Zin in een waanzinnig intergalactisch avontuur?
Klaar om luidop te lachen in de cinema?
En is vertederd worden door een mini-wezentje iets voor jou?
Dan heb ik de ideale film in de aanbieding:
Vandaar dat ik de comics kocht en las, uitgegeven door Standaard uitgeverij (en daar komt dit jaar een einde aan door tegenvallende verkoopcijfers, damn...) en ik de film ook al op Netflix herbekeken heb (die is ondertussen uit het aanbod verdwenen).
Maar sinds gisteren speelt in onze bioscoopzalen de tweede film over deze gekke bende.
En... zou ik het zeggen? Hij is nog beter dan de eerste!
Grootste scènesteler in de film is baby-Groot. Dit levend boomwezen kwam aan zijn einde in de vorige film, maar als er zelfs maar een splinter van hem overblijft, kan hij terug tot leven komen.
In deze tweede film is Groot een 25 cm groot wezentje dat qua schattigheid zijn gelijke niet kent. De openingsscène waarin hij een grote rol speelt, is dan ook hilarisch (geen spoilers!). Doorheen de hele film blijft hij voor de (glim)lach zorgen en dat voor iets dat met computeranimatie gemaakt werd...
Daarnaast is het Rocket Raccoon die voor de lachsalvo's zorgt. Deze ongemanierde pratende wasbeer (maar zeg dat laatste vooral niet tegen hem!) heeft wel een grote mond, maar ook een heel klein hartje. Een traantje wegpinken was dus ook niet ver af.
Hoofdmoot van deze film is het feit dat de vader van Peter Quill/Starlord ineens opduikt. Papa wordt gespeeld door Kurt Russell, met overtuiging. En zijn plannen voor zijn zoon zijn niet echt koosjer te noemen...
Moet het gezegd dat ik van de film genoten heb? Van alle inside jokes, cameo's en waanzinnige (al dan niet ruimte)gevechten? Film van het jaar zo ik hem niet noemen, maar toch zeker een kandidaat voor mijn top 10.
Oh ja, nog dit: blijf zeker zitten voor de aftiteling, je krijgt zowaar 5 extra scènes te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten