368 p.
Vertaald uit het Engels: Wonder
Van de achterflap:
Ik heet August, en ik ga niet beschrijven hoe ik eruitzie. Wat je ook denkt, ik weet bijna zeker dat het erger is.
Auggie Pullman is geboren met een gezichtsafwijking, en ook na veel operaties ziet hij er nog heel ongewoon uit. Hij doet zijn best niet op te vallen, maar mensen schrikken als ze hem zien, en ze staren of kijken weg. Als hij tien is gaat hij voor het eerst naar een gewone school. Auggie is bang dat hij niet geaccepteerd zal worden, en hij krijgt gelijk. Zijn klasgenoten negeren hem en sommigen beginnen hem te pesten. Maar er is één meisje dat zich niet door Auggies uiterlijk laat afschrikken...
Dit boek stond al lang naar mij te schreeuwen om gelezen te worden en dan blijkt dat het nieuws van een verfilming het laatste duwtje is om mij zo ver te krijgen...
Auggie is een tienjarig jongetje dat voor het eerst naar een gewone school zal gaan, daarvoor werd hij door zijn moeder thuis onderwezen.
Dat zou voor elk kind al opgave genoeg zijn, maar Auggie ziet er daarnaast niet uit zoals andere kinderen. Hij heeft een serieuze afwijking in zijn gelaat, waardoor de meeste mensen zich een bult schrikken als ze hem zien...
Maar dit is een kinderboek, dus wordt er naast de vreselijke dingen die Auggie overkomen ook met wat positieve noten besloten, kinderen zouden anders maar te veel op hun ziel gekrast worden voor het verdere leven.
We zien Auggies belevenissen direct door zijn ogen, maar er komen ook andere stemmen aan bod. De meest hartverscheurende is die van zijn oudere zus Via, die heeft leren leven met het feit dat Auggie steeds op de eerste plaats komt bij hun ouders en zij daardoor soms wat in de vergeethoek geraakt, maar nu zij in haar puberjaren komt, heeft ze daar wel genoeg van. Wat ook te begrijpen valt.
De start op Auggies nieuwe school loopt niet van een leien dakje, in het begin negeert ver iedereen hem of ze staan hem openlijk aan te staren. Gelukkig is er Summer, die hem van dag 1 niet als een freak bekijkt en hij zal nog meer vrienden maken.
Wonder is een hartverwarmend boek, waarin alles natuurlijk goed afloopt. Het was mijn eerste boek voor 2018 en meteen een mooi om het jaar mee te beginnen.
Drie sterren, want grote literatuur is dit niet.
Ga ik de film bekijken? Ik denk het niet. Het boek is zo al sentimenteel genoeg, ik moet Julia Roberts en Owen Wilson geen begrijpende ouders zien spelen.
Een beetje te veel Schmalz naar mijn goesting...
Ik heet August, en ik ga niet beschrijven hoe ik eruitzie. Wat je ook denkt, ik weet bijna zeker dat het erger is.
Auggie Pullman is geboren met een gezichtsafwijking, en ook na veel operaties ziet hij er nog heel ongewoon uit. Hij doet zijn best niet op te vallen, maar mensen schrikken als ze hem zien, en ze staren of kijken weg. Als hij tien is gaat hij voor het eerst naar een gewone school. Auggie is bang dat hij niet geaccepteerd zal worden, en hij krijgt gelijk. Zijn klasgenoten negeren hem en sommigen beginnen hem te pesten. Maar er is één meisje dat zich niet door Auggies uiterlijk laat afschrikken...
Dit boek stond al lang naar mij te schreeuwen om gelezen te worden en dan blijkt dat het nieuws van een verfilming het laatste duwtje is om mij zo ver te krijgen...
Auggie is een tienjarig jongetje dat voor het eerst naar een gewone school zal gaan, daarvoor werd hij door zijn moeder thuis onderwezen.
Dat zou voor elk kind al opgave genoeg zijn, maar Auggie ziet er daarnaast niet uit zoals andere kinderen. Hij heeft een serieuze afwijking in zijn gelaat, waardoor de meeste mensen zich een bult schrikken als ze hem zien...
Maar dit is een kinderboek, dus wordt er naast de vreselijke dingen die Auggie overkomen ook met wat positieve noten besloten, kinderen zouden anders maar te veel op hun ziel gekrast worden voor het verdere leven.
We zien Auggies belevenissen direct door zijn ogen, maar er komen ook andere stemmen aan bod. De meest hartverscheurende is die van zijn oudere zus Via, die heeft leren leven met het feit dat Auggie steeds op de eerste plaats komt bij hun ouders en zij daardoor soms wat in de vergeethoek geraakt, maar nu zij in haar puberjaren komt, heeft ze daar wel genoeg van. Wat ook te begrijpen valt.
De start op Auggies nieuwe school loopt niet van een leien dakje, in het begin negeert ver iedereen hem of ze staan hem openlijk aan te staren. Gelukkig is er Summer, die hem van dag 1 niet als een freak bekijkt en hij zal nog meer vrienden maken.
Wonder is een hartverwarmend boek, waarin alles natuurlijk goed afloopt. Het was mijn eerste boek voor 2018 en meteen een mooi om het jaar mee te beginnen.
Drie sterren, want grote literatuur is dit niet.
Ga ik de film bekijken? Ik denk het niet. Het boek is zo al sentimenteel genoeg, ik moet Julia Roberts en Owen Wilson geen begrijpende ouders zien spelen.
Een beetje te veel Schmalz naar mijn goesting...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten