160 p.
Vertaald uit het Russisch: Капитанская дочка (Kapitanskaja docka)
Deze heruitgave van wat beschouwd wordt als "de eerste Russische roman van wereldklasse" (= uit de aantekeningen achteraan het boek, niet mijn woorden) sprong onmiddellijk in het oog.
In een 150-tal bladzijden volgen we jonge edelman Pjotr Grinjov die op zijn 17de door zijn vader het leger in gestuurd wordt. En niet naar de garde in Sint-Petersburg waar ze al een zitje voor hem warm hielden van voor zijn geboorte, maar naar een onooglijk gat waar hij wel wat manieren en discipline zal leren.
Daar aangekomen - na een lange en bitter koude reis met zijn bediende - wordt hij warm ontvangen door de kapitein en zijn gezin. Dochter Masja valt hem meteen op en de twee worden verliefd. Of Pjotrs ouders deze verbintenis zullen goedkeuren is nog de vraag. Maar er is ook de dreiging van de rebellerende kozakken die het stadje op een bepaald moment zullen aanvallen...
Ik heb nu al een aantal ouwe Russen gelezen en het valt mij steeds op hoe leesbaar die wel zijn. En dat ligt niet alleen aan de nagelnieuwe frisse vertaling hier, De gebroeders Karamazov las ik namelijk in een vertaling uit de jaren '50.
Het verhaal las dus vlot weg maar ik moet wel zeggen dat de Russische wereld in de 19de eeuw er redelijk wreed en verminkend uitzag. Verschillende personages missen oren, neuzen en tongen - straffen die voor misdaden werden uitgedeeld. En er wordt naar hartenlust geduelleerd en opgehangen. Dan ben ik toch stiekem blij dat ik nu en hier leef...
Poesjkin heeft naar het schijnt heel wat opzoekwerk gedaan naar de kozakkenopstand onder Catharina de Grote en die ook in dit boek verwerkt. Hoofdfiguur van de opstand, Jemeljan Poegatsjov, speelt een grote rol in de roman en de belevenissen van Pjotr Grinjov.
De kapiteinsdochter is een verhaal dat zelfs na bijna 200 jaar nog weet te boeien en de glansrol van Masja maakte het voor mij helemaal af. Een aanrader dus.
Vier sterren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten