Dag 4? Waar is dag 3? Wel, ik had toen geen enkele film op mijn programma staan en maakte er dan maar een pyjamadag van - zalig op een vrijdag!
Op zaterdag zat ik 2 keer in de cinema, maar 't was slechts 1x voor het filmfestival. Ik ging die dag toch al naar de Sphinx, dus kon ik er evengoed nog een extra filmpje gaan meepikken...
Omdat er ook nog steeds gewoon films in de zalen blijven verschijnen en ik Lee al een hele tijd op mijn radar had staan, werd dat mijn eerste keus voor de dag.
Lee is een passieproject van Kate Winslet waar ze jaren mee liep te leuren. Het is een biopic over Lee Miller, de Amerikaanse fotografe die wereldberoemde foto's maakte tijdens en net na WOII. Haar foto's van de concentratiekampen zouden de wereld rond gaan.
Winslet speelt Lee met een vastberadenheid die haar wel eens aan die tweede Oscar zou kunnen helpen. De film zelf is een eerder klassiek aandoende biopic - niet dat daar in se iets mis mee is - en had misschien wat gedurfder gemogen. Over de aftiteling worden de echte foto's van Lee Miller vergeleken met wat er in de film getoond wordt. Leuk, maar niet meer dan dat.
En ook hier duikt Noémie Merlant op, de actrice die ik eind september nog in Emmanuelle aan het werk zag - en ze duikt verder deze week ook nog eens op.
Al bij al een degelijke film, maar zoals ik al zei: hier had misschien meer in gezeten.
Wie hem wil zien: hij loopt momenteel in de zalen.
Om 20.15u was het dan de beurt aan mijn tweede festivalfilm: All shall be well.
Pat en Angie zijn een ouder lesbisch koppel in Hong Kong. Hun oude dag is rustig en ze genieten van de familiefeesten met Pats familie. Maar dan sterft Pat en wil haar familie dat Angie uit hun appartement trekt want daar heeft ze geen aanspraak op aangezien Pat nooit een testament opmaakte en Angie nooit haar naam op de akte liet zetten...
Regisseur Ray Yeung - zelf homoseksueel en aanwezig voor een Q&A na de film - wil hier een specifiek leed van LGBTQ+ mensen in Hong Kong aankaarten. Velen onder hen stellen tot hun afgrijzen vast dat na het overlijden van hun partner, ze niks voorstellen voor de familie van de overledene hoewel ze die soms al decennia in hun leven hebben en achterblijven zonder partner, huis of identiteit. Iets wat je in deze film heel hard kan voelen.
Het is dan ook een pakkend portret geworden van iets dat in Hong Kong nog niet meteen zal opgelost raken en het enige middel om je daar ietwat te beschermen is een testament opmaken. Aan de zaal werd gevraagd wie er een testament had en slechts 2 mensen van de goedgevulde zaal staken hun hand op. Ook iets om over na te denken bij ons dus, zeker als je niet getrouwd bent - met wie dan ook.
Na de kleine teleurstelling die Julie zwijgt was voor mij, kwam deze alvast een heel pak meer binnen.
Ik kan geen verschijningsdatum vinden voor de reguliere bioscoop maar volgens de distributeur moet het "binnenkort" zijn. *edit* De release is blijkbaar gepland voor begin januari *edit*. Doen.
zondag 13 oktober 2024
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten