November favorites

November was al een flauwe leesmaand en op andere vlakken viel er ook niet zo veel te beleven. Maar ik heb er toch nog enkele favorietjes uit kunnen puren!

Favoriet der favorieten werd de film Fantastic beasts en where to find them, waar ik hier al serieus de lof over zong.

Ik ging er naar kijken met niet al te hoge verwachtingen en kwam totaal betoverd (ja, da's met opzet) naar buiten.

Maar dat was niet de enige film die ik de afgelopen maand zag: voor mijn verjaardag ging ik eerst met het zusje brunchen en daarna namen we plaats in de cinema voor Doctor Strange, de laatste worp uit de Marvel stal. En ook die film kon ik best smaken.

Over de brunch en de film schreef ik hier al.

Op dvd zag ik twee films die zeker het aanprijzen waard zijn:

10 Cloverfield Lane - Dan Trachtenberg



Sommigen zullen zich misschien de film Cloverfield herinneren, waarin New York bedreigd wordt door een monster en die helemaal gemaakt is met "found footage" - filmpjes van mensen die de gebeurtenissen live meemaakten.

De makers van 10 Cloverfield Lane wilden een film creëren die zich in ditzelfde universum afspeelt, maar eigenlijk niets met de eerste te maken heeft.

Michelle ontwaakt na een auto-ongeluk geketend aan een bed in een ondergrondse bunker. Die bunker werd gebouwd door Howard, een doomsday prepper (in de VS zijn er dus echt mensen die bunkers etc. bouwen voor in het geval de wereld zou vergaan), en hij vertelt haar dat er een chemische ramp gebeurd is waardoor ze niet meer naar buiten kunnen. Er loopt in de bunker nog een overlevende rond: Emmett, een jonge gast die Howard al jaren kent en hem de bunker heeft helpen bouwen. En al gauw blijkt dat Howard toch niet zo menslievend is als hij op het eerst gezicht lijkt...

Bijna de hele film speelt zich in de bunker af en hij is echt spannend van begin tot eind.

Een pareltje dat ik op dvd mocht ontdekken.

An (a sweet taste of life) - Naomi Kawase



Jawel, nog maar eens een Japanse film die mijn hart wist te veroveren!

Sentaro is een dorayaki-verkoper - dat zijn twee kleine pannenkoekjes op elkaar met daartussen zoete rode bonenpasta - en is over het algemeen niet zo gelukkig met zijn job en leven.

Op een dag duikt Tokue op, een oud dametje dat bij hem in de zaak wil werken. Hij poeiert haar eerst af, maar ze laat haar zelfgemaakte an achter (die zoete rode bonenpasta van hierboven) en die blijkt 1000 keer beter te zijn dan de industriële bucht die hij verkoopt.

Tokue leert hem hoe hij heerlijke an moet maken en de verkoop van dorayaki in zijn kiosk schiet de hoogte in. Maar Tokue heeft zo haar geheimen...

Een prachtig voortkabbelende film, met een norse verkoper, een charmant oud dametje en een verloren lopende tiener in de hoofdrollen.

Deze wou ik absoluut in de bioscoop gaan bekijken, maar ik ben er niet geraakt. Gelukkig is er dan dvd.

Op tv viel voor mij ook nog wat te beleven:

Supergirl. Seizoen 1

Zes zond het eerste seizoen van Supergirl in recordtempo uit: maar liefst vier afleveringen elke zondagnamiddag! De laatste afleveringen werden ergens halfweg november uitgezonden, maar ondertussen had ik wel al kunnen genieten van de avonturen van Supermans nichtje.

Op het eerste gezicht lijkt dit misschien een onnozele tienerserie, maar er zit zoveel meer in: onvoorwaardelijke zusterliefde, vriendschap en een boss from hell (gespeeld door Calista Flockhart) die uiteindelijk toch een hart blijkt te hebben.

Ik heb al gelezen dat het tweede seizoen een sausage fest wordt (ttz massa's nieuwe mannelijke personages, want het kan toch niet zijn dat een vrouw de hoofdrol speelt én ook nog eens met andere vrouwen overeenkomt zeker!). Ik hou mijn hart al vast...

The 100. Seizoen 3

Heuglijk nieuws de afgelopen week, want Netflix gooide meteen alledrie de seizoenen van The 100 op zijn site! Deze serie had ik al op dvd ontdekt (alle seizoenen zijn al op dvd te verkrijgen), maar het derde seizoen moest ik nog zien. Dat werd er in een kleine week doorgejaagd - het waren dan ook maar 16 afleveringen...

En ja, dit is het seizoen en de serie waar zowat heel tv-kijkend Amerika afgelopen jaar door op zijn kop stond omdat een lesbisch personage minuten na seks te hebben gehad met haar geliefde naar de andere wereld werd verholpen - het percentage lesbiennes dat de dood vindt op tv is namelijk exponentieel hoger dan het percentage lesbiennes tout court op de Amerikaanse televisie, de verhoudingen zijn compleet scheefgetrokken - en genoeg was genoeg. Ondertussen zijn er nog wel een paar die de dood vonden, maar die afleveringen waren al gefilmd vooraleer de storm losbrak. Hopelijk hebben ze daar over de plas hun lesje geleerd (hoewel...) en blijven er volgend tv-seizoen een beetje meer in leven.

Maar ik besloot voor mezelf om er gewoon van te genieten en me niet te veel te laten meeslepen door sentimenten van anderen en ik heb ervan genoten!

De wereld van The 100 is zoveel complexer geworden in dit derde seizoen: van een bende losgeslagen tieners die hun weg moeten vinden op die vreemde planeet aarde tussen de grounders in seizoen 1, is het geëvolueerd naar een heel complexe maatschappij met regels en een mythologie die steek houdt.

Het enige waar ik wat problemen mee heb, is dat ze slechts 97 jaar in de ruimte gezeten hebben vooraleer ze terugkwamen naar de aarde en dat alles op die relatief korte tijd zo hard veranderd is. Ze spreken op aarde zelfs een eigen brabbeltaaltje dat zijn roots in verschillende talen heeft, maar toch ver genoeg van het Engels staat. En dat in minder dan 100 jaar tijd!

Da's iets waar ik dan maar over moet kijken...

Tot slot nog een toevoeging aan mijn TBR:

De serie "How it works" van Ladybird books geeft een twist aan klassieke kinderboekjes die dingen willen verklaren.

De tekeningen komen uit de oorspronkelijke boekjes, maar daarnaast staat dan een meestal ironische tekst die van ver met het prentje te maken heeft.

Allemaal heel herkenbaar voor kattenliefhebbers en eigenlijk niet meer dan een hebbedingetje. Ik heb het dan ook al uitgelezen...