Gelukkig was er wel nog François Ozon - één van mijn favoriete regisseurs - die er weer een film uitgeperst heeft: Mon crime.
Waar gaat dit nu over? Een opkomende theateractrice wordt beschuldigd van moord op een producent (of ze het echt gedaan heeft, laten we even in het midden) en haar beste vriendin en roommate - die advocate is - zal haar gaan verdedigen in de rechtbank.
Ik vond deze komedie heerlijk. De vriendschap tussen de twee jonge vrouwen was een verademing en al acteerde Huppert hier supergeaffecteerd (met knipogen naar het personage Norma Desmond in Sunset Boulevard), ik vond het schitterend. Om maar te zeggen dat ik mij heel hard geamuseerd heb met deze film, al is het niet Ozons beste werk en zal hij jammer genoeg snel vergeten worden in de annalen van de filmgeschiedenis. Maar leuk, echt leuk.
Thuis op mijn eigenste scherm heb ik dan weer wel mijn best gedaan...
Net als de voorgaande jaren kon ik de nieuwe kinderfilms in het aanbod van JEF thuis streamen via mijn werk en daar heb ik natuurlijk gretig gebruik van gemaakt. In de twee dagen dat de links beschikbaar waren, heb ik 5 films gezien, de ene al wat beter dan de andere.
Un petit frère werd vertoond op het afgelopen filmfestival van Gent en naar goede gewoonte ben ik daar toen niet naar gaan kijken. Dit is een migratiedrama waarin een moeder met haar twee jongste zoontjes vanuit Afrika naar Frankrijk vlucht. In drie hoofdstukken (moeder, oudste zoon en jongste) zien we hoe het hen vergaat daar. Een sterk uitgangspunt maar jammer genoeg niet zo'n sterke film...
Comedy queen is een zweedse film gebaseerd op een kinderboek dat ik heel graag gelezen heb. De twaalfjarige Sasha heeft een paar maand geleden haar moeder verloren en stelt zich nu enkele regels op om maar niet zoals haar moeder te eindigen. Één daarvan is stand up comedian worden zodat haar vader weer kan lachen. Een film met een lach en een traan - ja, dat laatste zelfs hier.
Knor is een Belgisch-Nederlandse animatiefilm over een meisje dat een varkentje cadeau krijgt en de snode plannen die haar grootvader hiermee heeft. Leuk gemaakt en vlot verteerbaar (ha ha) maar ook schaamteloze vegetarische propaganda. En dan trek ik punten af.
Zeevonk was zelfs een avant-première want die film kwam pas op 29 maart bij ons in de zalen. En mensen, ga dit zien want dit is zo'n mooie film over een tienermeisje dat moet zien om te gaan met de dood van haar vader die met zijn vissersboot is verongelukt. Sterk gespeeld door de jonge cast grijpt dit naar de keel.
En ik doe ook nog steeds mee aan de Around the world challenge, met een kleine uitschuiver in maart...
Tabu was mijn keuze voor Portugal vooral omdat ik echt geen enkele andere film kon vinden. Blijkbaar is Portugal niet echt een filmland want alles wat in het Portugees is, komt uit Brazilië... En echt, ik heb het geprobeerd, maar dit was zo'n pretentieuze artsy farty film waar ver niemand zijn aandacht bij kan houden. Ik heb hem dan ook afgezet na een tijdje. Mijn eerste fail in deze challenge.
De film die ik voor Spanje bekeek, was El buen patrón die op Primevideo te vinden is. Javier Bardem geeft hier het beste van zichzelf als een fabrieksbaas die genomineerd werd voor een lokale handelsprijs en die zijn leven in elkaar ziet storten in de week voorafgaand aan het bezoek van de jury aan zijn weegschalenfabriek. Leuk, dat is het zeker, maar een topfilm zou ik hem niet noemen.
Een weekje later was het dan de beurt aan Italië en daar ging ik voor Ieri, oggi, domani, een klassieker waar we 3 verhalen te zien krijgen die niets met elkaar te maken hebben, buiten dat ze gaan over een man en een vrouw die iets met elkaar hebben. En dat paar wordt telkens gespeeld door Sophia Loren en Marcello Mastroianni - die zowat de mooiste mensen van die tijd moeten geweest zijn. Blij dat ik deze klassieker van Vittorio de Sica eindelijk gezien heb.
Laatste land was zoals gezegd Ierland en daar werd het Rose plays Julie, een film uit 2019 waarin een studente dierengeneeskunde op zoek gaat naar haar biologische moeder. Ze weet aan deze de naam van haar vader te ontfutselen en zal zich onder een andere naam in zijn omgeving wurmen. Dit was een wraakthriller maar dan wel eentje die tergend langzaam gaat en waar op zich niet echt veel in gebeurt tot in het laatste half uur... Aanraden ga ik hem niet doen, maar 't was eigenlijk nog ok te noemen.
Ik werkte ook nog wat series af in maart (geen paniek, ik ga ze niet allemaal bespreken) en dit waren de uitschieters:
Nog een serie die ik er door jaagde, was Arcadia, de Vlaams/Nederlandse SF-serie die momenteel nog steeds op tv loopt. Moeten ze maar niet alle afleveringen in 1 keer op VRTmax gooien want dan kijk ik dat in 1 week uit...
Heerlijk hoe deze serie er uit ziet: de gebouwen en dan vooral de kledij van de personages. Ik wil het allemaal direct zelf in mijn kleerkast. Laat dat tweede seizoen dus maar komen!
Voor ik aan mijn verdere favorieten van maart begin, moet ik het even hebben over twee serieuze dompers op mijn levensvreugde in maart:
Eind februari wist corona mij te pakken te krijgen (het heeft nog lang geduurd) waardoor ik niet naar het verjaardagsfeestje van het metekindje kon gaan begin maart. Echt ziek was ik niet, enkel een verkoudheid, maar je zit daar dan gewoon wat zielig te wezen thuis he...
Maar mijn absolute dieptepunt kwam op het eind van de maand want ik had al twee jaar een ticket voor een concert van Helene Fischer in Keulen - dat ik in november vorig jaar nog snel-snel moest omboeken want het concert waar ik naartoe ging was het enige in haar tour dat niet door kon gaan - en op woensdag 29 maart zou het dan eindelijk zo ver zijn. Maar nee, madam moest zich bezeren bij het voorbereiden van haar tournee waardoor ze er pas twee weken later aan kon beginnen en haar concerten in Bremen en Keulen vielen weg om later plaats te vinden. En daar ga ik dus niet meer naartoe.
Mijn trein was geboekt (niet terugbetaalbaar) en de betaling van mijn hotelkamer was ook al van de rekening gegaan. Dan maar twee dagen naar Keulen zonder concert - maar da's dan weer een puntje bij de favorieten.
Nadat ik uit corona-isolatie mocht, kon ik gelukkig wel mee met het metekindje en zijn ouders naar Pairi Daiza voor zijn verjaardag. Dat viel op woensdag 8 maart, de dag dat de natuur besloot om er eens een echte winterse dag van te maken met sneeuw, regen en vriestemperaturen...
De rest van de dag was koud en nat, maar het gezelschap maakte veel goed. Het was echt een geslaagde uitstap.
En er werd ook gequizd: de 20e editie van de Kwatrechtse quiz werd georganiseerd.
 |
| Ja ik heb de poster van vorig jaar zelf aangepast. |
En dan ging ik nog twee daagjes naar Keulen waarvoor ik nog snel-snel een alternatief moest zoeken om mijn avond te vullen (want geen concert, remember?). Dat werd het komische toneelstuk Die Kehrseite der Medaille in het Theater am Dom.
We kwamen ook nog samen met de leesgroep en bespraken daar Uit de bek van de walvis.
En natuurlijk heb ik ook een book haul die echt helemaal uit de hand gelopen is:
Mijn doel was enkel het boekje The Collectors te kopen, een novelle die zich afspeelt in het universum van His dark materials maar ze hadden bij de Fnac een bak met koopjes staan en daar vond ik Mr. Wilder and me voor 3.99€, een boek dat ik al een hele tijd wou lezen. Kon ik niet laten liggen. En in de Standaard Boekhandel zag ik Het verhaal van een kat. Daar kon ik toch ook niet zonder?
Dawn is het eerste deel in een SF-trilogie van Octavia E. Butler waar ik al het sublieme Kindred van las. Tijd voor nog wat werk van haar hand zeg ik dan.
Bij mijn twee tripjes naar de Mayersche Buchhandlung op de Neumarkt kocht ik maar liefst 4 boeken: Old babes in the woods is de nieuwe verhalenbundel van Margaret Atwood die in maart verscheen en die moest ik gewoon in huis halen. Our wives under the sea is een boek dat heel goed werd ontvangen bij de booktubers die ik volg en wil ik dus zelf ook eens lezen.
Van Juli Zeh las ik al Ons soort mensen en Über Menschen leek mij dus ook wel iets. Tot slot kocht ik nog een verhalenbundel, Furies: stories of the wicked, wild and untamed, met o.a. een verhaal van Margaret Atwood want dit is een bundeling verhalen van heel wat schrijfsters waaronder ook Emma Donoghue - kan alleen maar goed zijn.
En zoals altijd: nu nog de tijd vinden om ze te lezen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten