325 p.
(nog) niet vertaald
Ja mensen, 'k heb mij weer laten vangen door één of andere online leestrend...
Al een hele tijd worden de boeken van T. Kingfisher naar mijn hoofd geslingerd als dé te lezen fantasyromans en dan wil ik dat wel eens proberen natuurlijk. Op goodreads werd van haar boeken Nettle and bone het hoogst ingeschat (4.12/5) en het won bovendien de Hugo Award (da's een prijs voor SF/fantasy) voor beste roman in 2023 - dus ging ik er voor.
Nettle and bone is een fantasysprookje waarin prinses Marra, koningsdochter nummer 3 van een klein koninkrijk, in een klooster geparkeerd werd in afwachting van de eventuele dood van haar oudere zus. Die laatste is namelijk getrouwd met de opvolger van het naburige veel grotere koninkrijk nadat hun oudste zus - die ook met hem getrouwd was - dood en zonder voor een opvolger gezorgd te hebben naar huis werd gebracht. Indien zus 2 zou sterven, is het aan Marra om naar voren te treden.
Wanneer Marra ontdekt dat haar schoonbroer niet meer of minder dan de posterboy voor huiselijk geweld is, verzint ze een plan om hem te doden zodat haar zus - en bij uitbreiding zijzelf - van hem verlost zal zijn.
Hiervoor verzamelt ze een aantal zonderlinge figuren rond zich: een "dust-wife" ofte heks die met de doden kan praten en diens door een demon bezeten kip, haar eigen petemoei, een hond die ze zelf ineen geknutseld heeft van botten en een voor moord gezochte ridder die ze met het dust-wife gered heeft van de verborgen koboldmarkt. Klinkt niet slecht? Dacht ik ook...
Maar - en da's de grote maar - het deed me bijna niks. Het boek sleepte verschrikkelijk met momenten en de kleine momentjes waar iets in gebeurde, waren ook maar dat: klein.
Nee, een aanrader vond ik dit niet echt, hoewel het degelijk geschreven was. De openingsscène waarin Marra haar hond aan het bouwen is met botten uit een grote kuil met beenderen, trok mij bijvoorbeeld meteen het verhaal in maar daarna verzwakte mijn aandacht weer.
Het feit dat we eens geen jongeren/kinderen als hoofdpersonages in fantasy krijgen, is ook toe te juichen. Marra is een 30-jarige vrouw, haar ridder is van middelbare leeftijd en het dust-wife en de petemoei zijn wie-weet-hoe-oud. De demonische kip is echter een teleurstelling want die doet niet veel meer dan de hele tijd boos te zitten kijken en da's wat kippen van nature al doen in mijn ogen - zijn die dan allemaal bezeten van demonen?
Om maar te zeggen dat ik hier echt meer van verwacht had. En als dit het beste is dat Kingfisher geschreven heeft, ga ik zeker geen moeite doen voor ander werk van haar. Da's namelijk een garantie voor opnieuw een (lichte) teleurstelling.
Uiteindelijk gaf ik het boek 3 sterren want het kan ook aan mij liggen dat ik het niet zo schitterend vond - maar ik betwijfel het.
Het boek kocht ik enkele weken geleden dus ik las het bijna meteen. Het is ondertussen ook al terug mijn huis uit want het was niet goed genoeg om een plek in mijn boekenkast te verdienen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten