September says is dus gebaseerd op het boek Sisters (vertaald als Zussen) van Daisy Johnson, een boek dat ik al verschillende keren heb meegenomen uit de bib maar dat steeds ongelezen terugkeerde.
De September uit de titel is de oudste van twee zussen, een nogal intens meisje dat overbeschermend is voor haar jongere zus July en beiden worden genadeloos gepest op school. De meisjes zijn outsiders maar de stille July bijt niet van zich af waardoor ze het meest onder vuur ligt. En de pesterijen zullen September tot het uiterste drijven...
Hun thuissituatie is ook niet ideaal: ze wonen bij hun moeder die de meisjes als poppen behandelt en ze mogen precies niet ouder worden. Laat het nu net de ontluikende seksualiteit van July zijn die dingen in gang zet waardoor September het helemaal zal verliezen.
Regisseur Ariane Labed is naast actrice ook de partner van Yorgos Lanthimos (welbekende regisseur en wiens films - links naar al mijn besprekingen in dat bericht - ik al ver allemaal op het filmfestival gezien heb) en je voelt wel de invloed van vooral zijn vroege werk op deze film. Maar een Lanthimos is het niet.
En waar ik het gisteren nog over de "male gaze" had, is deze film een voorbeeld van de "female gaze". De seksscène van moeder Sheela in de film wordt atypisch (of toch voor wie het mannelijke geloer gewoon is) in beeld gebracht en is net daardoor een pak sterker dan wat we "gewend" zijn om te zien. Punten alleen al daarvoor. En zo zitten er nog momentjes in de film die een mannelijke regisseur of de mannelijke blik niet zou weergeven of niet aan zou denken maar die o zo herkenbaar zijn voor de vrouwelijke kijker.
Al bij al een degelijke film dus, ik heb tot nu toe al een heel goed festival achter de rug.
De film had Nederlands/Franse ondertitels maar aangezien er zelfs nog geen echte trailer beschikbaar is, kon ik geen datum van verschijnen vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten