donderdag 20 september 2018

Gouwe ouwe: Chitty Chitty Bang Bang (1968)


Vorige week zou Roald Dahl 102 jaar oud geworden zijn. Reden genoeg om uit mijn immer groeiende decoderlijst een film te plukken waar hij het scenario voor schreef:

Chitty Chitty Bang Bang dus, de film gebaseerd op een boek van Ian Fleming, opgenomen van VTM op 4 februari 2017. Er staan nog twee films op mijn decoder die al langer geleden werden opgenomen maar ik heb zo mijn redenen om die (nog) niet te bekijken.

Chitty Chitty Bang Bang is een kinderfilm met liedjes die vooral heel hard doet denken aan andere films in zijn genre. Mary Poppins is bijvoorbeeld nooit ver weg (dat Dick Van Dyke een hoofdrol heeft, speelt daar natuurlijk in mee) en ik moest meermaals aan Willy Wonka & the chocolate factory denken, hoewel die film enkel jaartjes jonger is (maar gebaseerd op een boek van Dahl en daardoor misschien zo gelijkaardig).

CCBB (veel te lang en omslachtig om dit steeds te typen) is eigenlijk een auto, die in de beginjaren van de 20ste eeuw een aantal autoraces won, maar na een ongeval compleet uitgebrand bij een verkoper van oude rommel staat. Nee, we gaan hier echt niet de Herbie-weg op, maar het is gewoon leuk om weten in verband met deze film.

Caractacus Potts (Dick Van Dyke) is een uitvinder zonder veel succes die met zijn 2 kinderen en excentrieke vader samenwoont. Over zijn vrouw / moeder van de kinderen wordt nooit gesproken, die heeft blijkbaar nooit bestaan. Op een dag zijn de kinderen in de oude auto aan het spelen wanneer er een man voorbijkomt die de auto als oud ijzer wil kopen. Ze smeken hun vader om de auto te kopen, maar aangezien hij geen geld heeft, is dat geen optie.

Ik ga hier niet heel het verhaal uit de doeken doen - dat is te omslachtig - vooral omdat het verhaal van de hak op de tak springt en er dingen bij haalt die daarna totaal niet meer belangrijk blijken te zijn. Weet gewoon dat vader Potts tóch aan het geld weet te geraken en de auto koopt en opknapt.

Ondertussen loopt er een erfgename van een rijke snoepfabrikant, Truly Scrumptious ('t is Ian Fleming, laten we even met de ogen rollen...), rond waar de kinderen verzot op zijn en waar vader misschien ook een oogje op heeft. Samen trekken ze naar de zee voor een dagje aan het strand en daar verklaren de kinderen (!) hun liefde aan Truly.

Wanneer ze terug naar huis willen rijden, verzint vader Potts een verhaaltje voor de kinderen en de rest van de film (2/3 van de film!) is eigenlijk dit verzonnen en gewoon over the top verhaal: een baron uit Vulgarije wil CCBB voor zichzelf en daarvoor moet er naar Duitsland getrokken worden om het op Neuschwanstein uit te vechten. Iets waar ze ginds nog steeds trots op zijn en expliciet vermelden bij de toer, maar niemand kent deze film nog, waarom dan de moeite doen?

Vulgarije blijkt een stadje zonder kinderen te zijn omdat de barones allergisch is voor kinderen. En daarom moet een kindervanger op de kindjes Potts worden afgestuurd - het is echt een ingewikkelde en chaotische film...

Een speelgoedmaker (Benny Hill of all people!) helpt Caractacus en Truly om de kinderen en grootvader Potts (die was ontvoerd door de baron omdat hij dacht dat het Caractacus was) te gaan redden. Echt jong, chaos, chaos, chaos, dat is gewoon hét trefwoord bij deze film...

En dan eventjes de feministe in mij laten spreken: bij hun zoektocht naar de kindjes in het kasteel, stuiten ze op de verdwenen kinderen van het stadje en bevrijden ze hen. Maar waarom zijn het allemaal jongens? Werd er in al die jaren nooit een meisje geboren in de stad?

Strike two, zoals ze zeggen (de afwezige en nooit vermelde moeder Potts was one).

Een aanrader? Nee, dit is er eentje die in de annalen van de filmgeschiedenis mag verdwijnen voor mij. Echt boeiend is de film niet, vooral door het hele chaotische aspect, maar misschien vinden kinderen dit juist leuk (ik alvast niet als kind)... Een enkeltje vergeetput, als het mij vraagt.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten