575 p.
Vertaald uit het Engels: Daughter of the forest
Deze 20 jaar oude fantasyroman stond al lang op mijn radar, maar het was pas toen Jean van Jean BookishToughts over Juliet Marillier als haar meest recente favoriete auteur begon te zwijmelen dat ik hem eindelijk ging lezen.
Dochter van het woud is het eerste deel in de trilogie van de Zeven Wateren (waar ondertussen al 6 boeken in verschenen zijn) en is een hervertelling van het sprookje De zes zwanen. Dat sprookje ken ik van binnen en van buiten, het stond namelijk in één van de sprookjesboeken die we hadden als kind en die boeken werden bij ons kapotgelezen - letterlijk.
Juliet Marillier behoudt grotendeels de structuur van het sprookje, maar weeft er haar eigen verhaal omheen dat zich afspeelt in middeleeuws Ierland.
Sorcha is het zevende kind - en enige dochter - van een zevende zoon en stamhoofd. Ze was dus beter een jongen geweest want iedereen weet dat een zevende zoon van een zevende zoon magische krachten zal hebben. En toch, Sorcha heeft haar eigen krachten: ze is nauw verbonden met de natuur, is op haar 12de een begenadigde genezeres en kan het "verborgen volk" zien als die zich aan haar willen openbaren.
Haar kindertijd is - bij gebrek aan een beter woord - magisch: ze loopt haar grote broers achterna in de bossen rond hun kasteel, die grote broers beschermen haar en leren haar voor zichzelf op te komen en er is een kluizenaar/priester die haar en enkele van haar broers leert lezen, schrijven en ook de taal spreken van de gevreesde Engelsmannen waarmee ze al decennialang in oorlog liggen.
En dan komt hun vader ineens met een nieuwe vrouw thuis (Sorcha's moeder stierf bij de bevalling), die een geduchte tovenares blijkt te zijn en die de zeven kinderen van haar nieuwe echtgenoot uit de weg wil ruimen. Ze verandert de zes broers in zwanen en Sorcha blijft alleen achter in het woud. Ze is dan dertien.
Het is daar dat de Vrouwe van het Woud haar meedeelt dat ze haar broers kan redden: als ze zes hemden kan weven van sterrenkruid - ik dacht dat het brandnetels waren, maar het doet evenveel pijn - en in heel die periode geen woord uit, kan ze haar broers terug mens maken.
Een lange periode van ontbering begint. Eerst in het woud, waar ze zich in haar eentje moet zien te redden en daarna in Engeland, want ze wordt op een gegeven moment meegenomen door een Engelse prins die op zoek is naar zijn broer in Ierland.
Dochter van het woud was mijn eerste kanjer van het jaar (575 pagina's) maar las echt enorm vlot. De wereld die ons wordt voorgehouden is geloofwaardig, hoewel er feeën en konsoorten rondlopen in de bossen. Sorcha's leven is er een van kommer en kwel, maar ze blijft moedig doorploeteren, zelfs als ze het helemaal niet meer ziet zitten.
Ik ben blij dat ik dit boek eindelijk gelezen heb en wil zeker nog de rest van de trilogie lezen (die 3 verdere boeken, dat zie ik nog wel) want als er één ding is dat Juliet Marillier kan, is het haar lezerspubliek boeien.
Vier sterren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten