Wat doe ik dan? Filmfestival op mijn eigen spelen en zo bekeek ik twee films die vorig jaar op het festival te zien waren maar die ik toen niet in mijn programma opnam:
Met reden gemist of gewoon vlakaf gemist?
Zlata is een documentaire van de Gentse filmmaker Matthias Bavré over de 12-jarige Oekraïnse Zlata die met haar moeder en broertje naar hier kwam toen de oorlog uitbrak. De docu werd afgelopen dinsdag op Canvas uitgezonden.
Zlata is een documentaire van de Gentse filmmaker Matthias Bavré over de 12-jarige Oekraïnse Zlata die met haar moeder en broertje naar hier kwam toen de oorlog uitbrak. De docu werd afgelopen dinsdag op Canvas uitgezonden.
Zlata is een stil meisje dat graag tekent en die haar vader en haar kat mist die in Oekraïne achtergebleven zijn. Haar wat stuurse uiterlijk is helemaal te begrijpen maar langzaam komt er wat losheid in haar gedrag. Ze maakt wat vriendinnen (dat de jeugd van tegenwoordig allemaal Engels brabbelt is mooi meegenomen), gaat naar de Halfvastenfoor in Gent en er komt terug vreugde in haar leven wanneer haar vader hier eindelijk arriveert.
In 50 minuten krijgen we een mooi portret te zien dat ons zonder dwang of enige duiding laat voelen hoe het is om als 12-jarige ergens compleet buiten je comfortzone terecht te komen.
Je kan dit nog bekijken op VRTmax tot 7/11/24.
's Avonds trok ik naar de Sphinx voor de eenmalige vertoning van Hundreds of beavers, een film die door wie hem vorig jaar zag meer dan bejubeld werd. Ik was dus serieus benieuwd.
Je kan dit het best beschrijven als een live action versie van een Tom en Jerry cartoon maar dan als een bijna stille film in zwart/wit waar de visuele grappen in een sneltempo op je afgevuurd worden.
En was het zalig, ja! De zaal was goedgevuld en ik ben er zeker van dat iedereen aanwezig een topcinema-avond gehad heeft. Er werd gelachen en gegierd en hoewel de film misschien net iets te lang duurde, stond ik met een blij gevoel op uit mijn cinemazetel. Hoe iets eigenlijk zo eenvoudigs zo'n invloed op je gemoed kan hebben.
Deze had ik dus vorig jaar moeten zien op het festival, zoveel is zeker. Blij dat Sphinx dan zo'n eenmalige vertoningen op poten zet waardoor je achteraf toch nog van pareltjes kan genieten.
Als je ooit de kans hebt om deze film te zien: doen!
En ga er liefst zo blind mogelijk in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten