Vierde en laatste dag op het FFO en 't was Oscartijd.
Eerste film van de dag - om 11.30u - was Sing Sing (2023), het waargebeurde drama over een toneelgroep in de gelijknamige New Yorkse gevangenis.
Colman Domingo - die een nominatie te pakken heeft voor zijn rol - speelt John "Divine G" Whitfield, een man die de toneelgroep mee opgericht heeft en zelf ook stukken schrijft. Hij zit in de zwaarbewaakte gevangenis voor drugsfeiten en een onterechte moordveroordeling, maar probeert om de zoveel tijd toch een hoorzitting te krijgen om zijn straf te verminderen.
Wat ik niet wist - en dat wordt pas duidelijk op de aftiteling - is dat alle andere acteurs zichzelf spelen en je hebt echt niet door dat het een verzameling amateurs waren - die acteerlessen hebben dus opgeleverd. De echte Divine G heeft een cameo in de film en ook dat wordt pas bij de aftiteling duidelijk.
Anyway, dit was een pakkend drama (hoewel niet echt vernieuwend) over menselijke weerbaarheid, de hoop niet opgeven en met een Colman Domingo die echt wel het beste van zichzelf geeft. Deze week las ik dat hij nu pas "ontdekt" wordt maar hij werd vorig jaar ook al voor een Oscar genomineerd en ik ken hem van Fear the walking dead, geen beginneling dus...
Nog een grappig feitje: na de film hoorde ik twee oudere dames tegen elkaar zeggen dat ze toch iets anders van de film verwacht hadden, ze wisten niet dat Sing Sing de naam van een gevangenis was en hadden waarschijnlijk een musical of zoiets verwacht...
Sing Sing draait sinds 5 februari in de zalen, aanrader!
Bijna meteen daarna wisselde ik van zaal voor The seed of the sacred fig (2024), een Iraanse film gemaakt met Duits en Frans geld van 2 uur en 47 minuten die voor beste buitenlandse film genomineerd is bij de Oscars.
Nu moet ik wel zeggen dat ik het eerste uur niet bijster interessant vond maar het is wel noodzakelijk voor de rest van de film die zich dan ontpopt tot een ware thriller met wat horrorelementen.
De achtergrond van de film zijn de protesten die in Iran uitbraken na de dood van Mahsa Amini (echte beelden worden in de film gebruikt) en we volgen het gezin van pas aangestelde onderzoeksrechter Iman. Dat hij een promotie kreeg en soms verachtelijke dingen moet doen, is enkel bijkomstig in het begin. We volgen vooral zijn vrouw en twee tienerdochters - eentje aan de unief en eentje in het middelbaar - en hoe zij zich moeten gedragen nu vader een belangrijke job bij het regime heeft. Wanneer zijn pistool dat hij voor het uitoefenen van zijn job gekregen heeft, uit zijn nachtkastje verdwenen is, zal hun hele leven ontsporen want de dader moet gevonden worden.
Zoals al gezegd, had ik weinig met het eerste deel van de film, ik vond het redelijk saai en het onderdanige bedienen van de man des huizes, stuitte mij meermaals tegen de borst. Maar de dynamiek tussen moeder en dochters maakte wel veel goed. En het tweede deel van de film had mij op het puntje van mijn stoel.
The seed of the sacred fig komt pas op 2 april bij ons in de zalen, een maand na de Oscaruitreiking.
Blij dat ik hem nu al gezien heb.
Wat ik niet wist - en dat wordt pas duidelijk op de aftiteling - is dat alle andere acteurs zichzelf spelen en je hebt echt niet door dat het een verzameling amateurs waren - die acteerlessen hebben dus opgeleverd. De echte Divine G heeft een cameo in de film en ook dat wordt pas bij de aftiteling duidelijk.
Anyway, dit was een pakkend drama (hoewel niet echt vernieuwend) over menselijke weerbaarheid, de hoop niet opgeven en met een Colman Domingo die echt wel het beste van zichzelf geeft. Deze week las ik dat hij nu pas "ontdekt" wordt maar hij werd vorig jaar ook al voor een Oscar genomineerd en ik ken hem van Fear the walking dead, geen beginneling dus...
Nog een grappig feitje: na de film hoorde ik twee oudere dames tegen elkaar zeggen dat ze toch iets anders van de film verwacht hadden, ze wisten niet dat Sing Sing de naam van een gevangenis was en hadden waarschijnlijk een musical of zoiets verwacht...
Sing Sing draait sinds 5 februari in de zalen, aanrader!
Bijna meteen daarna wisselde ik van zaal voor The seed of the sacred fig (2024), een Iraanse film gemaakt met Duits en Frans geld van 2 uur en 47 minuten die voor beste buitenlandse film genomineerd is bij de Oscars.
Nu moet ik wel zeggen dat ik het eerste uur niet bijster interessant vond maar het is wel noodzakelijk voor de rest van de film die zich dan ontpopt tot een ware thriller met wat horrorelementen.
De achtergrond van de film zijn de protesten die in Iran uitbraken na de dood van Mahsa Amini (echte beelden worden in de film gebruikt) en we volgen het gezin van pas aangestelde onderzoeksrechter Iman. Dat hij een promotie kreeg en soms verachtelijke dingen moet doen, is enkel bijkomstig in het begin. We volgen vooral zijn vrouw en twee tienerdochters - eentje aan de unief en eentje in het middelbaar - en hoe zij zich moeten gedragen nu vader een belangrijke job bij het regime heeft. Wanneer zijn pistool dat hij voor het uitoefenen van zijn job gekregen heeft, uit zijn nachtkastje verdwenen is, zal hun hele leven ontsporen want de dader moet gevonden worden.
Zoals al gezegd, had ik weinig met het eerste deel van de film, ik vond het redelijk saai en het onderdanige bedienen van de man des huizes, stuitte mij meermaals tegen de borst. Maar de dynamiek tussen moeder en dochters maakte wel veel goed. En het tweede deel van de film had mij op het puntje van mijn stoel.
The seed of the sacred fig komt pas op 2 april bij ons in de zalen, een maand na de Oscaruitreiking.
Blij dat ik hem nu al gezien heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten