming van het gelijknamige tienerboek en gaat over Willowdean, een tiener met overgewicht en een moeder die schoonheidswedstrijden organiseert, die met zichzelf in het reine komt met de hulp van de muziek van Dolly Parton. Dit is zeker een kijkbeurt waard.

In Wine Country volgen we 6 vriendinnen die op weekend trekken om de 50ste verjaardag van een van hen te vieren. Ze hebben elkaar nog sporadisch gezien door de jaren heen en er zal dus heel wat verwerkt worden op die paar dagen. Dit was gewoon leuk om te bekijken en zeker niet de vrouwelijke Sideways die velen er van willen maken. In deze laatste film had je wat grumpy mannen die zich gingen bezatten, in Wine Country gaat het over de perikelen van vrouwen - en die zijn niet grumpy.

Nog vermeldenswaard is de film The children act, naar een boek van Ian McEwan.

Hierin speelt Emma Thompson (alle liefde voor deze Dame) een rechter in familiezaken die op een bepaald moment moet oordelen over een zieke jongen van bijna 18 die geen bloed wil krijgen omdat hij getuige van Jehova is.

Een ronduit prachtige film met een fenomenale Emma Thompson.

Alle films die ik in mei zag, met ook wat bagger.

Er werd zelfs een keer gequizd in mei:

Aan de Unicefquiz wordt elk jaar meegedaan en we eindigen ook steevast hoog. Dit keer zelfs op het hoogste schavotje want we werden eerste. Onze prijs werd een etentje in een Gents restaurant, maar ikzelf werd ook nog de nieuwe eigenaar van een fles Roomer bij de tombola die georganiseerd werd. Van een geslaagde avond gesproken.

Begin mei was het ook Free Comic Book Day en daarvoor trok ik naar Gent. Ik haalde mijn buit binnen en kocht ook nog enkele andere dingen, maar daar schreef ik hier al over.

En dan was er ook nog de hele Songfestivalweek half mei.

Ik volgde de twee halve finales op dinsdag en donderdag en begon met enige vertraging aan de finale op zaterdag, maar ik heb het voornaamste gezien: de neergang van Madonna, het veel te lange wachten op de uiteindelijk juryuitslagen en - eindelijk - de spannende uitslag waarbij de Nederlandse kandidaat de glazen (of is het kristallen) microfoon mocht meenemen. Bravo, Duncan!

Op naar Nederland volgend jaar!

Mijn zus gaf ook nog een groot verjaardagsfeest met twee van haar vriendinnen omdat ze dit jaar shht *40* worden. Het was er warm, druk en gezellig. Een mooi feest met andere woorden.

En eens geen book haul deze maand, ik heb me heel kalmpjes gehouden. Eind juni is het weer Boekenfestijn in Gent, en dat zal wat anders worden...