255 p.
Vertaald uit het Duits: Der Trafikant
Dit was het laatste boek van het seizoen voor de leesgroep.
Van Robert Seethaler las ik ook al Een heel leven - zij het in het Duits - en dat kleine boekje maakte indruk. Ik was dus best benieuwd naar deze roman.
Waar Seethaler in Een heel leven de complete levensloop van zijn hoofdfiguur beschrijft, krijgen we in De Weense sigarenboer slechts een tweetal jaar uit het leven van een jongeman te lezen. Franz Huchel - noem hem vooral geen knul - wordt als 17-jarige door zijn moeder vanuit hun bergdorpje aan het meer naar Wenen gezonden, waar hij het vak van tabakshandelaar zal leren (die sigarenboer uit de titel klinkt toch zo boertig...). Maar het is niet zomaar een leertijd, nee, we bevinden ons in 1937 en Duitsland zal weldra Oostenrijk annexeren en Franz bevindt zich middenin het gebeuren.
De tabakswinkel van Otto Trsjnek wordt zijn nieuwe thuis en in dat kleine winkeltje komt heel wat volk voorbij. Ook de gerenommeerde psychoanalyticus Sigmund Freud komt er om zijn sigaren en zal mettertijd een vriendschap met Franz ontwikkelen. Freud zal hem onder meer raad geven bij zijn gedoemde verliefdheid op de Boheemse Anezka, een liefde die zich enkel bij zo'n jonge snaak kan voordoen.
Wanneer de nazi's uiteindelijk Oostenrijk binnenvallen verandert alles: Trsjnek wordt opgepakt en joden moeten voor hun leven beginnen te vrezen. Ook Freud en zijn familie...
Eerst het goede nieuws: door dit boekje waande ik mij terug in Wenen, de stad die voorlopig op nummer 1 prijkt in mijn favorietenlijst (jawel, Berlijn werd van de troon gestoten maar blijft een nipte tweede) en waar ik een aantal jaren geleden drie heerlijke weken doorbracht aan de universiteit om er een cursus Oostenrijkse literatuur te volgen. Na die drie weken kan je wel zeggen dat ik de stad serieus in mij had opgenomen. En ik was er dus helemaal terug, zelfs al speelt het boek zich zo'n 80 jaar geleden af.
Het geschiedenislesje over Oostenrijk in die periode was ook welgekomen, ik ben altijd bereid om wat bij te leren.
Maar het personage Franz Huchel zelf? Niet veel soeps. Hij is een simpele plattelandsjongen die zich - zoals zo'n jongens doen - laat vangen door een troela die in hem niets anders ziet dan wat tijdverdrijf en hij blijft met de verliefde gevoelens achter. Dat de meer dan 80-jarige Freud zich het lot van deze boerenkinkel aantrekt vond ik nog het meest vergezochte in het boek, je zou toch denken dat zo'n befaamd man zich niet inlaat met tienerverdriet.
Ik was met andere woorden niet zo onder de indruk van Seethalers roman en zou dan ook eerder Een hele leven aanraden dan dit boekje.
3.5 sterren en da's ruim voldoende.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten