Slechts één film op het programma vandaag, aangezien ik al in mei een ticket had besteld voor de theatervoorstelling Leni & Susan en ik daardoor organisatorisch enkel om 14.30u naar de bioscoop kon gaan.
De film werd er eentje uit het Plus Parcours, dat had ik dit filmfestival nog niet mogen meemaken. Altijd een bijzondere ervaring om tussen 300 bejaarden te zitten (en reken maar dat ze bejaard zijn, de gemiddelde leeftijd schat ik op 75): bommaparfums, wandelstokken, gerochel tijdens de film en hier en daar lichte snurkgeluidjes, 't is eens wat anders dan tussen de hormonale tieners...
Il capitale umano (14.30u, Kinepolis) 5/5
En hiermee heb ik denk ik de beste film van het festival gezien (laat die jury maar beslissen zoveel ze willen, ze nemen toch nooit films die ik gezien heb/goed vind).
Het begint met een fietser die door een auto van de baan wordt gemaaid. Wie de dader is, wordt niet duidelijk.
Daarna wordt in hoofdstukken - telkens vanuit het standpunt van een ander personage - beetje bij beetje de waarheid uit de doeken gedaan.
Ik zat gewoon te genieten van de hele film: de vertolkingen, de verhaallijnen, you name it, de vier nog resterende films op mijn programma zullen sterk uit de hoek moeten komen om dit te overtreffen.
Dan toch nog even iets over Leni & Susan:
Aanvankelijk zat ik mezelf te vervloeken dat ik een kaart had voor een theatervoorstelling tijdens het filmfestival, hoe kon ik zo dom zijn om een avond te reserveren voor iets anders dan film?
Maar, maar, maar, hoe een mens zich kan vergissen, nietwaar?
De voorstelling draait rond Leni Riefenstahl en Susan Sontag (over wie deze avond ook een documentaire liep op het filmfestival), twee vrouwen die elkaar blijkbaar diep gehaat hebben, zonder elkaar ook maar één keer in levenden lijve te hebben ontmoet...
Van het leven van Leni Riefenstahl wist ik al het één en ander (Duitsfixatie...), Susan Sontag was al iets meer een mysterie, een belemmering om van het stuk te genieten was dit echter niet. Zeker niet omdat Chris Lomme en Simone Milsdochter gewoon de pannen van het dak speelden.
Blij dat ik geweest ben!
Enne, Simone Milsdochter en Chris Lomme zijn fijne madammen:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten