Kijktip: Wonder Woman

Aha, ze dachten mij te dwarsbomen, de mensen die films verdelen in ons landje!

Wonder Woman (echt dé film waar ik het meest naar uitkeek dit jaar) was voorzien om op 31 mei bij ons in de zalen te verschijnen, maar ze drukten die datum naar achteren tot 21 juni.

Gelukkig zijn er dan nog avant-premières en werd mij op 9 juni de mogelijkheid geboden om in Sint-Niklaas naar de film te gaan kijken.

De avant-première daar werd georganiseerd door Brainfreeze coffee & comics, de lokale comicshop. Er konden voor de film begon dan ook wat prijzen gewonnen worden uit hun hoek: bons om in de winkel te spenderen, een Wonder Woman Funko, een limited edition trade paperback en een ingekaderde foto van Wonder Woman. Geen idiote goodie bags dus, zoals het kleine relletje bij Kinepolis, waar ze zelf ook naar verwezen.

En natuurlijk won ik niets van bovenstaande, want Lady Luck is never on my side. Wat ik wel meebracht naar huis, was een gratis comic van Wonder Woman en da's toch ook al iets:

Na wat mankementjes in de eerste minuut (geen geluid, bevroren beeld), kon de film goed en wel (her)beginnen en het moet gezegd: ik werd van ver minuut 1 in de film gezogen. Vooral dan wat ze in Amerika de "origin story" noemen, kon mij uitermate boeien. Want toegegeven: ik wist ver niets over Wonder Woman ofte Diana Prince, buiten het feit dat er een serie was met Lynda Carter (die ik nooit heb gezien) en dat er iets was met Amazones. Werd dat hier goedgemaakt, ja!



In het eerste deel van de film komen we het ontstaan van Wonder Woman te weten, van toen ze nog een klein meisje was tot dat ze fully trained klaar is om naar de mensenwereld af te zakken. Voor mij ligt de grote aantrekkingskracht van de film dan ook vooral in de scènes in de Amazonewereld: een vredevolle maatschappij met enkel vrouwen die zich wel steeds paraat houden voor een mogelijke oorlog met de buitenwereld. De trainingssessies zijn een lust voor het oog en dan die compleet epische gevechtsscène op het strand tussen de Amazones en de Duitsers! Daar zat ik letterlijk met open mond naar te kijken.

Enne, Duitsers? Jawel, de film speelt zich af tijdens de Eerste Wereldoorlog en we krijgen als boeman het Duitse keizerlijke leger.

Diana trekt met piloot Steve Trevor, die met zijn vliegtuig crashte nabij het eiland van de Amazones, naar Londen om de oorlog te stoppen. Een oorlog waarvan zij gelooft dat die door Ares, de oorlogsgod, werd gestart. Ares is trouwens al eeuwenlang verdwenen van het strijdtoneel, maar de Amazones geloven dat hij nog leeft. Diana dus ook.

Voor de grote oorlogsfilm van start gaat, krijgen we eerst nog een humoristisch segment in Londen, waar Diana zich over zowat alles verbaast en zij een "hedendaagse" garderobe aangemeten krijgt. Kleine shout-out hier voor Steves secretaresse Etta Candy die voor de komische noot zorgt, zonder als een idioot over te komen.

Wanneer Diana, Steve en co daarna aankomen in de Belgische (!!) loopgraven, kunnen de grote gevechten beginnen. Wat we te zien krijgen, is wat we al in elke oorlogsfilm zagen: modder, vuiligheid, miserie... En Diana wordt daar ernstig door getroffen.

Opmerking hierbij: een extra mag wat Vlaams spuien naar Diana toe om te vertellen wat haar overkomen is, maar dat is duidelijk iemand die nog nooit een woord Vlaams geuit heeft en haar lijntjes fonetisch leerde. Wat later in de film doet de bende wat heroïsch in een dorp en hoor je klaar en duidelijk iemand op de achtergrond "Edde da gezien?" roepen. Dat was al beter en de hele zaal barstte gewoon in lachen uit.

Deze foto was ook al te zien in Batman v Superman en speelt een bescheiden rolletje in de film.

De rest van de film duikelt van het ene grote gevecht in het andere, tot Wonder Woman oog in oog komt te staan met Ares en dan gaan echt alle remmen los...

Wonder Woman is helemaal een film op mijn maat gemaakt: eerst wat Griekse mythologie met de Amazones, dan humor en grootse scènes met verbluffende gevechten, dit alles bijeen gehouden door een kick-ass hoofdrolspeelster die niet alleen niet voor mannen moet onderdoen, maar hen ook in alles overstijgt.

Blij dat ik hem gezien heb? Reken maar van yes!
En hoewel de film bijna 2.5 uur duurt, merk je daar niets van. De tijd vliegt gewoon voorbij.

Zou ik? Zou ik? Waarschijnlijk wel: als hij op 21 juni eindelijk officieel in onze zalen verschijnt, zal ik meer dan zeker terug in een cinemazaal te vinden zijn.