En we zijn weer vertrokken om te gaan filmfestivallen in Oostende! Mijn eerste kijkdag was meteen een stevige want mijn derde en laatste film begon pas om 22.45u waardoor ik om 1.00u in mijn bed lag - chance dat ik dan een hotelkamer tot mijn beschikking heb op een goeie 10 minuten wandelen van de cinema...
Joika (2023) is een autobiografische film over balletdanseres Joy Womack die er als eerste Amerikaanse in slaagde om in Rusland bij de Bolshoi Academy te gaan studeren.
Hoofdrolspeelster Talia Ryder zag ik in de eindejaarsperiode aan het werk in de film Never rarely sometimes always als de nicht van het hoofdpersonage die haar naar New York vergezelt.
Hoewel Joika (dat is hoe ze Joy in Rusland noemen) een hoogst persoonlijk verhaal is, zijn alle balletfilms eigenlijk een beetje hetzelfde: afzien, je uithongeren, close up beelden van vermangelde voeten en corruptie in de coulissen. Hier dus niet anders...
Hoofdreden voor mij om te kijken was Diane Kruger als demonische balletlerares/directrice van de Bolshoi Academy en ze overtuigt, de film iets minder.
Joika komt op 30 april bij ons in de bioscopen.
On falling (2024) is het regiedebuut van Laura Carreira, een Portugese die al jaren in Schotland woont. En dat is ook waar ze haar film laat afspelen.
Hoofdrol is hier weggelegd voor Aurora, een Portugese die in Schotland in een warenhuis van een grote online speler (zeg gerust Amazon) werkt als "order picker", ze moet met andere woorden bestellingen uit het rek in het warenhuis verzamelen zodat die kunnen opgestuurd worden.
Het leven in het warenhuis is bleek, saai en je moet tegen de tijd werken, anders begint je scanner te biepen als gek en word je er ook op afgerekend bij de bazen. Dat zelfmoord daarenboven een grote rol in de film speelt - en dit op verschillende niveaus - zegt genoeg over de sfeer die rond dat soort werk hangt.
Aurora probeert uit dit dal uit te kruipen, maar zal steeds weer teruggetrokken worden. Geen vrolijke film, wel een hele goeie.
On falling is vanaf 2 april te zien in de zalen.
Hiver à Sokcho (2024) is gebaseerd op een boek dat ik gelezen heb - vandaar dat ik hem ook wou bekijken want hoewel het boek "slechts" 3 sterren kreeg, heb ik het graag gelezen.
De film volgt het boek tot op de letter maar omdat je hier naar plaatjes zit te kijken i.p.v. poëtische beschrijvingen door je strot geramd te krijgen - geen fan daarvan, da's duidelijk - kon ik er meer mee.
Roschdy Zem (Frans acteur van o.a. Les enfants des autres) speelt hier de Franse tekenaar die aanspoelt in Sokcho op zoek naar inspiratie voor zijn volgende stripalbum. Maar de revelatie van de film was voor mij Bella Kim in haar debuut als Soo-Ha, de half Franse/half Koreaanse medewerkster van het hotel waarin Zem belandt en die hem zal rondleiden in de omgeving.
Deze film was mijn laatste van de dag en begon dus om 22.45u maar ik was wakker genoeg om te zien dat dit de beste film van de dag was.
Hij komt op 26 februari in de bioscopen, maar dan moet je wel naar Winter in Sokcho gaan zoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten