zondag 23 oktober 2016

De meisjes - Emma Cline


Lebowski, 2016
303 p.
Vertaald uit het Engels: The girls

Emma Cline maakte in de VS mee wat Lize Spit in onze Lage Landen ervoer: meteen naar de top van de verkooplijsten gekatapulteerd worden met een debuut dat zowat overal bejubeld werd.

Want, ja hoor, The girls is haar eersteling en ik kan al de lof bijtreden: het is een dijk van een boek geworden.

Voor het achterliggende verhaal baseerde Cline zich op de moorden die Charles Manson pleegde (of liet plegen) op het eind van de jaren '60. Manson wordt nergens vernoemd, ook de andere leden van zijn sekte niet, ze krijgen andere namen en ook de moordpartij die het boek begeleidt wijkt af van wat er in werkelijkheid gebeurde.

De hoofdmoot van het boek draait rond de 14-jarige Evie die zich door haar ouders aan de kant gezet voelt (die zijn gescheiden, ze ziet haar vader niet en haar moeder verliest zich in zweverig gedoe), met zichzelf geen blijf weet en ineens gefascineerd raakt door een aantal heel vrijgevochten meisjes die ze in het park ziet. Vooral de donkerharige Suzanne weet haar aandacht te trekken.

Deze meisjes draaien als vliegen rond de charismatische figuur Russell, de hippieleider van een commune die zich ophoudt in een vervallen huis in de afgelegen heuvels in Californië. Hun dagen zijn gevuld met eten stelen, geld zien te pakken krijgen en bij het huis met verveling, drugs en (gedwongen) seks.

Evie laat zich door Suzanne meetronen naar "de ranch", waar ze (denkt ze) vervulling van de leegte in haar leven vindt. Doordat ze uit een redelijk gegoede familie komt, is ze welkom, maar enkel als ze geld van haar moeder gaat stelen.

De reden van haar komst naar de ranch is echter Suzanne, het meisje waar ze zo hard door gefascineerd is. Russell is daarbij een nevengedachte, ze is er niet echt voor hem en daardoor kan ze misschien wat er zich op de ranch afspeelt in een duidelijker daglicht zien.

Het boek springt daarnaast heen en weer tussen de zomer van 1969 en een volwassen Evie die reflecteert over wat er zich toen heeft voorgedaan. Zelf was ze niet aanwezig bij de moorden, maar gewoon al haar aanwezigheid op de ranch is voor mensen die dit feit te horen krijgen, genoeg om met hongerige ogen haar te beginnen uit vragen hoe het was in die tijd.

De Mansonmoorden zijn de achterliggende gedachte in deze roman, maar eigenlijk is De meisjes een prachtig coming of age verhaal van een verloren lopende 14-jarige die gewoon wat liefde en aandacht zoekt. En dat op de verkeerde plek vindt.

Dit boek las ik tussen de bedrijven van het Filmfestival door en ik bleef erdoor geboeid van begin tot eind.

Vier dikverdiende sterren.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten