Uitgelezen - Vooruit Gent

Eens per maand gaat in de Vooruit in Gent Uitgelezen door, een literaire avond waarop 3 boeken besproken worden met enkele Bekende Vlamingen.

Dit literaire evenement bestaat al jaren en ik was er mij ook wel vaag van bewust, maar het was pas toen een collega er enthousiast over begon dat het ook bij mij begon te kriebelen. De editie van maart sloeg ik even over, want een hele avond moeten zitten luisteren naar het stemgeluid van Marc Didden (sorry Marc) zag ik niet zitten...

Maar gisteren was het dan eindelijk zo ver:

Hoewel ik dodelijk vermoeid was (drie dagen paasweekend en dan nog niet kunnen uitslapen/uitrusten, je moet het maar doen) en ik het eigenlijk niet meer zag zitten om te gaan, heb ik mezelf een spreekwoordelijk trap onder de kont gegeven en tegen 20.00u zat ik in de theaterzaal van de Vooruit. Jammer genoeg zonder bovengenoemde collega, want die was ziek geworden (veel beterschap, Ann!).

Van op de 14de rij kon ik het hele literaire gebeuren tot mij nemen.

Mijn gsm neemt eigenlijk nog treffelijke foto's van op die afstand.

Er stonden 3 boeken op het programma: Normale mensen van Sally Rooney (een DNF voor mij), Republiek van licht van Andrès Barba en De geesten van Yves Petry.

Gasten waren Anna Luyten (steeds aanwezig op Uitgelezen), Peter Verhelst, Fatma Taspinar en Jos Geysels. Moderator is steeds Fien Sabbe.

Voor ik in detail treed over de avond, toch even dit: waarom kan dit niet op televisie? Dit was een heel aangenaam anderhalf uur waarin mensen met kennis van zaken praten over boeken die ze gelezen hebben. Het verveelde geen moment en je wordt geprikkeld om eens dingen te gaan lezen die niet meteen in jouw comfortzone passen. Tja...

Anyway, het eerst boek, Normale mensen, werd unaniem bejubeld. Vreemd in mijn ogen want ik geraakte er gewoon niet door...

Blijkbaar had het panel een heel ander boek gelezen dan ikzelf, want zij praatten over gelaagdheid, emoties en het ware leven. Allemaal dingen die ik niet in het boek terugvond.

Misschien moet ik het dan toch nog eens opnieuw gaan lezen...

Wat wel heel duidelijk werd bij de bespreking, was dat Jos Geysels (ik ken de man verder niet) wat lijdt aan het ouwe blanke mannensyndroom: vooral niet antwoorden op de vraag die hem door Fien Sabbe werd gesteld, maar meteen van wal steken met zijn eigen persoonlijke mening over het boek, zitten uitweiden en vooral ten toon spreiden dat hij een brede literaire kennis heeft. Gelukkig voor hem was het nog interessant wat hij vertelde en werd het niet al té pedant.

Ook Republiek van licht werd unaniem bejubeld.

Ik had dit kleine boekje (224 p.) al eens zien passeren, maar ik had eigenlijk geen idee waar het over ging. Er even de korte inhoud van de uitgeverij bij halen:

Uit het niets verschijnen 32 kinderen in San Cristóbal, een kleine stad in de tropen, gelegen tussen de jungle en een rivier. Niemand weet wie deze kinderen zijn en ze spreken een onbegrijpelijke taal. Ze hebben honger, zijn gewelddadig en hebben een ontregelend effect op de bewoners van het stadje. Wanneer vervolgens twee volwassenen worden neergestoken in een supermarkt, neemt de angst hand over hand toe. Twintig jaar later schrijft een gemeentebeambte een verslag over de gebeurtenissen van toen, over hoe de bewoners gedwongen werden na te denken over chaos en orde, geweld en beschaving, en hoe ze uiteindelijk de terreur hebben weten te overleven. In de stijl van Heart of Darkness en Lord of the Flies is Republiek van licht een prachtig geschreven, subtiele, maar ook zeer spannende fabel over de tijd waarin wij leven. Een unieke roman die voorbestemd lijkt een moderne klassieker te worden.

Ok, interessant. Maar het is vooral door de superlatieven van het leespanel dat ik het boek ondertussen gereserveerd heb in de bibliotheek. Dit kan een topper worden, denk ik.

Bij het laatste boek, De geesten, onthield Peter Verhelst zich want hij wou geen oordeel gaan vellen over een collega auteur. Maar hier was het panel ook unaniem: dit boek was het toch niet.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik nog nooit iets gelezen heb van Yves Petry en dit boek zal dan ook niet mijn begin zijn. Misschien eerst eens De maagd Marino proberen, dat vond iedereen wél de moeite.

En ik weet het: je mag een boek niet gaan beoordelen op zijn cover, maar dit vind ik toch één van de lelijkste dingen die de laatste jaren verschenen zijn. Ok, er is ook nog dit (Uitgeverij Das Mag lonkt ongetwijfeld naar een prijs voor de lelijkste vormgeving, want ook De geesten is van hen) en mijn ultieme lelijkste cover. Maar ook de inhoud spreekt me niet direct aan.

En juist over de inhoud viel ook het panel. De conclusie was zowat dat Petry veel beter kan dan dit.

Na het verloten van een vijftal boeken (eentje was maar 1 cijfertje verwijderd van mijn lotje, toeme toch), stelden de gasten elk nog een favoriet boek voor en ook daar zal ik er wel een paar van gaan lezen (Het Rosie project, volgens Fatma Taspinar het ideale boek om mee te ontspannen op vakantie, en De lange droogte, aangeraden door Anna Luyten en blijkbaar een klein juweeltje over een boer die zijn koe gaat zoeken, maar uiteindelijk zoveel meer).

Dit was een aangename kennismaking met het concept Uitgelezen en ik zal zeker nog een paar avonden meepikken.

Tot slot nogmaals: waarom kan dit niet op tv? Ik denk echt wel dat er een publiek voor is, gezien het aantal mensen dat op de laatste mooie avond van de lente in een donkere zaal wou gaan zitten.