406 p.
Vertaald uit het Engels: Wundersmith: the calling of Morrigan Crow
Lang naar uitgekeken en eindelijk kunnen lezen: het tweede deel over de belevenissen van Morrigan Crow in Nevermoor.
In het Engels verscheen het boek al in oktober vorig jaar, op de Nederlandse versie was het wachten tot 7 maart. En ik kreeg het eindelijk te pakken in de bib op 20 maart.
Voor ik er aan begon, heb ik eerst nog het eerste deel herlezen om helemaal terug mee te zijn in het verhaal. En dat was een heerlijk terugkeren naar de magische wereld waarin Morrigan Crow terechtkomt. De vier sterren die ik in 2018 aan dit boek gaf, bleven volledig overeind en echt mensen: ga dit lezen!
Meteen daarna begon ik dus aan Wondersmid. Veel kan ik niet over de inhoud van het boek vertellen, zonder te gaan spoileren wat er in deel een gebeurt. Morrigan begint hier aan haar lessen bij het Wondergenootschap (ok, da's een klein beetje spoileren maar 't is een kinderboek, dus dat kon je al in boek 1 verwachten) met haar unit, 9 kinderen die de nieuwe lichting uitmaken, en natuurlijk loopt niet alles van een leien dakje.
Was de verwondering uit het eerste deel nog aanwezig? Zeker, maar toch in mindere mate. Het verhaal stropt hier en daar, zodat het ritme wat vertraagt, waardoor ik het iets minder zou quoteren dan het eerste boek. Maar slechts iets, niet veel. En ja, je kan niet anders dan aan Harry Potter denken bij bepaalde zaken in het boek, maar daar kan je niet aan onderuit als je een boek gaat schrijven over een magische school...
Wat wel opviel: Jessica Townsend schreef bepaalde scènes duidelijk met een verfilming in gedachten. Die dingen zullen er op groot (of klein) scherm fantastisch uitzien, maar het stoorde mij lichtjes, het rook wat naar commercie.
Wanneer boek 3 er aan komt, is nog niet geweten maar ik ga het zeker lezen. Of ik boek 2 eerst ga herlezen weet ik nog niet.
Toch: vier sterren voor deel 2 van de Nevermoorserie, hoewel die iets lichter weegt dan de vier sterren van deel 1.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten