Sterrengewijs was het een ok maand want 2 werken kregen van mij vier sterren en de rest 3.5 of drie - wat dus wil zeggen dat ik geen enkel rotslecht boek gelezen heb.
Mijn boek van de maand:
De eigenzinnige prinses en de bonte prins - Robin Hobb
126 p.
Vertaald uit het Engels: The willful princess and the piebald prince
Yep, een boek(je) van Robin Hobb mag opnieuw de ereplaats innemen.
Met zijn 126 pagina's ben je zo door deze twee met elkaar verbonden verhalen.
Verteller van beide verhalen is dienstbode aan het hof Felicity die daar samen met de verwende prinses Hoede opgroeit en haar verliefd ziet worden op een staljongen die verbonden lijkt met een gevlekte hengst. Onvermijdelijk wordt Hoede zwanger van deze staljongen en ze brengt een kind met vlekken ter wereld, de Bonte Prins uit het tweede verhaal.
Dit was een blij weerzien met de imaginaire wereld van Robin Hobb en hoewel men beweert dat je dit apart kan lezen, zou ik toch aanraden om de eerste trilogie over bastaard Fitz te lezen zodat je weet hoe die wereld in elkaar zit.
Afgezien daarvan: opnieuw vier sterren want het is en blijft Robin Hobb.
Nog vier sterren waren er voor een strip:
Quentin over Tarantino - Amazing Améziane
Twee boeken kregen 3.5 sterren van mij:
Koekoeksjong - Camilla Läckberg
445 p.
Vertaald uit het Zweeds: Gökungen
Eindelijk! Na maar liefst 6 lange jaren schreef Camilla Läckberg terug een Fjällbackathriller!
Een beroemde fotograaf wordt in de galerij waar hij een tentoonstelling voorbereidt, vermoord. En dit tijdens een galadiner ter ere van de huwelijksverjaardag van een al even beroemde schrijver en vriend van het slachtoffer - geruchten gaan dat hij de Nobelprijs voor literatuur zal ontvangen. Patrick Hedström voert de enquête maar zijn vrouw Erica bereidt een boek voor dat natuurlijk met deze zaak te maken heeft...
Is dit grootse literatuur? Helemaal niet, maar na de baggerboeken die Läckberg in de tussentijd schreef, kon ik enkel maar juichen bij dit boek. Het was gewoon een blij weerzien met bekende figuren en soms is dat alles wat je nodig hebt...
Ruddy Gore - Kerry Greenwood
Mijn bespreking kan je hier lezen.
En dan wil ik het ook nog over een driesterrenboek hebben:
La maison du canal - Georges Simenon
190 p.
Vertaald als: Het huis aan het kanaal
De twee laatste dagen van mei verbleef ik in Luik, de stad van schrijver Simenon. Ideaal dus om één van zijn boeken te gaan lezen en ik kreeg het ook in die twee dagen uit.
We volgen hier de zestienjarige Edmée die vanuit haar Franstalige milieu in Brussel naar familie in Limburg wordt gestuurd na de dood van haar vader - haar moeder stierf al toen ze jong was.
En mensen, van onsympathieke personages gesproken! Edmée is gewoon een verwend nest dat verwacht dat iedereen naar haar pijpen danst. Zo is ze bijvoorbeeld verbolgen dat haar tante en de jongere kinderen geen Frans praten en verwacht - zelfs nadat ze al een jaar in Limburg woont - dat alles voor haar vertaald wordt.
Ze draait rond haar twee neven, die enkele jaren ouder zijn en wél Frans spreken, waarbij ze de jongere Jef als een hondje achtervolgt in alles wat hij doet en hem aanzet tot dingen die hij eigenlijk niet wil doen zoals juwelen stelen uit de plaatselijke kerk.
Echt graag heb ik het niet gelezen want dat kind heeft echt geen enkele positieve eigenschap in zich en je ziet het hele gebeuren (buiten het laatste hoofdstuk) alleen maar door haar ogen. Zo beschrijft ze haar familie als een bende gedegenereerden die via inteelt ter wereld gekomen zijn en zeker Jef wordt niet gespaard van commentaar...
Na wat opzoekingswerk leerde ik dat de moeder van Simenon een Vlaamse was en dat hij een heel slechte relatie met haar had, misschien dat daar de haat voor het Vlaams en Vlamingen vandaan kwam, maar ik ergerde mij rot.
Ik wil wel nog ander werk van Simenon lezen maar hopelijk bevalt mij dat dan wat beter.
Voor de rest las ik nog enkele strips die ik drie sterren gaf maar waar ik verder niet veel over te zeggen heb.
De twee laatste dagen van mei verbleef ik in Luik, de stad van schrijver Simenon. Ideaal dus om één van zijn boeken te gaan lezen en ik kreeg het ook in die twee dagen uit.
We volgen hier de zestienjarige Edmée die vanuit haar Franstalige milieu in Brussel naar familie in Limburg wordt gestuurd na de dood van haar vader - haar moeder stierf al toen ze jong was.
En mensen, van onsympathieke personages gesproken! Edmée is gewoon een verwend nest dat verwacht dat iedereen naar haar pijpen danst. Zo is ze bijvoorbeeld verbolgen dat haar tante en de jongere kinderen geen Frans praten en verwacht - zelfs nadat ze al een jaar in Limburg woont - dat alles voor haar vertaald wordt.
Ze draait rond haar twee neven, die enkele jaren ouder zijn en wél Frans spreken, waarbij ze de jongere Jef als een hondje achtervolgt in alles wat hij doet en hem aanzet tot dingen die hij eigenlijk niet wil doen zoals juwelen stelen uit de plaatselijke kerk.
Echt graag heb ik het niet gelezen want dat kind heeft echt geen enkele positieve eigenschap in zich en je ziet het hele gebeuren (buiten het laatste hoofdstuk) alleen maar door haar ogen. Zo beschrijft ze haar familie als een bende gedegenereerden die via inteelt ter wereld gekomen zijn en zeker Jef wordt niet gespaard van commentaar...
Na wat opzoekingswerk leerde ik dat de moeder van Simenon een Vlaamse was en dat hij een heel slechte relatie met haar had, misschien dat daar de haat voor het Vlaams en Vlamingen vandaan kwam, maar ik ergerde mij rot.
Ik wil wel nog ander werk van Simenon lezen maar hopelijk bevalt mij dat dan wat beter.
Voor de rest las ik nog enkele strips die ik drie sterren gaf maar waar ik verder niet veel over te zeggen heb.
 |
| Alles wat ik las in mei. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten