In het verlengd weekend van 21 juli was het weer tijd voor een projectje: verspreid over vier dagen bekeek ik Les vampires en Irma Vep.
Aanleiding van dit alles? De HBO-serie Irma Vep die op Streamz (dat ik nog altijd niet heb) verscheen met Alicia Vikander in de hoofdrol en die naar beide werken teruggrijpt...
Dus voor de duidelijkheid: de serie Irma Vep (2022) is een remake van de film Irma Vep (1996) die op zijn beurt het verhaal vertelt van een remake van de stille serial Les vampires (1915).
En ik ging dat boeltje eens chronologisch bekijken...
Les Vampires (1915) is een 7.5 uur durende stille film die onderverdeeld is in 10 episodes van verschillende lengte (gaande van 15 tot 60 minuten) en die het verhaal vertelt van een journalist die de misdaden onderzoekt van een dievenbende die zichzelf Les Vampires noemt - zonder dat er ook maar een echte vampier aan te pas komt. Eén van de sleutelfiguren van de dievenbende is Irma Vep (anagram van vampire), een dame die steeds kwaad van zin is.
Ik bekeek de 10 afleveringen gespreid over 3 dagen want ik had al gelezen - en dat bleek ook waar te zijn - dat de hele rit in 1 keer uitzitten ver aan foltering gelijk stond. Een stille film van tijd tot tijd mag en kan, maar na een tijdje heb je er als moderne kijker écht wel genoeg van en dan is het beter van even een pauze in te lassen.
De dvd-versie die ik bekeek - uitgegeven door Artificial Eye in 2008 met enkel zwart/wit (dus niet getint zoals bij andere uitgaves) en met nieuwe muziek van Éric le Guen en Château Flight - keek wel aangenaam weg door de mooie beeldrestauratie en de muziek was een passende begeleider van wat je te zien kreeg. Dat Irma Vep haar eigen leitmotiv had, werd op den duur zelfs grappig want het begon meestal al te spelen nog voor ze in beeld kwam.
Doordat ik het in stukken bekeek - wat eigenlijk ook meer met de werkelijkheid overeenkwam aangezien de verschillende episodes tussen 13 november 1915 en 30 juni 1916 op de mensheid werden losgelaten - heb ik dit echt wel kunnen appreciëren. Ok, het komt wat knullig over, maar wat wil je met iets uit 1915? En dat sommige dingen echt wel cliché en voorspelbaar waren, kan je moeilijk gaan verwijten aan iets wat eigenlijk gemaakt werd voor die dingen cliché en voorspelbaar werden.
Het enige waar ik mij in het begin serieus aan ergerde, was het personage Mazamette, de komische sidekick van de journalist die in mijn ogen te hard naar Charlie Chaplin gekeken had en er daarnaast ook nogal uitzag zoals Roberto Benigni (iemand waar ik al nerveus van word als ik naar hem kijk). Maar naarmate het verhaal vorderde, bleek Mazamette naast het comic relief toch wel een belangrijke speler die serieus wat bijdroeg aan de afwikkeling van het verhaal.
Ik vond het ook grappig dat er regelmatig in de camera werd gekeken na een scène, alsof er nog eens extra aan het publiek moest gevraagd worden of ze het wel allemaal gezien en begrepen hadden. Vooral Mazamette was daar een krak in, maar bij hem was het meestal om zijn "hilarische gedrag" te benadrukken.
Al bij al ben ik dus blij dat ik dit gezien heb en wie zich er zelf ook eens aan zou willen wagen: de hele serial is op Wikipedia terug te vinden - weliswaar in een niet zo bijster goeie beeldkwaliteit en zonder geluid, maar dan krijg je wel al meteen een idee van hoe dit er uit ziet.
Op dag vier was het dan de beurt aan Irma Vep (1995), een film van Olivier Assayas met Maggie Cheung in de hoofdrol, die gaat over een remake die van Les Vampires gemaakt zal worden waarbij Maggie Cheung zichzelf speelt en naar Parijs komt om Irma Vep in deze remake te vertolken.
Wat we hier te zien krijgen is vooral een commentaar op de Franse filmwereld en de chaos die daar mee gepaard gaat en Maggie Cheung die daar als letterlijke buitenstaander met grote ogen naar staat te kijken. Ze wordt in een latexpak gehesen (dat de productie in een seksshop gaat kopen) waarbij er verwezen wordt naar het plastic pakje waarin Michelle Pfeiffer te zien was in Batman returns en er wordt naar Les Vampires gekeken om die bijna beeld voor beeld na te gaan maken...
De laatste vijf minuten van de film - waarbij we het afgewerkte resultaat te zien krijgen van de remake - zijn zowel het vreemdste als het boeiendste van deze film.
Ook hier blij dat ik dit gezien heb. Alleen jammer dat de dvd geen consistente Engelse ondertiteling had: wanneer ze Frans spraken, werd het netjes ondertiteld, maar wanneer op Engels werd overgeschakeld, verdween deze en die was eigenlijk meer welkom dan ervoor want een bende Franse acteurs Engels horen praten met een vreselijk accent was niet meteen het makkelijkste om te volgen... Maar buiten dat minpuntje vond ik het een heel geslaagde film.
Nu nog eens een goedkoop maandje Streamz zien te pakken krijgen om de nieuwe versie van Irma Vep - die trouwens ook door Assayas gedraaid werd - te kunnen zien. Want nu ben ik helemaal benieuwd.
Dus voor de duidelijkheid: de serie Irma Vep (2022) is een remake van de film Irma Vep (1996) die op zijn beurt het verhaal vertelt van een remake van de stille serial Les vampires (1915).
En ik ging dat boeltje eens chronologisch bekijken...
Les Vampires (1915) is een 7.5 uur durende stille film die onderverdeeld is in 10 episodes van verschillende lengte (gaande van 15 tot 60 minuten) en die het verhaal vertelt van een journalist die de misdaden onderzoekt van een dievenbende die zichzelf Les Vampires noemt - zonder dat er ook maar een echte vampier aan te pas komt. Eén van de sleutelfiguren van de dievenbende is Irma Vep (anagram van vampire), een dame die steeds kwaad van zin is.
De dvd-versie die ik bekeek - uitgegeven door Artificial Eye in 2008 met enkel zwart/wit (dus niet getint zoals bij andere uitgaves) en met nieuwe muziek van Éric le Guen en Château Flight - keek wel aangenaam weg door de mooie beeldrestauratie en de muziek was een passende begeleider van wat je te zien kreeg. Dat Irma Vep haar eigen leitmotiv had, werd op den duur zelfs grappig want het begon meestal al te spelen nog voor ze in beeld kwam.
Doordat ik het in stukken bekeek - wat eigenlijk ook meer met de werkelijkheid overeenkwam aangezien de verschillende episodes tussen 13 november 1915 en 30 juni 1916 op de mensheid werden losgelaten - heb ik dit echt wel kunnen appreciëren. Ok, het komt wat knullig over, maar wat wil je met iets uit 1915? En dat sommige dingen echt wel cliché en voorspelbaar waren, kan je moeilijk gaan verwijten aan iets wat eigenlijk gemaakt werd voor die dingen cliché en voorspelbaar werden.
Het enige waar ik mij in het begin serieus aan ergerde, was het personage Mazamette, de komische sidekick van de journalist die in mijn ogen te hard naar Charlie Chaplin gekeken had en er daarnaast ook nogal uitzag zoals Roberto Benigni (iemand waar ik al nerveus van word als ik naar hem kijk). Maar naarmate het verhaal vorderde, bleek Mazamette naast het comic relief toch wel een belangrijke speler die serieus wat bijdroeg aan de afwikkeling van het verhaal.
Ik vond het ook grappig dat er regelmatig in de camera werd gekeken na een scène, alsof er nog eens extra aan het publiek moest gevraagd worden of ze het wel allemaal gezien en begrepen hadden. Vooral Mazamette was daar een krak in, maar bij hem was het meestal om zijn "hilarische gedrag" te benadrukken.
Al bij al ben ik dus blij dat ik dit gezien heb en wie zich er zelf ook eens aan zou willen wagen: de hele serial is op Wikipedia terug te vinden - weliswaar in een niet zo bijster goeie beeldkwaliteit en zonder geluid, maar dan krijg je wel al meteen een idee van hoe dit er uit ziet.
Op dag vier was het dan de beurt aan Irma Vep (1995), een film van Olivier Assayas met Maggie Cheung in de hoofdrol, die gaat over een remake die van Les Vampires gemaakt zal worden waarbij Maggie Cheung zichzelf speelt en naar Parijs komt om Irma Vep in deze remake te vertolken.
De laatste vijf minuten van de film - waarbij we het afgewerkte resultaat te zien krijgen van de remake - zijn zowel het vreemdste als het boeiendste van deze film.
Ook hier blij dat ik dit gezien heb. Alleen jammer dat de dvd geen consistente Engelse ondertiteling had: wanneer ze Frans spraken, werd het netjes ondertiteld, maar wanneer op Engels werd overgeschakeld, verdween deze en die was eigenlijk meer welkom dan ervoor want een bende Franse acteurs Engels horen praten met een vreselijk accent was niet meteen het makkelijkste om te volgen... Maar buiten dat minpuntje vond ik het een heel geslaagde film.
Nu nog eens een goedkoop maandje Streamz zien te pakken krijgen om de nieuwe versie van Irma Vep - die trouwens ook door Assayas gedraaid werd - te kunnen zien. Want nu ben ik helemaal benieuwd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten