zondag 29 september 2019

Ghost wall - Sarah Moss


Granta, 2018
152 p.
Vertaald als: Geestgrond

In Ghost wall volgen we de 16-jarige Silvie die tijdens de zomervakantie met haar ouders, een professor en 3 studenten het leven in de oertijd gaat naleven.

Ze zitten ergens in het veen, in een hut en proberen te overleven door voedsel te zoeken in de vrije natuur.

Silvie wil daar eigenlijk helemaal niet zijn, maar haar vader - buschauffeur en oertijdfreak - heeft zijn gezin gedwongen om er bij te zijn. En dat is niet het enige dwingende aan de man. Hij voert een schrikbewind in zijn huis en Silvie en haar moeder mogen daar frequent de gevolgen van ondervinden. Ook op deze "vakantie" ontsnappen ze er niet aan.

Lichtpuntjes in Silvies dag zijn de fourageertrips die ze met de studenten onderneemt en waar ze eventjes aan het oog van haar vader kan ontsnappen.

Maar haar vader en de professor gaan helemaal op in hun oertijdervaring en de zomer kan alleen maar desastreus eindigen...

Sarah Moss weet op 152 pagina's een broeierige zomer te scheppen waarin de deelnemers aan het "kamp" de ontberingen van de oertijd ervaren. De dreiging die uitgaat van Silvies vader is op bijna elke pagina aanwezig, hoewel de anderen in de groep dat niet lijken te merken. De mannen in de groep gaan dan ook gretig in op zijn voorstellen en hebben zelfs ontzag voor zijn kennis over leven in de natuur. Enkel Molly, de enige studente in de groep, ziet dat Silvie ergens onder lijdt...

Maar vond ik dit nu het schitterende boek waaraan iedereen 4 en 5 sterren gaf op Goodreads en waardoor het ook op de longlist van de Women's prize belandde dit jaar? Nee. Voor mij was dit gewoon het verhaal van een tienermeisje met een dwingeland van een vader, in een unieke setting.

Dat de rest van de wereld er een kritiek op de brexit en vreemdelingenhaat in ziet, vind ik écht vergezocht, maar écht ver he...

Het is net zoals het gevoel dat ik had bij Animal farm: lees een boek eens gewoon voor wat het is, zonder er ik weet niet wat achter te gaan zoeken zeg. Bij Animal farm heb je varkens die de mensheid willen omver werpen. Hier heb je een meisje dat lijdt door haar veel te dominante vader. Geen Russische politiek dus en ook geen brexit.

3.5 sterren want het was wel heel goed geschreven.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten