donderdag 20 oktober 2016

Filmfestival 2016 - dag 7


Filmfestival wil ook zeggen: leven in mijn eigen tempo.

En leven in mijn eigen tempo wil zeggen dat ik een héél ander (en voor mij natuurlijker) slaappatroon heb dan "normaal". In de nacht van maandag op dinsdag zelfs heel extreem: ik was wakker tot 5.00u 's morgens (de slaap vatten ging écht niet dus moest ik mij met andere dingen bezighouden) en kroop pas uit mijn bed rond 12.00u - waardoor ik de nodige 7 uurtjes slaap kreeg, 't is niet dat ik echt uren in mijn nest lig he...

Nog een geluk dat ik die dag slechts één film op mijn programma had en dan nog 's avonds. Daardoor kon ik in de namiddag nog boodschappen gaan doen in mijn favoriete winkel: Albert Heijn.

Zoals al gezegd stond dan 's avonds slechts 1 film op het programma:

The light between oceans - Derek Cianfrance



De film werd kort ingeleid door Ward Verrijcken, filmjournalist bij de VRT. Hij stelde eventjes de regisseur van de film voor, die aanwezig was voor een Q&A achteraf. Ward wist ook nog te vertellen dat hij The light between oceans één van de mooiste films vond die hij de laatste tijd had gezien.

Hmm... Niet voor mij bleek achteraf. Ok, Michael Fassbender en Alicia Vikander spelen de pannen van het dak als een koppel dat helemaal alleen op een eiland zit om een vuurtoren te bedienen en het is mooi gefilmd, maar daar stopt het ook.

Het lukt Tom en Isabel Sherbourne maar niet om een kind op de wereld te zetten (beide zwangerschappen eindigen in een miskraam) en als er dan op een dag een bootje met een dode man en een levende baby op hun eiland aanspoelt, besluiten ze de baby op te voeden als hun eigen dochtertje.

Wanneer ze terugkeren naar het vasteland om hun dochter te laten dopen, komen ze echter te weten dat de dode man een vrouw had, die al de hele tijd zit te treuren om het lot van haar man en baby.

Maar doen ze het juiste en geven ze de baby terug? Nee, ze nemen haar terug mee naar het vuurtoreneiland en doen nog zo'n 4 jaar alsof ze hun dochter is.

Tot Tom het niet meer kan aanzien en via tips laat weten dat de baby nog leeft. Er volgt een onderzoek en al gauw komen ze uit bij de Sherbournes.

Een hele film huilen en schreeuwen en gek worden omdat die twee daar op het eiland niet doen wat ze moesten doen. Er had heel wat drama vermeden kunnen worden als ze de baby meteen teruggestuurd hadden naar haar moeder. En dan had ik deze film niet moeten zien...

Wie hier toch nog naar wil gaan kijken: vanaf 9 november komt hij bij ons in de bioscoop uit.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten