Slechts één film op donderdag, deze keer een documentaire.
Riefenstahl gaat over Leni Riefenstahl, de filmmaakster die onder Adolf Hitler haar meesterwerken realiseerde. De figuur zelf was mij niet vreemd want ik zag al meerdere documentaires over haar leven en heb ook al heel wat over haar gelezen.
De documentaire is een aaneenschakeling van interviews en nooit uitgezonden beelden van diezelfde interviews met Riefenstahl. De kijker moet hiermee zelf een beeld zien te vormen van deze complexe vrouw en het uiteindelijke plaatje is allesbehalve fraai...
Riefenstahl bleef namelijk gedurende haar hele leven (ze werd 101) ontkennen dat ze wat dan ook met de nazi's te maken had, terwijl de filmdocumentaires waarvoor ze de eeuwigheid zal ingaan gemaakt werden in opdracht van de nazipartij en hun idealen verheerlijkt. Ze bleef zelfs tot op heel hoge leeftijd processen aanspannen tegen pers e.d. die haar beschuldigden van medewerking aan de nazipartij. En die won ze ook meestal.
Ikzelf zag hier vooral een enorm gefrustreerde vrouw, verblind door haar eigen waan (ze stond enkel in dienst van "de kunst", niet van politiek) die telkens compleet over de rooie ging als er nog maar een vermelding van Hitler kwam door een journalist. Ze begon dan telkens te schreeuwen als een gek, zelfs al was de vraagstelling op een milde manier.
Een echte verrassing was dit alles niet voor mij, zoals gezegd heb ik al heel wat over Riefenstahl bekeken en gelezen, de documentaire bracht mij dus geen nieuwe inzichten.
Wat ze wel bracht was verveling want deze 2 uur durende documentaire voelde aan alsof ik 5 uur in de cinema had gezeten: het sleepte enorm aan, de fragmenten duurden te lang en er had zeker wat in geknipt kunnen worden...
Voor wie nog niks over Riefenstahl weet, zal hier grote ogen trekken, maar ik moest zitten vechten tegen de verveling waardoor dit jammer genoeg helemaal onderaan de rangschikking van mijn geziene films op het filmfestival belandt.
Er moet er eentje de laatste zijn he...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten