Academy Award Watching III

Als laatste bericht voor de uitreiking van de Oscars vannacht, ga ik het nog even hebben over de documentaires die genomineerd zijn.

En ook nog een beetje over de acteercategorieën.

Er werden 5 lange documentaires genomineerd in de categorie Documentary (feature) en drie daarvan zijn via streamingdiensten bij ons te bekijken. Naar de andere twee heb ik niet gezocht, omdat docu's niet meteen mijn favoriete dingen zijn en ik er niet te veel moeite in wou steken als ik ze niet meteen vond.

Wat ik dus niet gezien heb:

Deze zijn niet bij ons te vinden en gaan over een schandaal in Roemenië (Collective) en over een 80-plusser die undercover gaat in een rusthuis (The mole agent). Hoewel die laatste een grappige poster heeft en wél interessant lijkt, wou ik er niet meteen voor betalen om hem te zien.

De drie andere heb ik dus wél bekeken en ik heb een duidelijke favoriet.

Deze twee kregen elk drie sterren en waren niet echt favorieten te noemen:

Crip Camp - op Netflix te bekijken - begint als een verslag van een zomerkamp in de jaren '70 waar mensen met een beperking een onbezonnen vakantie konden beleven, maar wordt al gauw een docu over rechten voor diezelfde mensen. Blijkbaar zijn heel wat deelnemers van het toenmalige kamp daarna beginnen strijden voor hun rechten (allemaal terecht natuurlijk), maar 't was mij weer véél te politiek allemaal en te Amerikaans...

Time - te zien op Prime - is een egodocument van maakster Fox Rich, die samen met haar man veroordeeld werd voor een gewapende bankoverval. Zij pleitte schuldig, en was na een jaar terug op vrije voeten. Hij weigerde dit en werd tot 60 jaar veroordeeld zonder mogelijkheid tot vervroegde vrijkoming. Twintig jaar zal zij strijden om hem vrij te krijgen want de straf was veel te zwaar voor de feiten en zo hoog omdat hij een zwarte man is. Alle beelden in de docu werden door Fox gefilmd en je ziet de kwaliteit veranderen met de tijd. Maar ik voelde geen connectie en het bleef me allemaal wat te oppervlakkig, hoe goedbedoeld de docu ook was...

Beste documentaire in mijn ogen was My octopus teacher, te zien op Netflix.

De Zuid-Afrikaanse Craig Foster begon tijdens een moeilijke periode in zijn leven elke dag in de zee te zwemmen. Bij deze zeeduiken ontmoette hij een octopus waar hij mettertijd een band mee kreeg. Elke dag ging hij naar het dier op zoek en kon zo van dichtbij zien hoe intelligent deze dieren wel zijn. En hij kreeg zelfs persoonlijk contact met haar.

Toen ik begon te kijken had ik echt geen verwachtingen, maar geleidelijk aan werd ik helemaal gewonnen voor deze ongewone vriendschap tussen mens en dier. Ik had nooit veel over de octopus als diersoort nagedacht, maar het zijn serieus wonderlijke dieren, zelfs al zien ze er compleet buitenaards uit.

Van mij mag deze alle prijzen winnen, het is een documentaire die recht naar het hart gaat en zelfs deze brok steen kon ontroeren. Gewoon kijken is de boodschap!

Waarschijnlijk zal deze niet winnen, maar ik heb toch een prachtige documentaire gezien.

En dan nog eventjes iets over de acteernominaties:

bij Actor in a leading role heb ik enkel Anthony Hopkins niet bezig gezien en aangezien hij al zo'n beeldje in huis heeft, mag het van mij naar iemand anders gaan.

Gedoodverfde favoriet - pun intended - hier is Chadwick Boseman voor zijn rol in Ma Rainey's Black Bottom (Netflix), een film die niet meer dan een verfilmd toneelstuk was, maar waar hij wel een pracht van een prestatie neergezet heeft. We zijn wat verloren met die man. 

Ook Riz Ahmed vond ik ferm de moeite in Sound of metal, maar die zal moeten buigen voor de postume Oscar voor Boseman.

Als Actress in a leading role gaat ongetwijfeld Frances McDormand met het beeldje lopen - terecht en dat zou al voor de derde keer zijn dan - maar mijn voorkeur gaat uit naar Carey Mulligan in Promising young woman, een even sterke vertolking die eveneens diepe indruk op mij maakte.

Bij Actress in a supporting role mag de Oscar van mij gaan naar Yuh-Jung Youn, die op schitterende wijze de grootmoeder vertolkt in Minari. Ook al omdat ik verder enkel Amanda Seyfried aan het werk heb gezien in Mank en Youn voor mij de betere vertolking neerzette. Maar ik heb de andere drie dus niet bezig gezien...

Zelfde verhaal bij Actor in a supporting role: hier heb ik enkel Sacha Baron Cohen bezig gezien in The trial of the Chicago 7 en daar speelde hij zoals gewoonlijk een vervelende eikel en in Sound of metal zag ik Paul Raci bezig. Die mag dan eerder het beeldje meekrijgen van mij. Maar ook hier heb ik de andere drie dus niet kunnen beoordelen...

Nu is het dus afwachten tot morgenvroeg, wanneer ik zal gewekt worden met het nieuws wie de gouden kaalkopjes mee naar huis heeft mogen nemen.