Julie zwijgt is onze inzending voor de Oscars dit jaar en kreeg gisteren zijn Belgische première op het filmfestival wat maakte dat ik in een zaal vol BV's zat en er enkel nog in het voorste deel van de zaal plek was voor het plebs dat met zijn eigen geld een ticketje gekocht had (ik dus). Ik zat bovendien naast een man die meer plek innam dan zijn eigen zetel - altijd tof, zeker als ze dan ook nog hun schoenen beginnen uit te doen tijdens de film... Ge zijt niet thuis he!!
Anyway, de film.
Zoals wel al geweten gaat dit over de relatie tussen jonge beloftevolle sporters en hun trainer. Julie is een tennistalent wiens trainer opeens niet meer in de club komt opdagen en die later geschorst zal worden. Wat er juist aan de hand is en of Julie iets heeft meegemaakt/gezien wordt zowat de hele film in het midden gelaten. Want Julie wil niet praten, met niemand.
Eerst en vooral: dat dit thema wordt aangekaart - en dat de makers zelfs een tennisgrootheid als Naomi Osaka zo ver kregen om uitvoerend producent te worden - kan enkel toegejuicht worden, er zijn genoeg mistoestanden in de sportwereld aan het licht gekomen de laatste jaren en daar mocht best een film over gemaakt worden.
De jonge Tessa Van den Broeck (in het echt ook een tennistalent) speelt de rol van Julie met overtuiging. Haar ouders (medescenarist van de film Ruth Becquart en Koen De Bouw - die laatste wou na de film per se met een koppel spreken waardoor ze de hele weg naar buiten versperden...) komen eigenlijk compleet niet aan bod in de film, ze staan op de achtergrond wat te mompelen en dan hadden dat ook gewoon no-names kunnen zijn, een meerwaarde was dit niet.
Het was enkel jammer dat de film mij niet leek te grijpen zoals hij dat bij zoveel mensen al had gedaan (prijzen in Cannes, lof op andere internationale filmfestivals...), ik bleef er eigenlijk wat onbewogen bij en was zelfs een beetje blij toen hij gedaan was.
De longlist van de Oscars is misschien een mogelijkheid maar ik vrees dat de shortlist van 5 en/of winst er helemaal niet in zullen zitten. We zullen zien.
En dan nog iets dat mij mateloos irriteerde - en dat was ook al het geval bij de films van Lukas Dhont, deze filmmakers lijken uit hetzelfde vaatje te tappen: dit wordt in de markt gezet als een Vlaamse film maar 80% van de tijd wordt er Frans gesproken. De trailer laat uitschijnen dat er veel Vlaams gepraat wordt maar wat je daar hoort, is zowat alles wat ze in het Vlaams zeggen in de film, al de rest is in het Frans. Lieg niet zo tegen de mensen! En ook: een "perfecte" tweetaligheid en "gemengd" gezelschap is zowat onbestaande in het echte Vlaamse/Belgische leven. Doe dat dan ook niet zo uitschijnen naar de buitenwereld toe. Klein lichtpuntje: ook het Duits komt aan bod want de helft van de schoolscènes spelen zich af tijdens de Duitse les - zo kan iedere Belg "content" zijn.
Pfff... Geen totale sof maar 't zal - hopelijk - niet mijn film van het festival worden.
Wie hem wil zien: vanaf 16/10 draait de film in onze zalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten