Elke dag een film - week 3

Deze week wordt het een thematische week, want op mijn decoder heb ik 6 Hitchcock gerelateerde dingen staan.

Het plan is om die allemaal te bekijken.

De oogst van de afgelopen week:

Rear window (1954) - Alfred Hitchcock

Tijdens een hete New Yorkse zomer zit een man (James Stewart) in zijn appartement aan een rolstoel gekluisterd na een ongeval.

Het enige waar hij zich mee kan bezighouden is met het begluren van zijn buren. En dat zijn er nogal wat. Maar dan denkt hij dat zijn overbuurman zijn vrouw vermoord en zich van haar ontdaan heeft. Aangezien hij zelf niet op onderzoek kan gaan, schakelt hij zijn verzorgers in: een oudere verpleegster die hem elke dag komt verzorgen en zijn vriendin (Grace Kelly) die hem eten brengt, met daarnaast ook een politie-inspecteur die hij nog kent uit de oorlog.

Dit was echt een dijk van een film, eentje zoals ze er nog weinig maken de dag van vandaag (ja, hij heeft talloze remakes gehad, maar die zullen toch niet kunnen tippen aan het origineel) en ik zat met plezier te kijken. Hitchcock for the win!

Klein minpuntje toch: de verpleegster verwijst naar Stewart als een "young man", maar hij was op het moment van draaien al 46, niet meteen een groen blaadje meer, eerder de oude bok die van de 21 jaar jongere Kelly wou proeven...

De film werd opgenomen op 18 november 2017 van CAZ dat toen blijkbaar een Hitchcockmaand programmeerde.

The man who knew too much (1956) - Alfred Hitchcock

Nogmaals James Stewart (ik dacht dat Hitchcock vooral zijn dames recycleerde), die hier een getrouwd koppel vormt met Doris Day (ja, dit is dus de film met Que sera sera er in). Ze zijn met hun zoontje op reis in Marokko, leren er nieuwe mensen kennen, maar dan loopt het allemaal fout...

Hun zoontje wordt ontvoerd en James Stewart mag de woorden van een man die in zijn armen stierf niet wereldkundig maken of de kleine zal het berouwen... Een spannende zoektocht volgt om hun zoon terug te krijgen, tot in Londen in de Royal Albert Hall toe.

Deze vond ik iets minder meeslepend dan Rear window, maar de film was nog steeds zwaar de moeite. Go Alfred!

Ter info: Stewart was hier "slechts" 14 jaar ouder dan Doris Day die toen al de "rijpe" leeftijd van 34 had...

Opgenomen van CAZ op 25 november 2017.

Vertigo (1958) - Alfred Hitchcock

En een derde keer James Stewart, hier als een politieagent die lijdt aan hoogtevrees met duizelingen, ofte vertigo, waardoor hij met zijn job moet stoppen. Zijn naam is John Ferguson, maar zijn vrienden noemen hem Scottie (begrijpen wie begrijpen kan).

Maar het is niet allemaal kommer en kwel: een oude schoolvriend vraagt of hij zijn vrouw, Madeleine (Kim Novak), kan schaduwen want ze doet een beetje raar. Ze lijkt zich in te beelden dat ze een vrouw is die zo'n 60 jaar geleden gestorven is en bezoekt al de plekken in San Francisco waar de dode vrouw zich ophield.

Dat "schaduwen" mogen we trouwens met een korreltje zout (of juist heel letterlijk) nemen: hij achtervolgt haar met zijn auto op minder dan 10 meter van de hare en staat altijd ergens achter het hoekje naar haar te gluren, zelfs als ze daar moet passeren en hem in volle glorie zou zien als ze maar even haar hoofd draaide. Hoeveel chance kan een mens hebben.

Wanneer Scottie haar uit het water redt - hij is ondertussen al stapelverliefd op haar - en haar bij zich thuis op haar positieven laat komen, begint een soort romance tussen de twee.

Eigenlijk had ik daar al willen stoppen met kijken want een 50-jarige Stewart zien zitten smachten naar de 26-jarige Kim Novak was er mij vér over... Om dan nog maar te zwijgen van het feit dat haar personage getrouwd is!

Anyway, hier vond ik niet zo veel aan en de "twist" halverwege veranderde mijn oordeel niet.

De film is het bekijken waard, al is het maar voor de begingeneriek die - blijkbaar - de eerste was die met een computer gemaakt werd, maar ik heb de voorgaande dagen betere films gezien.

Opgenomen van CAZ op 2 december 2017.

Psycho (1960) - Alfred Hitchcock

Hét meesterwerk van Hitchcock en ik had die nog niet gezien. Wat ik wel al gezien had, was de remake uit 1998, van de hand van Gus Van Sant, die een bijna frame by frame herneming was. En ik heb natuurlijk enkele seizoenen van Bates Motel gezien - tot het mij beu was. Maar het origineel? Nee, dat niet. Tot nu.

Marion Crane (Janet Leigh, mama van Jamie Lee Curtis) steelt 40.000$ van haar baas en vertrekt richting vriendje om van het geld te gaan leven. Doordat het loeihard regent, stopt ze bij het Bates Motel om er de nacht door te brengen, maar daar leeft vreemde vogel Norman Bates met zijn zieke oude moeder (of niet?) en Marion zal het loodje leggen in de iconische douchescène.

Omdat Marion niets meer van haar laat horen, trekken haar zus Lila en het vriendje op zoek naar haar. Wat ze vinden, tart elke verbeelding.

Natuurlijk wist ik al de "twist" op het einde. De film is dan ook al 58 jaar oud, het zou maar raar zijn als dat nog niet gespoild was. Maar zelfs met die kennis blijft dit een dijk van een film die iedereen gewoon MOET gezien hebben. De acteerprestatie van Anthony Perkins is gewoon top, de sfeerschepping kruipt in de kleren en hier is de muziek heel aanwezig (enkel strijkers om de kosten te drukken), maar compleet welkom. Go Alfred om dit meesterwerk onder zware omstandigheden te maken!

Ik begon te kijken naar de film zoals hij opgenomen was van CAZ op 9 december 2017, maar ik zag dat hij ook op Netflix zat in het originele formaat en keek zo verder.

78/52: Hitchcock's shower scene (2017) - Alexandre O. Philippe

Na Psycho was het de beurt aan een documentaire die helemaal draait rond de iconische douchescène uit deze laatste.

Ooit gemist op het filmfestival, opgenomen van BBC2 op 10 maart 2018 en vandaag ontdekt dat hij op Netflix zit en zo heb ik dan ook gekeken.

De scène wordt bijna frame by frame besproken, waardoor je de meesterlijke hand van Hitchcock aan het werk kan zien. Natuurlijk is er ook aandacht voor de rest van de film (maar die valt een beetje in het niets na de scène) en de invloed die de douchescène op de populaire cultuur gehad heeft.

Gefilmd in zwart/wit (zoals Psycho), met een keur aan regisseurs, editors, acteurs... die allemaal hun zegje willen doen over deze scène.

Een aanrader zou ik zeggen, zeker als je geïnteresseerd bent in een beetje cinemahistoriek.

Ralph breaks the internet (2018) - Phil Johnston / Rich Moore

Door problemen met Proximus kon ik niet naar mijn op het schema staande film kijken (ik had gewoon geen tv en de decoder deed ook niets meer). Ik dropte dus maar een dvd van de bib in de speler. En omdat het ook al laat was en ik het mezelf niet te moeilijk wou maken, werd het deze.

Eersteling Wreck-it Ralph was indertijd een aangename verrassing, ik had niets van de film verwacht en hij bleek hoogst onderhoudend. Ik hoopte op een herhaling bij het tweede deel.

Hier krijgt de spelhal wifi en wanneer het spelletje van Vanellope kapot gaat (het stuur breekt af), gaan Ralph en Vanellope op het internet op zoek naar een vervangstuk. Maar eens ze het te pakken hebben, is er het vervelende element van "betalen" want de twee hebben geen rotte cent te makken. Ze moeten zich dus gaan verdiepen in het snel geld verdienen via het internet.

Vanellope raakt compleet betoverd door een gewelddadig racespelletje waarin ze al haar kunsten kan tonen en Ralph zal het schoppen tot een meme fenomeen.

Al bij al geen slechte film, ideaal om wat later op de avond gewoon op je af te laten komen en de scènes met de Disneyprinsessen (mét de originele stemmen - van die die nog in leven zijn natuurlijk) was een bescheiden hoogtepunt.

Lichte aanrader.

Jackie Brown (1997) - Quentin Tarantino

Ik heb hem eindelijk gezien, mensen! De Tarantino-film die mij al zoveel jaren door de vingers glipt...

Maar hij komt jammer genoeg in de onderste regionen van zijn werk terecht voor mij. Enkel en alleen omdat ik mij de eerste helft van de film scheel zat te vervelen, niet normaal.

Pam Grier is daarnaast niet echt de beste actrice (wat ze ook al bewees in The L-Word). Om haar dan een hele film te laten dragen, was in mijn ogen niet meteen de beste keuze - en ja, ik weet dat het voor Tarantino jeugdsentiment en een vervulling van een jongensdroom was, maar je moet ook objectief naar dingen kunnen kijken...

Eens het ingewikkelde spelletje voor de overdracht van het geld in gang wordt gezet, werd het wat beter en er waren enkele WTF-momentjes die verrasten. Maar toch. En Bridget Fonda heeft echt voze voeten.

Nee, geen Tarantinotopper voor mij.

Hitchcock (2012) - Sacha Gervasi

Het laatste Hitchcockitem van op mijn decoder. Deze keer een film die helemaal draait rond het filmproces van Psycho, want Hitchcock ondervond daar heel wat moeilijkheden mee.

Alfred zelf wordt gespeeld door Anthony Hopkins, bijna onherkenbaar in zijn fatsuit, en zijn vrouw Alma is de immer uitblinkende Helen Mirren.

Op zijn 60e is Hitchcock een gevierde regisseur die net de topper North by northwest op de wereld heeft losgelaten en nu is hij op zoek naar een nieuwe uitdaging. Die vindt hij uiteindelijk in het boek Psycho van Robert Bloch. Maar de weg naar de verfilming er van is lang en met hindernissen. Zo wil Paramount geen horrorfilm uitbrengen want dat is een nichemarkt die geen geld opbrengt.

Hitchcock zal uiteindelijk met zijn eigen geld en de crew van zijn Alfred Hitchcock presents... tv-serie de film in zwart/wit gaan draaien. Blijkbaar werd hij tijdens het draaien van de film ook nog eens ziek en nam zijn vrouw Alma even de regisseursstoel over. En dat kon ze want ze was zelf regisseur en een veel gevraagde script doctor.

Ik heb echt genoten van deze film, zeker omdat Psycho zelf nog zo vers in mijn geheugen zat. Het enige minpuntje vond ik Scarlett Johansson die ik echt niet als Janet Leigh zag, ze is meer een Marilyn Monroe type in mijn ogen en niet de koele blondine die Leigh was in de film.

Dit werd opgenomen op 6 mei 2017 van VTM, hoog tijd dus dat ik er naar keek.

En hier eindigt dus mijn projectje om elke dag een film te bekijken tijdens mijn verlofperiode want vanaf 1 september is het alle trossen los in tv-land en zal ik mijn tijd goed kunnen gebruiken daarvoor.

Opnieuw 8 films, maar dat komt omdat er 2 zaterdagen in deze "week" zitten.