woensdag 6 maart 2019

Convenience store woman - Sayaka Murata


Portobello, 2018
163 p.
Vertaald uit het Japans: コンビニ人間 (Konbini ningen)
Nederlandse vertaling: Buurtsupermens (verschijnt 21 mei 2019)

Dit kleine fijne boekje wordt op Booktube bejubeld, dus toen ik het in de bib spotte moest het gewoon mee naar huis om gelezen te worden.

Keiko Furukura werkt al 18 jaar in een buurtsupermarkt en is in se de ideale medewerker: ze houdt zich perfect aan de regels, houdt de hele winkel in het oog en weet wat op welke dagen en onder welke omstandigheden goed zal verkopen. Klein voorbeeldje: op warme dagen moet er genoeg water in de winkel voorzien worden en ijsthee zal dan ook goed over de toonbank gaan.

Dat ze perfect voor dit werk is, heeft alles te maken met hoe Keiko in elkaar zit: ze begrijpt andere mensen niet (als kind leidde dat tot enkele gênante momenten) en als ze zich maar aan de regels van de winkel houdt, zal alles gesmeerd lopen.

Een privéleven heeft ze zo goed als niet, ze bestaat enkel en alleen als werknemer van de supermarkt. Zelfs wat ze eet houdt er verband mee en ze gaat elke dag netjes op tijd slapen want een vermoeide medewerker maakt fouten... Dat dit alles vreemd overkomt bij de mensen in haar omgeving, beseft ze wel maar ze heeft er eigenlijk geen boodschap aan. Ze is gelukkig in haar leventje.

Op een dag zal daar verandering in komen, maar haar aard zal uiteindelijk toch boven komen drijven...

Convenience store woman wordt hier en daar vergeleken met Eleanor Oliphant is completely fine, maar waar Eleanor zo geworden is door omstandigheden, is Keiko gewoon wie ze is. De vergelijking gaat dan ook niet echt op - hoewel ik in het begin toch ook eventjes die link legde.

Deze roman gaat eigenlijk over een vrouw die gelukkig is met wat ze doet in het leven, maar die de bemoeienissen van zowat alle anderen in haar leven moet ondergaan omdat ze niet "normaal" is. Dan maak ik mij de bedenking: laat een ander toch eens zijn wie zij/hij is! Als iemand gelukkig is en geen ambitie vertoont, waarom die dan gaan pushen? Dat kan alleen maar tot miserie leiden.

Een andere bedenking die ik mij maakte: doorheen het boek wordt steeds benadrukt dat Keiko halftijds werkt, maar ze gaat 5 dagen per week (niet op vrijdag en zondag) van 9 tot 5 werken in de supermarkt. Hoe lang zijn die werkweken eigenlijk in Japan??

Dan nog iets over de Nederlandse titel: ik weet dat een "buurtsuper" een dagelijks woord is in Nederland, maar hier in Vlaanderen gebruiken we dat niet. Ik lees de titel dan ook als "Buurt supervrouw" en zie Keiko in gekleurde spandex met een cape door de buurt vliegen. Dit is niet dat soort boek.

Vier sterren voor dit aangename boekje dat ik met veel plezier gelezen heb.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten