423 p.
Vertaald uit het Engels: Mr. Mercedes
Raad van mezelf een tijdje geleden: als je in een leesdip zit, grijp je best terug naar een auteur you know and love.
Bij mij is dat Stephen King, de man wiens werk ik al sinds mijn veertiende verslind (met een tussenstop van zo'n 10 jaar na mijn 23ste) en door wie ik zo goed als nog nooit teleurgesteld ben. Gelukkig heb ik nog wat ongelezen werk van de man in mijn boekenkast staan en kan ik steeds naar iets van zijn hand grijpen als dat nodig is...
Op zo'n 10 dagen tijd las ik Mr. Mercedes uit, het eerste deel in zijn Bill Hodges trilogie, een atypische Stephen King, met daarnaast die typische King-elementen die zijn boeken zo fantastisch maken.
Om te beginnen is het boek slechts zo'n 400 pagina's lang, langer dan een gewoon boek, maar voor Kings doening echt wel aan de korte kant. Daarnaast kan je het omschrijven als een doodgewone thriller, zonder ook maar een spatje bovennatuurlijk gedoe dat zijn boeken zo vaak kenmerkt. Tot daar de nogal ongebruikelijke King.
Maar wat het wel typisch King maakt, zijn de personages die zo meeslepend geschreven zijn dat ze van vlees en bloed lijken. Je ziet gepensioneerd rechercheur Bill Hodges zo voor je, met zijn net iets te dikke bierbuik en zijn legitimatie die al een paar jaar vervallen is... De grootste verwezenlijking in het boek is echter Brady Hartsfield, de meedogenloze killer waar Hodges jacht op maakt. Deze figuur heeft alles wat een klassiek Kingpersonage moet hebben: het is een mamaskindje met een hoge intelligentie, iemand die lak heeft aan alles en iedereen want ze zijn toch maar onnozele schapen en die zich wil bewijzen aan de wereld door zoveel mogelijk dood en verderf te zaaien.
Dat ik de naam van de moordenaar, ofte Mr. Mercedes, hier al verklap, is geen spoiler. Het wordt bijna meteen aan het begin van het boek duidelijk dat hij verantwoordelijk is voor de tragedie die zo magistraal in de eerste 8 pagina's van het boek beschreven wordt: een Mercedes rijdt in op de rij wachtenden voor een jobbeurs en doodt en verwondt daarbij redelijk wat mensen. Deze 8 pagina's zijn King op zijn best. Meeslepend geschreven (hij is een grootmeester in duidelijke en spannende beschrijvingen) en het raakt je emotioneel diep in de ziel.
Na deze inleiding begint het eigenlijke boek. Bill Hodges, voor wie de ramp aan de jobbeurs zijn laatste zaak was voor zijn pensioen en die hij nooit heeft kunnen oplossen, krijgt een brief van Mr. Mercedes waarin die uit de doeken doet hoe hij op de rij mensen inreed. Hodges wordt in de brief serieus uitgedaagd, maar gelukkig is die nog steeds de evenwichtige (alhoewel...) politieman die hij voor zijn pensioen was en hij besluit Mr. Mercedes zelf in te rekenen, zelfs al weet hij dat hij daarmee de wet overtreedt.
Meer wil ik niet kwijt over de inhoud van het boek, want dan zou ik te veel gaan verklappen en dat is voor niemand leuk...
Mr. Mercedes begint met een heel aangrijpende scène die de toon zet voor de rest van het boek, maar naar het midden toe begint de verhaaltaart toch wat in te zakken. Gelukkig versnelt het tempo terug naar het einde toe, zodat je voor een dilemma staat: lees ik het zo snel mogelijk uit om te weten hoe het afloopt of rem ik mezelf net af om het zo lang mogelijk te laten duren want ik wil niet dat het stopt? Het werd het eerste...
Ik ben zeker benieuwd naar het tweede deel, De eerlijke vinder, dat ik ook op het rek heb staan, maar eerst ga ik proberen om toch nog eens iets anders te lezen.
Deze kreeg vier sterren, met mijn volle goesting!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten