Wanneer het nieuwe jaar begint, heb ik altijd wat tijd nodig om mijn cinemadrive te vinden. En dat komt voornamelijk omdat ik de meeste dingen die in het begin van het jaar in de zalen verschijnen, al op het Filmfestival van Gent gezien heb - eigen schuld, jawel. Maar op 18 januari zat ik terug in de cinema en ik zag sindsdien maar liefst 4 films in het donker:
Om alvast een beetje te spoileren: al deze films kregen vier sterren van mij en vind ik aanraders.
In Babygirl speelt Nicole Kidman een succesvolle zakenvrouw die in haar privéleven niet bevredigd raakt door haar echtgenoot (Antonio Banderas). Wanneer een nogal arrogante stagiair (Harris Dickinson - Triangle of sadness, The iron claw) opduikt bij haar op het werk, begint ze een affaire met hem waarbij ze zich door hem laat domineren.
Regisseur Halina Reijn liet zich inspireren door feiten uit haar eigen leven en dan vooral door het taboe dat erin bestaat dat vrouwen zich niet onderdanig mogen opstellen of zelfs mogen verlangen naar dat onderdanige.
Zelf zat ik met momenten met verbijstering te kijken en ik heb zelfs intense haat gevoeld en dan moet je maar denken dat het best straf is als een film dat met je kan doen... Wel grappig: er zat een ouder koppel achter mij en de vrouw moest echt bij elke seksscène (het zijn er wel wat) zeggen: "Is het nu echt allemaal seks in die film?" - wist die niet naar wat ze kwam kijken dan?
Enkele dagen later zat ik klaar voor A real pain en dan vooral omdat Kieran Culkin voor een Oscar in bijrol genomineerd werd hiervoor. Deze roadtrip van twee Amerikaanse joodse neven naar het geboortehuis van hun grootmoeder in Polen wist te overtuigen. Dit is geen grootse cinema, maar hij kijkt wel prettig weg.
De dag nadien (ik zat blijkbaar in de filmzone) was het de beurt aan Conclave, een film over het verkiezen van een nieuwe paus nadat de vorige het tijdelijke voor de eeuwigheid heeft ingewisseld. Ralph Fiennes schittert hier als de deken van het conclaaf en werd ook genomineerd voor een Oscar. Ik wou deze film in eerste instantie niet echt zien maar ben nu blij dat ik hem bekeken heb. Dit is echt een spannend verteld verhaal (hoewel de afloop nogal voorspelbaar was) en ik heb dit met veel plezier gezien.
Laatste bioscoopfilm van de maand werd Better man, de biopic van Robbie Williams met een aap in de hoofdrol. En ja, dat werkt. Ik heb zelfs een traan of twee, drie gelaten tegen het einde van de film. Het helpt natuurlijk dat ik Robbie als artiest altijd heb weten te waarderen en het feit dat ze zijn liedjes als leidraad bij zijn leven gebruiken (à la Rocketman) en er zo een musicalfilm van maakten, was helemaal mijn ding. Meest indrukwekkende scène is Rock DJ waarin hij met zijn Take That-kompanen de Londense straten al zingend en dansend onveilig maakt. Doe jezelf een plezier en ga hier naar kijken!
In het weekend van 4-5 januari stelde AppleTV zijn streamingdienst gratis en voor niks open voor de hele wereld. En daar heb ik toch wel eventjes van geprofiteerd.
Ik bekeek de 8 beschikbare afleveringen van het tweede seizoen van Silo (dat wordt dus toch nog een maandje betalen voor de laatste 2...) en de film Fancy dance waarin Lily Gladstone schittert als tante die voor haar tienernichtje moet zorgen wanneer haar zus verdwijnt. Twee keer time well spent.
En dan was er ook nog het vierde en voorlopig laatste seizoen van My life is murder dat op Play5 werd uitgezonden.
Nee, dit is geen wereldschokkende serie maar het is wel een heerlijk cozy detectivereeks waarbij de kleur van het scherm spat. En 't is met Lucy Lawless natuurlijk...
In januari werd er ook gequizd:
We werden derde op deze leuke quiz, op een totaal van 60 ploegen. We speelden wel met een kleine handicap want de nummers 1 en 2 hadden vijf punten extra gekregen bij de eerste ronde die een Ja/Nee ronde was en waarbij de ploegen waarvan bij de laatste vraag nog iemand rechtstond, extra punten kregen. Maar we willen hier nog naartoe komen.
Ik zat ook twee keer in een theaterstoel voor een comedy/cabaretvoorstelling:
Hetty Helsmoortel maakt al een paar jaar een wetenschappelijk overzicht van nieuwigheden en ontdekkingen van het afgelopen jaar. Dat was deze keer niet anders en ik heb er mij mee geamuseerd. Het voornaamste dat ik uit haar show onthouden heb is dat we waarschijnlijk binnenkort geen bananen meer zullen kunnen eten...
En dan! Ik ging naar de eerste Vlaamse voorstelling (ze doet er hier 5) van Wat als, de show van Claudia de Breij waar ze al een tijdje mee in Nederland aan het toeren is - en ik heb gewoon de avond van mijn leven gehad! In een licht aangepaste show (ze speelt nu eenmaal in Vlaanderen en dan weten we niet wat een tikkie is) huppelt ze het hele podium rond dat aangekleed is als een in alle kleuren van de regenboog verlicht Disneykasteel. Ze zingt, grapt en geeft lichte preken over feminisme, LGBT, whatsapp e.d. - allemaal heel herkenbaar en met haar liedje over introvert zijn had ze me echt helemaal mee. Ik zat trouwens op de tweede rij en toen ze haar slotlied zittend op de rand van het podium zong, kon ik haar bijna aanraken - wat ik niet gedaan heb natuurlijk. Dit was echt het beste wat ik de laatste tijd op een podium gezien heb.
Voor ik aan mijn bookhaul begin is er nog een laatste favoriet van januari:
Ik kreeg als nieuwjaarscadeautje deze kat van Lego en ik heb ze al helemaal in elkaar geknutseld. Ze is 30 cm groot, kan haar kop bewegen en ook de staart kan verlegd worden. Egon was niet meteen fan - die dacht aanvankelijk waarschijnlijk dat hij vervangen werd - maar ik laat ze op mijn kast staan, hij moet er maar mee leren leven.
Qua book haul ben ik braaf geweest maar op dvd/blurayvlak was het wat steviger:
Ik trok begin januari een middagje naar Brussel en kocht deze boeken in de Waterstones. Nettle and Bone heb ik ondertussen al gelezen en is ook al terug mijn huis uit. Hopelijk heb ik met Lily meer succes maar dat denk ik wel want ik heb al twee boeken van Rose Tremain gelezen en die konden allebei op mijn goedkeuring rekenen.
Na het lezen van maar liefst twee boeken waar feeën in voorkwamen, ging ik eind januari op internetspeurtocht naar een boek dat ik als 12-jarige las en waar ik toen serieus van onder de indruk was en waar ook feeën in voorkwamen. Probleem: ik wist geen titel of auteur meer maar heb het toch teruggevonden en Koning eik werd tweedehands aangeschaft.
Grootste verrassing in mijn speurtocht: auteur Ann Philips schreef ook Het vredeskind, een ander jeugdboek waar ik soms nog aan denk. Koning eik is trouwens in topconditie - en dat voor een boek uit 1988 - Evelyne blij.
Qua dvd's en blurays liep het niet echt uit de hand maar 't is wel een stevige aanvulling van mijn collectie geworden:
Diezelfde namiddag in Brussel ging ik langs bij de HMV (nieuwe favoriete plek) en daar kocht ik de box met 6 seizoenen van DC's Legends of Tomorrow aan halve prijs. Ik had deze box al langer op het oog maar aan 80€ zag ik dat niet zitten. Aan de helft van de prijs? Geef maar mee. Ik kocht daar ook Tokyo Story, een Japanse klassieker, en in de Fnac schafte ik me nog Belle aan, een prachtige anime die een variant is op Beauty and the beast, en Robot dreams, dat op plek 7 eindigde in mijn bioscoopjaaroverzicht van 2024.
Van het zusje kreeg ik True detective: night country cadeau met nieuwjaar, nog eentje dat gekoesterd zal worden.
In de laatste week van januari belandde ik in de Mediamarkt en daar bleken ze ineens heel wat Engelse import te hebben. Dark water - nog eens Japans maar nu horror - trok mijn aandacht en werd aangekocht.
In Babygirl speelt Nicole Kidman een succesvolle zakenvrouw die in haar privéleven niet bevredigd raakt door haar echtgenoot (Antonio Banderas). Wanneer een nogal arrogante stagiair (Harris Dickinson - Triangle of sadness, The iron claw) opduikt bij haar op het werk, begint ze een affaire met hem waarbij ze zich door hem laat domineren.
Regisseur Halina Reijn liet zich inspireren door feiten uit haar eigen leven en dan vooral door het taboe dat erin bestaat dat vrouwen zich niet onderdanig mogen opstellen of zelfs mogen verlangen naar dat onderdanige.
Zelf zat ik met momenten met verbijstering te kijken en ik heb zelfs intense haat gevoeld en dan moet je maar denken dat het best straf is als een film dat met je kan doen... Wel grappig: er zat een ouder koppel achter mij en de vrouw moest echt bij elke seksscène (het zijn er wel wat) zeggen: "Is het nu echt allemaal seks in die film?" - wist die niet naar wat ze kwam kijken dan?
Enkele dagen later zat ik klaar voor A real pain en dan vooral omdat Kieran Culkin voor een Oscar in bijrol genomineerd werd hiervoor. Deze roadtrip van twee Amerikaanse joodse neven naar het geboortehuis van hun grootmoeder in Polen wist te overtuigen. Dit is geen grootse cinema, maar hij kijkt wel prettig weg.
De dag nadien (ik zat blijkbaar in de filmzone) was het de beurt aan Conclave, een film over het verkiezen van een nieuwe paus nadat de vorige het tijdelijke voor de eeuwigheid heeft ingewisseld. Ralph Fiennes schittert hier als de deken van het conclaaf en werd ook genomineerd voor een Oscar. Ik wou deze film in eerste instantie niet echt zien maar ben nu blij dat ik hem bekeken heb. Dit is echt een spannend verteld verhaal (hoewel de afloop nogal voorspelbaar was) en ik heb dit met veel plezier gezien.
Laatste bioscoopfilm van de maand werd Better man, de biopic van Robbie Williams met een aap in de hoofdrol. En ja, dat werkt. Ik heb zelfs een traan of twee, drie gelaten tegen het einde van de film. Het helpt natuurlijk dat ik Robbie als artiest altijd heb weten te waarderen en het feit dat ze zijn liedjes als leidraad bij zijn leven gebruiken (à la Rocketman) en er zo een musicalfilm van maakten, was helemaal mijn ding. Meest indrukwekkende scène is Rock DJ waarin hij met zijn Take That-kompanen de Londense straten al zingend en dansend onveilig maakt. Doe jezelf een plezier en ga hier naar kijken!
In het weekend van 4-5 januari stelde AppleTV zijn streamingdienst gratis en voor niks open voor de hele wereld. En daar heb ik toch wel eventjes van geprofiteerd.
En dan was er ook nog het vierde en voorlopig laatste seizoen van My life is murder dat op Play5 werd uitgezonden.
In januari werd er ook gequizd:
Ik zat ook twee keer in een theaterstoel voor een comedy/cabaretvoorstelling:
En dan! Ik ging naar de eerste Vlaamse voorstelling (ze doet er hier 5) van Wat als, de show van Claudia de Breij waar ze al een tijdje mee in Nederland aan het toeren is - en ik heb gewoon de avond van mijn leven gehad! In een licht aangepaste show (ze speelt nu eenmaal in Vlaanderen en dan weten we niet wat een tikkie is) huppelt ze het hele podium rond dat aangekleed is als een in alle kleuren van de regenboog verlicht Disneykasteel. Ze zingt, grapt en geeft lichte preken over feminisme, LGBT, whatsapp e.d. - allemaal heel herkenbaar en met haar liedje over introvert zijn had ze me echt helemaal mee. Ik zat trouwens op de tweede rij en toen ze haar slotlied zittend op de rand van het podium zong, kon ik haar bijna aanraken - wat ik niet gedaan heb natuurlijk. Dit was echt het beste wat ik de laatste tijd op een podium gezien heb.
Voor ik aan mijn bookhaul begin is er nog een laatste favoriet van januari:
Qua book haul ben ik braaf geweest maar op dvd/blurayvlak was het wat steviger:
Na het lezen van maar liefst twee boeken waar feeën in voorkwamen, ging ik eind januari op internetspeurtocht naar een boek dat ik als 12-jarige las en waar ik toen serieus van onder de indruk was en waar ook feeën in voorkwamen. Probleem: ik wist geen titel of auteur meer maar heb het toch teruggevonden en Koning eik werd tweedehands aangeschaft.
Qua dvd's en blurays liep het niet echt uit de hand maar 't is wel een stevige aanvulling van mijn collectie geworden:
Van het zusje kreeg ik True detective: night country cadeau met nieuwjaar, nog eentje dat gekoesterd zal worden.
In de laatste week van januari belandde ik in de Mediamarkt en daar bleken ze ineens heel wat Engelse import te hebben. Dark water - nog eens Japans maar nu horror - trok mijn aandacht en werd aangekocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten