651 p.
Vertaald uit het Engels: Nevernight
Van Jay Kristoff las ik al de hele Illuminaefiles-trilogie die hij samen met Amy Kaufman schreef. Alledrie de boeken werden hier hard gewaardeerd en daarom wou ik ook wel eens iets van hem solo proberen.
Nimmernacht is het eerste deel in zijn Nimmernachttrilogie, een fantasyreeks die zich afspeelt in Itreya, een wereld die zowat een kruising tussen het oude Rome en het carnaval van Venetië is.
Mia Corvere is nog maar 10 jaar oud als ze haar vader ziet opgehangen worden voor verraad en haar moeder en babybroertje in de meest duistere gevangenis ziet verdwijnen. Zijzelf kan ontsnappen aan een paar soldaten die ook haar naar de andere wereld moeten helpen en zo komt ze als leerling bij Mercurio terecht. Hij zal haar voorbereiden om, eens ze 16 is, als acoliet in te treden bij de Rode Kerk, een geheim genootschap dat huurmoordenaars voortbrengt.
Maar dat is nog niet alles: Mia is ook een donkerling, een zeldzaam soort mens dat schaduwen kan manipuleren, waardoor ze een voordeel heeft bij gevechten. In haar schaduw leeft ook nog een schaduwkat, die ze Meneer Goedhart heeft gedoopt en die leeft van haar angsten. Hij drinkt die op zodat ze steeds onbevreesd in elk gevecht kan stappen.
Had ik nog iets meer nodig om aan dit boek te beginnen? Nope, het heeft gewoon alles wat mij tot lezen kan aanzetten. En dat gebeurde ook. Ik kon het boek amper wegleggen en hoewel het 651 pagina's heeft, las ik het in 1 week uit. Van een prestatie gesproken.
Tijdens haar opleiding tot "kling" in de Rode Kerk maakt Mia vrienden - hoewel eigenlijk niemand te vertrouwen is - en ook vijanden, waardoor ze ook voor haar eigen leven moet vrezen. De opleiding die ze krijgen is allesbehalve standaard: ze leren vechten met allerlei wapens, krijgen les in het maken van vergif en ook in de subtiele kunst van het verleiden, want je hebt niet altijd wapens ter beschikking in een strijd...
Dit laatste laat ook al zien dat het hier niet om een kinderboek gaat. Ik zou het zelfs amper young adult noemen, hoewel het hoofdpersonage 16 is. Mia rookt en drinkt er op los en er zitten een paar grafische seksscènes in het boek, om van het brutale geweld tijdens de gevechten nog te zwijgen. Fraai en mooi is het niet, maar boeiend des te meer.
Het boek staat bol met voetnoten en veel mensen die Nimmernacht niet leuk vonden, vielen net daar over. De voetnoten vertellen meer over de geschiedenis van Itreya, maar soms zijn het ook gewoon humoristische commentaren op wat zich op dat moment afspeelt. Het lijkt daardoor alsof de schrijver rechtstreeks met zijn lezers communiceert en dat heb ik nog niet veel meegemaakt. Ik kon het in elk geval appreciëren.
Wat ik ook kon appreciëren: de Rode Kerk heeft echt een kick-ass bibliotheek! En ja, dat is een personage op zich in dit boek, geloof mij maar.
Nu is het te hopen dat het tweede deel snel vertaald wordt, het derde deel komt er in oktober al aan in het Engels en we mogen niet achterop raken!
Vier sterren (in zijn genre) voor dit hoogst entertainende boek over een meisje, haar wraak en haar schaduwkat.
Als toemaatje nog de Amerikaanse cover van het boek (de Nederlandse is die van de Britse versie):
Geen opmerkingen:
Een reactie posten