Exit 8 is de verfilming van het gelijknamige videospel - dat ik niet ken - en gaat over een naamloze loser die in de metrogangen verdwaalt en er enkel uit kan geraken door de regels van het spel te volgen: keer om bij elke anomalie en ga verder wanneer er niets aan de hand is.
Bijna de hele film speelt zich af in 4 zich steeds herhalende metrogangen met witte tegels en de anomalieën variëren van onschuldig (een deurknop die op een andere plek zit) tot regelrechte horror (geen spoilers). Maar moest ik het geweest zijn, ik was al veel sneller op mijn passen teruggekeerd als ik nog maar een zweempje van een anomalie had opgemerkt. Losertje laat het daarentegen eerst allemaal over zich heen komen voor hij iets onderneemt.
Regisseur is Genki Kawamura en die naam deed een belletje rinkelen. Wat blijkt? Hij is ook de auteur van Als katten van de wereld verdwijnen, een schitterend boekje dat op plek 4 belandde in mijn leesoverzicht van 2019. Ik had dus hoge verwachtingen.
Exit 8 is zeker een film die het bekijken waard is en de spanning blijft er ook in zitten tot het einde maar het had voor mij eigenlijk wel iets meer mogen zijn. Toch: geen stinker maar een degelijke film.
Releasedatum bij ons is voorzien op 22 oktober.
Was Marielle weiß kwam op mijn filmfestprogramma terecht louter en alleen omdat het een Duitse film was en die zie je hier zo zelden dat ik er van moet profiteren als die opduiken op het filmfest.
Nadat Marielle een oorvijg krijgt van een klasgenootje kan ze alles horen en zien wat haar ouders doen wanneer ze niet bij haar zijn. Haar vader blijkt nul haar op zijn tanden te hebben op het werk waar hij zich dood ergert aan een collega en haar moeder zit meer dan op het randje te flirten met een collega op haar werk...
Wanneer Marielle hen van haar "gave" inlicht, geloven ze haar op het eerste gezicht niet maar de twijfel slaat al snel toe en natuurlijk zal de boel ontsporen.
Dit is een komedie met een surrealistisch kantje maar het is ook een Duitse film dus blijft het allemaal nogal vlak, vooral in het spel van de acteurs. En dat is jammer want Julia Jentsch (Sophie Scholl, The edukators) die moeder Julia speelt, is best een degelijke actrice en ook Laeni Geiseler die gestalte geeft aan Marielle doet het niet slecht. De film deed met andere woorden wat ik er van verwacht had maar niets meer.
Wie eens zin heeft in een Duitse film, kan deze vanaf 18 maart 2026 in de zalen gaan bekijken.
Nadat Marielle een oorvijg krijgt van een klasgenootje kan ze alles horen en zien wat haar ouders doen wanneer ze niet bij haar zijn. Haar vader blijkt nul haar op zijn tanden te hebben op het werk waar hij zich dood ergert aan een collega en haar moeder zit meer dan op het randje te flirten met een collega op haar werk...
Wanneer Marielle hen van haar "gave" inlicht, geloven ze haar op het eerste gezicht niet maar de twijfel slaat al snel toe en natuurlijk zal de boel ontsporen.
Dit is een komedie met een surrealistisch kantje maar het is ook een Duitse film dus blijft het allemaal nogal vlak, vooral in het spel van de acteurs. En dat is jammer want Julia Jentsch (Sophie Scholl, The edukators) die moeder Julia speelt, is best een degelijke actrice en ook Laeni Geiseler die gestalte geeft aan Marielle doet het niet slecht. De film deed met andere woorden wat ik er van verwacht had maar niets meer.
Wie eens zin heeft in een Duitse film, kan deze vanaf 18 maart 2026 in de zalen gaan bekijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten