The time machine - H.G. Wells

Gollancz, 2010 (oorspr. 1895)
84 p.
Vertaald als: De tijdmachine

De meeste mensen zullen wel weten waarover dit boek gaat: een tijdreiziger reist 800.000 jaar naar de toekomst, spendeert daar een nogal vreemde week en komt terug naar het Londen van eind 19de eeuw.

Maar het is zoveel meer dan dat natuurlijk.

Om te beginnen, zoals het geval is bij zovele Victoriaanse romans, is het geen verhaal uit de eerste hand. De verteller is een vriend van de naamloze tijdreiziger en tekent na de gebeurtenissen zijn ervaringen op, wat niet betekent dat het niet meeslepend verteld is, ik was helemaal mee in het verhaal.

Het eerste hoofdstuk is er wel eentje waar je je door moet bijten want de tijdreiziger legt de werking van zijn tijdmachine uit aan de hand van heel wat wetenschap. Ik kon wel volgen, maar het was toch een heftig stuk tekst, zeker in het Engels. Eens je je daar door gesparteld hebt, begint het eigenlijke verhaal en ik was meteen mee vertrokken naar 802.701 na Christus.

De tijdreiziger komt terecht in een tijd (nog steeds op de plek van Londen) waarin er blijkbaar twee mensensoorten leven: boven de grond leven de minzame Eloi, die hun dagen doorbrengen met dansen, rondhangen en fruit eten. Onder de grond vindt hij na een paar dagen de Morlocks, angstaanjagende wezens die helemaal aangepast zijn aan leven in het absolute duister. Hun huid is bijna wit, hun ogen grijsachtig roos en overmatig groot en als hij ze niet had afgeschrikt met vuur, hadden ze hem zeker opgepeuzeld.

The time machine is dan ook science fiction met een klein beetje horror.

De uitgave die ik las, bevatte naast verschillende romans van H.G. Wells ook heel wat prachtige tekeningen. The time machine kreeg er twee, die heel mooi illustreerden wat er in het verhaal gebeurde.

De eerste illustratie, de tweede verklapt te veel van de rest van het verhaal.

Het was interessant om lezen hoe mensen eind 19de eeuw over de wereld dachten. De tijdreiziger is de hele tijd dat hij in de toekomst rondloopt bezig met aan alles een betekenis te geven, zelfs al heeft hij totaal geen idee hoe het komt dat de mensheid is opgesplitst in Eloi en Morlocks. Maar hij heeft er na een tijdje heel wat theorieën over.

Het boek valt in onze tijd nog heel goed te lezen. Het Engels is wel wat hoogdravend, maar niet om te zeggen dat je er helemaal niets van kan begrijpen en ook het eerste hoofdstuk is zeker te doen. Waarschijnlijk zijn wij in onze tijd al wat meer gewoon en op de hoogte van dingen dan de lezers van H.G. Wells in 1895. Ik ondervond in elk geval niet al te veel problemen.

Misschien hielp het ook dat ik de verfilming uit 2002 al gezien had, hoewel die het verhaal compleet met de voeten treedt wat betreft het uiterlijk en het dagelijkse leven van zowel de Eloi als de Morlocks. Maar ik heb na het lezen van het boek ook wat youtubefragmenten bekeken van de verfilming uit 1960 en die is nogal lachwekkend, hoewel dichter bij het oorspronkelijke boek.

Conclusie: skip beide films en lees gewoon het (heel korte) boek.

Vier sterren.