Op woensdag stonden mijn twee voorlaatste films op het programma en wonder boven wonder: ik heb de stinker van het festival gevonden!
Welke dat is, ga ik direct vertellen zie:
Certain women - Kelly Reichardt
Ik had het kunnen weten - waarom doe ik het mezelf ook altijd weer aan? Maar dit is dus eentje uit die Amerikaanse indiestal en die staan steeds garant voor films waar geen hol in gebeurt, met personages die maar wat onzin uit hun botten slaan en waarbij je meer op je uurwerk zit te kijken dan naar het scherm...
Dat was hier dus niet anders. Je krijgt een kijkje in het leven van 3 vrouwen, levens die héél losjes met elkaar verbonden zijn en die eigenlijk beter niet verbonden waren want met die verbanden wordt toch niets gedaan.
Laura Dern, Michelle Williams en Kristen Stewart lopen alle drie rond alsof ze gedrogeerd zijn, er gebeurt echt niets noemenswaardig in hun leven en de film zou beter in één of ander archief onder 30 ton cement begraven worden.
Jubel en juich want de film was helemaal niet ondertiteld, dus in onze zalen zal hij niet spelen.
The wailing (Goksung) - Hong-Jin Na
Om al die Amerikaanse verveling door te spoelen, ging ik daarna naar deze Koreaanse thriller/horrorfilm die met 2,5 uur op de teller ook nog de langste film is die ik dit festival zag.
En heb ik mij verveeld die 2,5 uur? Nee hoor, het had zelfs nog langer mogen duren van mij.
In een slaperig stadje doen zich een aantal rare gevallen van moord/zelfmoord voor, de betrokkenen leken wel bezeten van de duivel (of een boze geest) en hebben allemaal een raar soort uitslag op hun lichaam. De schuld wordt gelegd bij een Japanner die onlangs in het stadje kwam wonen en een nogal sullige politieagent zet zich aan het onderzoek. Alles gaat een versnelling hoger wanneer zijn dochtertje ook bezeten lijkt.
Deze film (ik had 'm eigenlijk liever als een miniserie gezien, daar leent het gegeven zich prima voor) weet soms niet goed van welk hout pijlen maken: is het nu een Koreaanse geest die het dorp onveilig maakt en waarvoor een sjamaan wordt opgeroepen of toch de duivel in gedaante van de Japanner die dan maar door een katholieke priester moet aangepakt worden?
Geeft allemaal niks, sfeer is er genoeg in deze film en ik zat van begin tot eind te genieten. Zó moet het filmfestival zijn!
Nog geen idee wanneer deze in onze contreien beschikbaar zal zijn, maar ik denk dat het dan toch op dvd zal gebeuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten