239 p.
Vertaald uit het Italiaans: Le otto montagne
Van de achterflap:
In De acht bergen beschrijft Paolo Cognetti de levenslange zoektocht van twee vrienden naar het geluk. Het is een indringend en klassiek verhaal, gesitueerd in de Italiaanse Alpen, over de ongenaakbaarheid van de natuur en het lot, over het leven, de liefde en de dood.
Dat zit er inderdaad allemaal in en meer.
Het boek(je) vangt aan met het liefdesverhaal van een van de twee hoofdpersonages: Pietro's ouders trouwen in een bergkerkje, zonder dat hun familie aanwezig is en ze verlaten de Dolomieten om zich in Milaan te gaan vestigen. Tijdens de zomermaanden is Pietro's vader in de bergen te vinden, want daar voelt hij zich in zijn element.
Wanneer Pietro 11 is, ontdekken zijn ouders Grana, een klein bergdorpje en vanaf dan zullen alle zomers daar doorgebracht worden. In Grana leert hij Bruno kennen, zoon van bergbewoners, die koeien hoedt op de bergen rondom hen. Er ontstaat een vriendschap tussen de twee die jarenlang zal standhouden.
Pietro's moeder kan de omstandigheden waarin Bruno opgroeit niet aanzien en ze probeert de jongen van de berg weg te krijgen omdat die niet naar school gaat en in redelijk erbarmelijke omstandigheden opgroeit. Maar de bergen zitten te hard verweven met de jongen en dat plan faalt.
De jongens verliezen elkaar een tijd uit het oog, vooral dan omdat Pietro niet meer met zijn ouders wil meegaan, maar eens hij terug in Grana komt, blijkt er van de vriendschap nog heel wat over te zijn.
Veel meer vertellen over de inhoud van dit kleine boekje, zou te ver gaan, maar Paolo Cognetti weet in 239 pagina's toch een compleet verhaal te vertellen dat bijblijft en waar je steeds maar verder in wil lezen. Wanneer dan ook de grote Bart Moeyaert het boek de hemel in prijst, weet je dat je een klepper te pakken hebt.
Het leven in de bergen en de schoonheid ervan wordt heel treffend beschreven en maakt bijna dat je je koffers pakt om naar Grana te trekken. Ja zelfs ik, iemand die het helemaal niet op "natuur" begrepen heeft en voor wie een "actieve" vakantie (en daarmee bedoel ik wandelingen gaan maken enkel en alleen om te wandelen - strandvakanties zeggen mij trouwens ook niks, doe mij maar citytrips) de grootste gruwel lijkt.
Een schitterend boekje dat naast dat andere fijne bergboekje, Ein ganzes Leben, mag gaan staan. Heb ik mijn nichegenre gevonden?
4.5 sterren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten