zaterdag 14 januari 2017

George - Alex Gino


Kluitman, 2016
223 p.
Vertaald uit het Engels: George

Op de achterflap:

George is een jongen. Om te zien tenminste.
Want George weet zelf dat ze een meisje is.
Ze houdt dit voor iedereen geheim. Totdat ze met de klas een toneelstuk van haar lievelingsboek gaan opvoeren. George wil supergraag de hoofdrol van Charlotte spelen. Maar ze mag van de juf niet eens auditie doen... omdat ze een jongen is.
Samen met haar beste vriendin Kelly bedenkt George een plan. Zodat ze niet alleen Charlotte kan zijn  - maar vooral zichzelf, voor eens en altijd.

Het boek George doet al een tijdje de ronde op booktube, aangezien het in de States al in 2015 uitkwam. De Nederlandse vertaling is nu ook eindelijk beschikbaar en ik nam het mee uit de bibliotheek.

Eerst en vooral: het is een kinderboek en dat is er ook aan te zien met het grote lettertype en de enorme witruimte tussen de regels, wat het voor mij in eerste instantie moeilijk maakte om in het verhaal te geraken want ik ben echt wel gevoelig aan die dingen...

George vertelt, zoals je in de korte inhoud kan lezen, het verhaal van een meisje dat door de hele buitenwereld wordt aanzien als jongen omdat ze nu eenmaal die uiterlijke kenmerken heeft.

Maar George is er helemaal van overtuigd dat ze een meisje is en heeft op haar slaapkamer een stapel meidenbladen verstopt die ze via diverse manieren gevonden heeft. Wanneer ze die bladen leest en naar de foto's kijkt, voelt ze zich helemaal een meisje. Maar niemand mag weten dat ze de bladen in haar bezit heeft...

Het interessante aan het hele boek is dat de auteur, Alex Gino, zelf ook geen cisgender persoon is (cisgender is het tegenovergestelde van transgender) en Alex gaat in het dagelijkse leven met het persoonlijke voornaamwoord they door het leven (in het Engels kan je dit in het enkelvoud gebruiken als je niet weet welk geslacht iemand heeft/zal hebben in een zin). Het is met andere woorden een boek dat past in de "own voices"-beweging, waarbij mensen die het kunnen weten, schrijven over onderwerpen die hen aanbelangen.

Daarnaast is het een heel mooi (maar ook suikerzoet) verhaal, waarbij vriendschap centraal staat en alles op het einde goed komt. Het is en blijft dan ook een kinderboek...

Tot zover wat ik positief aan George vond.

En voor iedereen hier begint te brullen: ja, het is een belangrijk boek en ja, het is waarschijnlijk het eerste boek dat over transgenders gaat voor die leeftijdscategorie (9+), maar dat wil niet zeggen dat ik het onverdeeld positief vond...

Eerst en vooral vind ik het een veel te Amerikaans verhaal, met de hele plot die gebouwd is rond het boek Charlotte's web, een boek dat weliswaar in het Nederlands beschikbaar is, maar dat denk ik hier geen enkel kind gelezen heeft. Handig is wel dat het verhaal verklaard wordt, zodat je tenminste weet waarover het gaat, maar toch... te Amerikaans.

Tweede struikelblok (voor de Vlaamse kindjes dan), is de oernederlandse vertaling. Wij hebben totaal geen idee wat groep 4 of 5 of 6 is en dat komt ook niet overeen met ons eerste leerjaar, tweede... want groep 1 in Nederland is blijkbaar onze tweede kleuterklas. Als je dit niet weet lijken al die personages 2 jaar ouder dan ze eigenlijk zijn in het boek en dan lijkt het ook raar dat de 10-jarige George al in het zesde leerjaar zou zitten...

Daarnaast ergerde ik mij ook aan het idee dat een meisje zijn gelijk is aan met make-up spelen en rokjes dragen. Kijk, ik ben al heel mijn leven een cismeisje (nu dus vrouw) en make-up heeft mij NOOIT geïnteresseerd. Een rok heb ik sinds mijn zeventiende helemaal al niet meer uit vrije wil gedragen want dat is zowat het meest oncomfortabele kledingstuk dat je je kan voorstellen. Ik voel mij altijd enorm bekeken en totaal niet op mijn gemak als ik in iets met een rok geperst zit... Het was dus misschien wel wenselijk geweest om dat ook aan de lezer duidelijk te maken: niet alle meisjes zitten met hun neus in vrouwenbladen, smeren kilo's make-up op hun gezicht en geraken in extase als ze een rok aandoen.
Maar dat was misschien te veel gevraagd...

En als laatste bedenking moet ik nog vermelden dat ik het verhaal véél te positief vond. OK het is een kinderboek, dus mogen we die zieltjes niet te veel beschadigen, maar dat werkelijk iedereen er ineens vrede mee heeft om in George een meisje te zien, was er voor mij te ver over.

Geen vijf sterren dus, zoals al die jankende Amerikanen die ineens een boek zagen over een onderwerp waarover nog geen boeken bestonden voor die leeftijdscategorie, maar een solide drie sterren voor een boek dat eigenlijk gewoon ok is en dat mag je ook durven zeggen.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten