Kijktip: My friend Dahmer

Ik schreef al dat ik maandag dankzij mijn Filmfest Friend status gratis naar de avant-première van Rabot kon gaan, maar dat zwarte plastic kaartje heeft nog meer voordelen...

Zo kunnen houders van deze kaart elke donderdag gratis naar de One Shot Cinema voorstellingen in bioscoop Sphinx. In dit parcours toont het Filmfestival films die bij ons geen release krijgen, maar die wel de moeite van het bekijken waard zijn. Nu is "elke donderdag" wel een ruim begrip, want ze spelen per maand op donderdagavond dezelfde film.

In januari is dat My friend Dahmer.

My friend Dahmer is gebaseerd op de gelijknamige graphic novel van Derf Backderf (zat in mijn strip top 10 van 2015) en gaat in op de tienerjaren van Jeffrey Dahmer, één van de bekendste seriemoordenaars van de VS.

Dahmer was een wat vreemde jongen zonder vrienden en had ietwat bizarre passies: zo ging hij regelmatig op zoek naar kadavers van omver gereden dieren om die op te lossen in zuur zodat het skelet overbleef. Enkel en alleen omdat hij wou weten "hoe ze er vanbinnen uitzagen".

Derf Backderf zat bij Dahmer in de klas en maakte hem van nabij mee. Vooral toen hij en een paar vrienden Jeff begonnen op te stoken om met spastische aanvallen de aandacht te trekken. Dat zijn - hoe pijnlijk ook - de enige momenten in de film dat je ziet dat Jeffrey zich aanvaard voelt in een groep, want veel geluk in het leven heeft deze jongeman nog niet gehad.

Niet dat ik medelijden wil opwekken voor een seriemoordenaar of zijn daden wil vergoelijken, maar hij had het niet makkelijk: zijn moeder (gespeeld door Anne Heche) zat aan de antidepressiva en belandde frequent in psychiatrische opvang. Zijn vader probeerde er het beste van te maken, maar kon het op den duur niet meer aan en trok uit huis, Jeffrey en zijn jongere broer bij hun moeder achterlatend. Jeff heeft ook een meer dan normale belangstelling voor een jogger die elke dag voorbij zijn huis passeert en heeft nogal lugubere fantasieën over deze man. Kan dit alles uitgesproken worden? Natuurlijk niet, we bevinden ons in de jaren '70.

Jeffrey Dahmer wordt gespeeld door Ross Lynch, een nobele onbekende voor mij, maar hij maakt zich de rol helemaal eigen. Hij geeft Jeffrey een raar loopje waarbij zijn armen bijna aapachtig naar voren hangen en houdt dat de hele film vol. Ook weet hij de bizarre gedachten van deze seriemoordenaar in spe zonder veel moeite woordeloos weer te geven. Een pluim voor deze jonge acteur.

My friend Dahmer speelt nog op donderdag 18/01 en 25/01 in de Sphinx in Gent.
Wel opletten: deze film heeft geen ondertiteling.