Maart favorites

Maart was een rijkgevulde maand, zeker wat kijken op mijn eigenste tv-scherm betreft. Man wat ga ik dát missen eens we weer verplicht sociaal gaan moeten doen...

Een favoriet die ik al meteen wil aanhalen (aftrappen doe ik met series) is Firefly Lane op Netflix.

Op het eerste gezicht was dit iets waar ik mij a) dood zou aan ergeren en b) totaal niet in zou kunnen vinden. En toch...

Dit leek op de één of andere manier toch steeds naar mij te roepen en eens ik er naar begon te kijken, was ik gewoon verkocht. Deze serie over de vriendschap tussen twee vrouwen die al begon toen ze 14 waren, verwarmde gewoon mijn hart.

Enig minpuntje was het einde: er blijft een grote vraag onopgelost en dan zou je gaan hopen op een tweede seizoen, maar ik vind nergens enig bericht terug dat dat er ook aan zou komen. Wees dus gewaarschuwd als je begint te kijken...

Nog op Netflix bekeek ik het eerste seizoen van Anne+, een Nederlandse serie over de lesbische twintiger Anne en de vrouwen die ze op haar weg tegenkomt.  Het eerste seizoen is slechts 6 afleveringen van een tiental minuten lang, dus je kijkt het zo uit.

Anne is zo'n typische twintiger die verloren loopt in haar eigen leven en fladdert van de ene relatie naar de andere. Maar de serie heeft ook heel wat humor in zich en daarom juist bleef ik kijken.

Ondertussen zit ik al 2 afleveringen ver in het tweede seizoen en die afleveringen zijn opgewaardeerd naar 25 minuten zodat er ruimte is om de nevenpersonages uit te diepen.

Op Play5 begon eind februari de Canadese serie Coronor, maar ik heb er hier nog niks over gezegd. 

Jenny Cooper is de nieuwe gerechtsarts in Toronto en heeft thuis ook nog wat katjes te geselen: haar echtgenoot is plots gestorven, hij bleek al hun geld verkwanseld te hebben en haar tienerzoon heeft het ook moeilijk.

Dit is gewoon een degelijke misdaadserie en ondertussen zitten we al aan seizoen 2 (er zijn maar 8 afleveringen per seizoen) en wie wil, kan de helft van seizoen 1 en de nieuwe afleveringen van seizoen 2 nog bekijken op GoPlay.

Nadat ik de autobiografie van Xander De Rycke gelezen had, kreeg ik zin om zijn zaalshows te bekijken en ik haalde de dvd's bij de bibliotheek.

Ik ben pas naar zijn shows beginnen gaan vanaf de voorlaatste HHVB en had dus nog wat in te halen.

Grappig was het zeker, maar er kwamen wel dingetjes terug die je net in de vorige show had gezien. Misschien had ik ze gewoon niet allemaal zo snel na elkaar moeten bekijken...

En er is nog goed nieuws: Xander heeft tóch een HHVB 2020 kunnen maken en die zal vanaf 3 mei exclusief op Streamz te zien zijn. Zal ik daar toch even een abonnementje van een maand moeten nemen...

Op Disney+ werd de nieuwe serie The falcon and the winter soldier gelanceerd, maar ik heb nog niet kunnen kijken... Als voorbereiding herbekeek ik wel de twee laatste Avengers films, was ik meteen goed voor bijna 6 uur superheldengeweld.

Aangezien de serie voortborduurt op wat er daar gebeurde, wou ik mijn geheugen eerst wat opfrissen. Nu nog tijd vinden om te kijken naar The falcon and the winter soldier. En naar het schijnt is het echt wel goed... Benieuwd.

In maart kregen ik van JEF opnieuw de mogelijkheid om nieuwe kinder- en jeugdfilms te zien en ik maakte van de gelegenheid gebruik om er maar liefst 6 door te jagen op 2 avonden tijd. Vijf hiervan gaf ik vier sterren. De eerste film die ik zag, The personal history of David Copperfield, kreeg er slechts drie omdat ik totaal niet begreep waar die film naartoe wou... Zal aan mij gelegen hebben.

Grootste aanraders die ik zag:

Petite fille kreeg het afgelopen Filmfestival in Gent de Grand Prix voor beste film. Deze hartverscheurende Franse documentaire over de kleine Sacha die als meisje in een jongenslichaam geboren werd verdient echt alle lof. Je leeft helemaal mee met Sacha en haar gezin die alles in het werk stellen om haar het leven te geven waar ze recht op heeft. 

Deze film was eventjes te zien in avant-première op mylum.tv, maar ik denk dat ze de heropening van de cinema's afwachten om hem op het grote publiek los te laten.

Wolfwalkers is een animatiefilm die momenteel exclusief op AppleTV te zien is. Het verhaal speelt zich af in middeleeuws Ierland en de jonge Robin is net met haar vader uit Engeland naar daar verhuisd. In het bos rond de stad leven wolven en ook wolfwalkers, mensachtige wezens die de wolven "besturen". Wanneer Robin Mebh ontmoet, ontstaat een mooie vriendschap.

Deze film is van dezelfde makers als The secret of Kells en Song of the sea, twee heel charmante animatiefilms met een heel eigen stijl die hier ook terug te vinden is. 

Mijn vader is een saucisse is een Vlaamse productie die - hopelijk - nog in de zalen zal komen. Zoë is twaalf en haar vader (Johan Heldenbergh) is haar grote held. Blijkt nu dat die laatste in een opwelling zijn kantoorjob heeft opgezegd om acteur te worden, wat redelijk wat spanningen in het gezin brengt.

Afgezien van de spanningen, was dit een leuke kinderfilm die het - hopelijk - goed gaat doen in de zalen, eens die terug open zijn.

Calamity is dan weer een spannende animatiefilm over de jeugdjaren van Calamity Jane. Ze is met haar vader, broer en zus met de huifkar onderweg naar nieuwe oorden. Wanneer de karavaan bestolen wordt, besluit Calamity alleen naar de dader op zoek te gaan.

Grappig, spannend en met een gezonde dosis girlpower. Meer moet dat niet zijn. 

Deze film is ondertussen via VOD te zien en de dvd verschijnt op 9 april.

Tot slot nog een film die ik op dvd zag:

Hirokazu Kore-Eda die een Franse film maakt? Yes, please!

In La vérité heeft een actrice op leeftijd (Catherine Deneuve) haar autobiografie geschreven en haar in New York wonende dochter (Juliette Binoche) komt met haar gezin langs voor de release van het boek. Bij het lezen ervan beseft ze dat haar moeder heel wat leugens - of toch lichte onwaarheden - in het boek verwerkt heeft en wanneer ze haar daar mee wil confronteren, houdt moeder de boot af.

Ik was gewoon blij om nog eens een degelijke Franse film te zien, van de hand van mijn favoriete Japanse regisseur dan nog. Een aanrader.

Ook in maart werden er Cosy reading nights georganiseerd en ik was twee keer van de partij.

Op 12 maart las ik Luster van Raven Leilani bijna helemaal uit. En daarmee kon ik al meteen (enkele dagen later dan) mijn eerste boek van de longlist van de Women's Prize afvinken.

Het tweede cosy reading moment viel op 26 maart, maar dan 's ochtends. De deze moest dan werken, dus deed ik het op mijn eentje 's avonds.

Gekozen werd er voor The vanishing half van Brit Bennett, nog eentje van de longlist van de Women's Prize.

Nog boekgerelateerd: we hebben sinds vorige maand een eigen boekenbox in ons Vlaanderenlandje! Lieselotte van Acta fabula est heeft het op zich genomen om maandelijks een boekenbox samen te stellen en dat kon ik niet laten liggen... De bestelling werd geplaatst en half maart kreeg ik de box thuis bezorgd.

Het boek dat er in zat was The Austen girls van Lucy Worsley, een jongerenboek over de nichtjes van Jane Austen. Schrijfster van dienst is die leuke BBC-historica die zich steeds verkleedt in haar programma's rond geschiedenis en die ik dus echt graag bezig zie. Ik ben oprecht blij met dit boek.

Voorts zaten er nog 3 verschillende soorten thee in de box én een geurkaars. Alles wat men nodig heeft voor een rustig leesmomentje met andere woorden...

Het enige dat mij nu nog rest is mijn book haul, want naast bovenstaand boek, werd er nog het een en ander aangekocht in maart:

Begin maart kwam het nieuwe boek van Stephen King uit: Later. Dat komt dan meteen op mijn te lezen lijst van augustus. En nog beter nieuws: begin augustus komt er nóg een nieuw boek van de meester uit! Het kan niet op dit jaar...

De graphic novel They called us enemy wil ik al lang lezen. Dit werd geschreven door George Takei, mr. Sulu van de originele Star Trek, en is gebaseerd op zijn ervaringen als kind toen zijn familie tijdens WOII in een kamp in de VS werd opgesloten gewoon omdat ze Japans waren...

Plain bad heroines is niet meer of minder dan een cover buy. Ik zag het enorme boek (623 p.) passeren bij enkele booktubers op hun kanaal en moest het gewoon in huis halen. Beïnvloedbaar? Ikke? Neuh...

En 65 jaar België op het Songfestival is een boek dat gewoon in mijn huis MOEST aanwezig zijn. Voor wie het niet weet: grote fan hier. De halve finales en de grote finale zijn steeds een facebookfeestje voor ondergetekende, vandaar dat een boek over de Belgische deelnames zo snel mogelijk moest aangekocht worden.

Ook dit is een lijvig boek (664 p.) en ik ben er stilletjes aan in bezig. Elke avond probeer ik toch 1 à 2 jaren te lezen en ik bekijk ook steeds de liedjes die er bij horen, zowel de winnaar als de Belgische deelname en soms nog wat meer. Momenteel heb ik 1974 afgewerkt, het grote ABBA-jaar.