240 p.
Vertaald uit het Frans: Jefferson
Eerst het goeie nieuws: ik heb hier al een paar keer mijn ongenoegen geuit over het feit dat Jean-Claude Mourlevat, één van Frankrijks bekendste en meest gelezen jeugdauteurs én laureaat van de ALMA in 2021, niet of nauwelijks in het Nederlands vertaald werd. En dan is daar ineens uitgeverij Lannoo die één van zijn laatste werken (uit 2018) vertaalt en beschikbaar stelt in het Nederlands!
Dat moest ik natuurlijk gaan lezen...
Op het eerste gezicht is dit een schattig en leuk kinderboek: egel Jefferson besluit op een dag naar de kapper te gaan en daar aangekomen, vindt hij de kapper, een das, morsdood met een schaar in zijn borst - ok, ok, schattig is dat nu niet echt...
Jefferson wordt beschuldigd van de moord en moet zich gaan verstoppen om niet in de gevangenis te belanden. Samen met zijn beste vriend Gijsbert, een varken, zal hij op zoek gaan naar de echte moordenaar en de twee boezemvrienden zullen zich tot in het land van de mensen moeten wagen...
De vriendschap tussen die twee is echt leuk om te lezen: de gereserveerde Jefferson en de bon-vivant Gijsbert vormen een schitterend duo en ook de andere dieren die ze op hun trip tegenkomen, zorgen er voor dat je geregeld met een glimlach zit te lezen.
Dat er naast de dierenwereld ook een mensenwereld bestaat waar naartoe kan gereisd worden, maakt het allemaal wel een beetje bizar, zeker wanneer die laatste gewoon onze wereld blijkt te zijn met niet-pratende dieren, waar die pratende en kleren dragende dieren gewoon naar op reis kunnen gaan en natuurlijk opvallen want wie ziet nu dagelijks een pratende egel of varken met een kostuumpje aan?
Jefferson en Gijsbert gaan op onderzoek uit en ontdekken waar de kapper zich mee bezig hield en waarom hij vermoord werd.
En dan volgt nu het slechte nieuws want Evelyne heeft zich weer eens geweldig opgewonden bij een boek...
Wat ik hierna ga schrijven is een megaspoiler maar het is nodig om het uit mijn systeem te krijgen want mensen, dit boek heeft een serieus verborgen agenda die ze van mij verplicht op de achterflap hadden moeten zetten...
*spoiler* Kapper Edgar zette zich in voor dierenwelzijn in de mensenwereld en was hoofd van een organisatie die vooral bezig is met het dierenleed dat zich voordoet in slachthuizen. De gruwel die zich daar afspeelt, wordt in geuren en kleuren beschreven en doet het tot dan toe nogal luchtige sfeertje in het boek compleet omslaan. En mijn kritiek is niet meteen dat dit vermeld wordt in het boek, die slachthuizen zijn vreselijke plekken en er moet meer gedaan worden voor het dierenwelzijn daar en bij de kwekers, maar het is vooral het vuistdikke vingerwijzen naar mensen die vlees eten waar ik een probleem mee had...
Daarnaast wordt ook verschillende keren benadrukt dat vlees eten slecht is en groentjes toch "zo lekker zijn" - dat laatste wordt natuurlijk door een letterlijk konijn gezegd.
Om dit dan ook nog met beesten in de hoofdrol te doen die zélf vlees eten (ok, egels zijn voornamelijk insecteneters maar een muisje zullen ze niet afslaan, en we weten allemaal dat varkens notoire alleseters zijn die zelfs complete lijken met huid, haar en botten opvreten. Kijk voor dat laatste maar eens naar de schitterende reeks Deadwood - ben je meteen op de hoogte van dit feit. Dassen vreten trouwens ook gewoon alles...) is in mijn ogen een compleet foute boodschap die je op jonge kinderen afvuurt. *spoiler gedaan*
En dan ga je finaal afgestraft worden hier.
De uiteindelijke ontknoping van het boek geeft wel voldoening: ja, ja, ze vinden de moordenaars en Jefferson wordt vrijgesproken - 't is een kinderboek voor iets.
Maar toch, als je me met valse voorwendsels naar een boek haalt, zal je dat ook voelen in de sterren die je krijgt: 2.5 en da's dan ook alleen nog omdat meneer Mourlevat kan schrijven. Niet voor het indoctrinerende verhaaltje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten