346 p.
Vertaald uit het Frans: Persepolis
Van de achterflap:
Persepolis is het meermaals bekroonde levensverhaal van Marjane Satrapi, die opgroeit na de Islamitische revolutie in Iran, naar het Westen uitwijkt om te studeren en vervolgens terugkeert naar haar vaderland.
Persepolis werd het boek dat we de afgelopen maand lazen in de leesclub.
Voor mij werd het een herlezing, want ik las het al eens in 2004 en gaf het toen 5 sterren. Ik vroeg mij af of dat nog steeds het geval zou zijn.
Spijtig genoeg was het mij al meteen duidelijk van toen ik begon te lezen, dat die vijf sterren geen stand gingen houden.
Ik was namelijk vergeten wat voor een onuitstaanbaar kind de kleine Marjane was. En als ik ergens niet tegen kan, dan zijn het voorlijke kinderen die denken dat de zon uit hun navel schijnt (om het proper te houden). Ik zat mij met andere woorden behoorlijk te ergeren en af te vragen hoe ik dit ooit vijf sterren had gegeven...
Dat bij elke grote gebeurtenis uit de laatste 100 jaar in Iran er een familielid van haar een prominente rol had gespeeld, verbeterde de zaak er niet op, ik vond het gewoon pretentieuze opschepperij en behoorlijk ongeloofwaardig op de koop toe.
Gelukkig veranderden die gevoelens eens Marjane op haar veertiende door haar ouders naar Oostenrijk werd gestuurd om weg te zijn van de oorlog en ze het daar op haar eentje moest zien de rooien. Hier begon voor mij het echte verhaal: de persoonlijke strijd van Marjane om haar weg te vinden in het leven.
In Oostenrijk was ze de vreemde Oosterse, die soms met open mond stond te kijken naar wat er allemaal kon en mocht in het Westen. Ze nam al snel de gebruiken van haar nieuwe woonplaats aan en vond er vrienden, al waren dat ook de verschoppelingen van de maatschappij. Tot haar scha en schande moest ze leren dat mensen nooit het beste voor hebben met anderen, maar meestal bezig zijn met hun eigen pleziertjes. Haar ervaringen in Oostenrijk zijn in mijn ogen dan ook het sterkste stuk van de graphic novel.
Als ze na vier jaar uiteindelijk terugkeert naar Iran, blijkt ze serieus verwesterd te zijn en moet ze zich opnieuw aanpassen. Zeker als ze aan de universiteit wil gaan studeren en naast een ingangsexamen ook een ideologische test moet afleggen om te bewijzen dat ze een goede moslima is. En natuurlijk lukt dit allemaal, want Marjane Satrapi is de Iraanse wonderwoman (yep, sarcasme). Ok, haar leven in Iran is niet makkelijk, de studenten proberen er het beste van te maken onder een repressief regime, maar het leek me allemaal een beetje te vlot te gaan...
Die vijf sterren konden dus niet blijven staan op goodreads. Zeker niet als ik de ergernis van het eerste deel in rekening moet brengen. Maar na deze slechte start werd ik meegesleurd in het verhaal en kan ik naar eer en geweten niet anders dan er 4 sterren aan geven. Met glans geslaagd dus.
En voor wie zin zou hebben om nog enkele (auto)biografische graphic novels te lezen, volgen hier wat aanbevelingen:
Marzi 1984-1987 van Marzena Sowa.
Opgroeien in communistisch Polen.
Teleurstellen vergt lef van Özge Samanci.
Opgroeien in Turkije en je ouders trotseren.
Irmina van Barbara Yelin.
Het verhaal van Yelins grootmoeder in nazi Duitsland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten