143 p.
Vertaald uit het Frans: La nuit
Filmfestival betekent voor mij ook: veel lezen. Want wat moet een mens anders tussen de films door?
En wat kies ik dan? Heel ontspannende lectuur, zoals dit verslag van Elie Wiesel over zijn tijd in de concentratiekampen van Birkenau, Auschwitz, Buna en Buchenwald. Hij kwam daar terecht tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog (1944) en werd uiteindelijk op 11 april 1945 bevrijd door de Amerikanen.
In een goeie 100 pagina's vertelt hij hoe hij van een naïeve knaap die zijn leven aan God wou wijden, veranderde in een goddeloos wandelend lijk door alles wat hij meemaakte.
Zijn moeder en jongste zusje raakt hij al meteen kwijt bij aankomst in Birkenau (over wat er met zijn 2 andere zussen gebeurt, spreekt hij nergens) en voor het grootste deel van zijn tijd in de concentratiekampen weet hij bij zijn vader te blijven.
Blijkbaar liep hij jaren te leuren met het eerste manuscript van dit boek en wou niemand het uitgeven, tot het uiteindelijk in 1958 in Frankrijk verscheen, mede door de steun van Nobelprijswinnaar voor literatuur François Mauriac. Dit staat allemaal in de twee inleidingen van het boek, eentje van Elie Wiesel zelf en eentje van François Mauriac.
De versie die ik las, is een nieuw verschenen versie uit 2006, met wat aanpassingen aan de originele tekst.
Kan of mag je dit boek eigenlijk slecht vinden? Da's een moeilijke, vooral omdat het één van de eerste werken is dat een ooggetuigenverslag van de Holocaust weergeeft. Maar het heeft zijn minpunten: eerlijk gezegd vond ik het niet zo bijster goed geschreven en in 100 pagina's heel die verschrikkelijke ervaring proberen weergeven is ook een beetje aan de korte kant.
Maar daarnaast voel je dat het een oprecht stuk is en dat Elie Wiesels ervaring zijn hele leven overhoop gehaald heeft - hoe kan het ook anders?
Toch vier sterren, vooral voor de historische betekenis van het boek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten