Kijktip: Captain Marvel

Afgelopen dinsdag ging ik om middernacht kijken naar de avant-première van Captain Marvel in Kinepolis.

Scheve foto van het scherm voor de film begon.

Waarom ik mezelf dit wou aandoen? De eerste dag dat ik naar deze film zou kunnen gaan was in het weekend en dan weet ik van mezelf dat ik al kapot gespoilerd zou zijn tegen dan... En ook: ik begin op woensdag pas om 12.00u te werken, dus ik kon het me wel permitteren.

Ik wil eerst twee dingen van de baan hebben vooraleer ik mijn mening over de film geef:

1/ Dat Brie Larson de rol van Captain Marvel op zich ging nemen, viel eerst niet in goede aarde bij mij. De reden hiervoor?

Ik zag haar enkel nog maar aan het werk in Room (waar ze een Oscar voor kreeg) en die film was mij niet zo erg bevallen, maar dat ligt helemaal aan mij. Wanneer een favoriet boek verfilmd wordt, kan dat alleen maar tegenvallen en dat was hier helemaal het geval. En daar heeft zij natuurlijk geen fout aan.

2/ Ja, ik ben enthousiast, maar niet Wonder Woman enthousiast.

Die film zag ik zowaar 3 keer in de cinema en had mij volledig gegrepen van het moment dat we op Themyscira bij de Amazones zaten. Nu duurde het wat langer.

Dit gezegd zijnde: naar een Marvelfilm kijken met een hele zaal fans is een speciale ervaring. Je voelt gewoon dat er een andere sfeer in de ruimte hangt en als er grappen gemaakt worden, heeft iedereen die ook door en lacht op het juiste moment.

Want jawel hoor: er zit heel wat humor in deze film, niet in het minst wanneer Carol Danvers niet meteen reageert zoals vrouwen zouden "moeten" reageren. Ze laat zich immers niet doen en poeiert vervelende ventjes gewoon af.

Brie Larson staat dan ook te acteren dat de vonken er af vliegen - letterlijk - en ik geloof haar helemaal in de rol van superheld die de wereld wil redden. Dat ze daar niet altijd bij lacht (die venten toch he, die verwachten dat vrouwtjes altijd alles met de glimlach tot zich nemen) is ook maar normaal: de wereld redden van aliens is geen lachertje. Maar af en toe krijg je een monkellachje te zien dat helemaal past in het plaatje.

Nog een pluspunt in de film - en daar was Wonder Woman wél schuldig aan - is dat er geen lovestory in zit. Ik snap nog steeds niet waarom een superheld (M/V/X) altijd een romantische partner moet krijgen. Ten eerste maakt hen dat zwakker want kwetsbaar en ten tweede is dat meestal ook het zwakste element van de hele film. Hier dus niet, want totaal afwezig.

Wat er wél in zit is een prachtige vriendschap tussen twee vrouwen: Carol Danvers komt terug in contact met haar beste vriendin Maria en die scènes zijn gewoon echt. Dat Maria een grappig dochtertje heeft dat gewoon girlpower uitstraalt, is dan de kers op de taart. Zou deze Monica een rol gaan spelen in de nieuwe Avengersfilm die er in april aan komt? We zullen zien...

En niet alleen haar vriendschap met Maria is goed gelukt, Samuel L. Jackson speelt een digitaal verjongde versie van Nick Fury en zijn relatie met Carol (ja, ik blijf haar zo noemen, *spoiler* ze neemt de mantel van Captain Marvel pas aan het einde van de film op *spoiler*) is er eerst eentje van verwondering en later wederzijds respect.

Maar dé grote revelatie voor mij was kat-alien Goose in de film, een personage dat zelfs zijn eigen character poster kreeg:

Het meeste comic relief komt van deze rosse kat, die er onschuldig uitziet, maar in werkelijkheid een Flerken is. Dit is een buitenaards ras waar iedere alien doodsbang van is, maar pas wanneer je ziet wat hij kan doen, weet je waarom. Egon werd eventjes scheef bekeken bij het thuiskomen...

Als laatste wil ik nog een woordje kwijt over de soundtrack van de film. Niet iets waar ik meestal op let, maar de deuntjes in deze film komen recht uit de jaren '90 en dat was de periode waar ik toch een beetje meer op muziek lette dan anders. Only happy when it rains, Waterfalls, Come as you are en een geniaal gebruikte I'm just a girl passeren de revue.

Laat het gewoon gezegd zijn dat dit een echt geslaagde film is. Bewijs daarvan? Vanavond ga ik nog eens kijken...