Het filmfestival moet zowat het hoogtepunt van het jaar zijn voor de kleine bioscoopjes in Gent...
Gisteren zag ik twee films in de Studio Skoop en allebei waren ze compleet uitverkocht - dat het zaterdag was, zal er ook wel voor iets hebben tussen gezeten, maar toch.
Resultaat: ik had twee keer een redelijk claustrofobisch gevoel in de zaal, want dat is daar niet normaal en je hebt er niet zo veel "persoonlijke" ruimte als in de Kinepolis, het haringen-in-een-ton-gevoel is dan wat er ontstaat...
 |
| 't Is een doordenkertje... |
The fencer - Klaus Härö
Deze Finse productie, die zich bijna compleet in Estland afspeelt, is gebaseerd op het leven van Endel Nelis, een Russische schermer die op de vlucht moest voor de geheime Russische politie.
Hij komt terecht in een klein Ests stadje, waar hij als sportleraar aan de slag gaat. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en al snel start hij een schermclub op school. Echt slim als je onder de radar wil blijven...
Dit is in feite het soort film die in het rijtje "charismatische lera(res)ar komt aan op een school waar leerlingen zich te pletter vervelen en weet in hen een passie te doen opflakkeren" past. Ze zijn welbekend...
Endel wordt een soort vaderfiguur voor de kinderen in zijn schermclub, kinderen die sowieso al geen (groot)vaders meer hebben en hoewel het hem van alle kanten wordt afgeraden, trekt hij uiteindelijk met enkele leerlingen naar een schermtoernooi in Leningrad, het hol van de leeuw.
Het is geen slechte film, zeker niet, maar hij is allesbehalve de beste die ik al op dit festival zag.
En aangezien hier ook enkel Engelse ondertiteling te bespeuren viel, is de kans serieus klein dat hij bij ons in de zalen komt, maar je weet nooit...
What a wonderful family! - Yôji Yamada
Nogmaals Japans (zie gisteren) en nogmaals een komedie, maar deze keer uit de niet zo subtiele strekking...
In een huishouden waar drie generaties samen onder één dak leven, kondigt oma op een dag aan dat ze wil scheiden. Dit heeft heel wat gevolgen voor alle leden van de familie, zelfs voor degenen die niet meer thuis wonen. En ik kan haar enkel gelijk geven: opa van dienst is het soort man die al zijn hele leven op zijn wenken bediend wordt en hij snapt zelfs niet waarom sommige van zijn gewoontes (zijn kousen uitdoen en op de grond gooien, zijn broek steeds binnenstebuiten keren bij het uitdoen...) zijn vrouw compleet tot de wanhoop drijven.
Op het eerste gezicht deed deze film mij denken aan één van die Franse babbelfilmkomedies, want er wordt wat afgepalaverd hier, zij het in het Japans met Engelse ondertiteling in plaats van het Frans. Ook de muziek deed erg Europees aan en was ongetwijfeld voor een komische film bedoelt.
Als ze het gewoon hier bij hadden gehouden, was er voor mij niets aan de hand geweest, maar er moest zo nodig van die onnozele Japanse slapstick aan toegevoegd worden (letterlijk van je stoel vallen, water en thee morsen van het verschieten enz.), die voor mij de hele film devalueerde... Dat is goedkope en gemakkelijke humor en mensen die niet van plan zijn om hun hersens te gebruiken, vallen dan ook bijna van hun stoel van het lachen, bij mij is de enige reactie rollen met de ogen.
Nee, het was zeker een leuke film, maar hij werd hier en daar verpest door onnozeliteiten die het niveau compleet deden kelderen.
De film komt waarschijnlijk niet bij ons in de zalen, aangezien hij enkel Engels ondertiteld was. Geen erg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten