maandag 11 juli 2022

In het droomhuis - Carmen Maria Machado

 
Cossee, 2021 (oorspr. 2019)
311 p.
Vertaald uit het Engels: In the dream house


Soms moet een boek een beetje rijpen voor ik er aan begin....

In the dream house
zat al op mijn boekenradar van het moment dat het verscheen in 2019 aangezien heel wat booktubers er toen aandacht aan besteedden. Ik had het ook al eens mee uit de bib in het Engels (en niet gelezen, natuurlijk) maar het was pas toen het in het Nederlands verscheen, dat ik er ook echt voor wou gaan.

Carmen Maria Machado ontleedt in dit boek een relatie die ze had met een andere vrouw en die van de hemel in de hel veranderde toen bleek dat die lieve interessante partner een complete psychopate was die niets liever deed dan Carmens leven verwoesten en haar tot tranen reduceren.

Jaren na deze relatie, nu ze gelukkig getrouwd is en met haar vrouw in Philadelphia woont, wil ze die zwarte periode in haar leven onderzoeken en zien wat er juist aan de hand was.

Ze beschrijft de relatie in korte vignetten die gaan van een enkele zin tot een bladzijde of vijf, met telkens een titel die begint met "Het droomhuis als..." waarin ze aan de hand van populaire cultuur (muziek, tv, films...), academisch onderzoek, zware en lichte literatuur een kijk werpt op die relatie.

Een andere drijfveer - naast het ontleden van de relatie zelf - is dat ze een boek over partnergeweld bij lesbische koppels wou schrijven, omdat daar nog maar heel weinig onderzoek naar gedaan werd en er lang geloofd werd dat dat gewoon niet kon - zeker niet bij twee vrouwen. Ze haalt enkele pamfletten en artikels aan die er ooit over werden geschreven - en die daarna wat in de vergeethoek beland zijn - en wil eigenlijk met haar boek een start zijn voor meer onderzoek daarnaar.

Versta mij niet verkeerd, dit is allesbehalve een droge academische tekst en ook geen 300 pagina's lange jammerklacht. Ik heb meermaals zitten glimlachen - vooral als ze het o.a. over Star Trek had - en je raast gewoon door het boek, mede door het feit van die korte vignetten.

In het droomhuis wordt hier en daar in de jij-vorm verteld en hoewel dit meestal serieus op mijn zenuwen werkt en zo'n boek gegarandeerd opzij wordt gegooid na te veel ergernis van mijn kant, was dit hier niet het geval. Het paste gewoon.

Vier sterren.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten